SEN OLMADAN ASLA! Kitap Oldu!

6. Bölüm

Merhaba arkadaşlar nasılsınız. Ben pek iyi değilim açıkçası. Hikaye okunma ve yorum sayısı hiç tatmin edici değil maalesef. Hem staj, hem kitap düzenlemesi hem de iki hikayeyi aynı anda yürütmek cidden zor oluyor :( Umarım anlayış gösterirsiniz... 

İyi okulmalar... 

Uzandığı yerden üzerindeki örtüyü tekmeleyerek atmıştı. Evin içinde müthiş bir sıcaklık vardı. Dün geldiği şehirde hava çok sıcak olmadığı için ısıtma sistemini açmış ama kapatmayı unutarak uyuya kalmıştı. Sabahında ise terden sırılsıklam olarak gözlerini aralamaya çalıştığında saat on bire geliyordu. Homurdanarak "Bu sıcakta ne böyle?" diye söylenirken baş ucunda bir ses yükselmişti. "Bu evin hali ne böyle?" Cüneyt kulak tırmalayıcı sesi yok etmek için başının altında ki yastığı kulaklarının üzerine çekerek iyice bastırmıştı. "Enişte rüyalarımda bile rahat vermiyorsun yeter ama..." Kulaklarına dolan farklı bir kıkırdı sesi ile hızla yerinde doğrulurken karşısında dört çift göz bulmuştu. Yağız'ın gözleri ne kadar kızgın baksa da Yaren, Songül ve Can'ın gözlerinde o kadar eğlendiğini belli eden bir ifade vardı. "Sana kaç kez söyleyeceğim odadan da yat diye, ne diye salonda yatıyorsun?" Yağız'ın sorusuyla yüzünü asarak yeniden kanepeye uzanmıştı. Örtüyü üzerine çekerek Yağız'a uyku mahmuru "Isıtıcıyı kapatırsın ben kapatmayı unuttum..." dediğinde Yağız üzerindeki örtüyü sert bir şekilde çekmişti. "Saat kaç haberin var mı? Kalk kendine çeki düzen ver." Songül'e bakan genç adam kardeşinin oldukça eğlendiğini görünce kızmıştı.

"Songül odana, bir daha o bu salonda yatarsa sen buraya girmeyeceksin."

"Ama ağabey..." genç kız itiraz edecek olmuş ama Yağız'ın bakışlarını görünce susmak zorunda kalmıştı. Arkasını sönerek odasına doğru giderken Yağız karısı ve Can'ı da salondan dışarıya çıkarmıştı. Cüneyt eniştesinin şüpheli davranışları yüzünden yeniden yerinde doğrulurken gözlerini kısarak genç adama bakmıştı. Yağız Cüneyt'in karşısına geçip otururken Cüneyt dayanamayarak "Sorun ne?" diye sormadan edememişti. "Konuşmamız gereken bir konu var, artık zamanı gelmişti!" diyerek genç adamı iyice merak ettirmişti. İkili derin bir sohbete dalarken ileride olabilecek kötü olayların da önüne geçtiklerinden habersizdi.

"Yenge, sence ağabeyim ne konuşacak Cüneyt'le?" Yaren de bunu merak ediyordu ama merakını belli etmeyerek genç kızı daha da çok telaşlandırmamıştı. "Bilmiyorum ama kötü bir şey değildir elbet. Belki okul ile alakalıdır."

"Olabilir..."

Songül ve Yaren'in sabah erkenden kalkarak yola koyulma istekleri yüzünden yorgundular. İkili gecede geç yattığı için biraz dinlenmeye karar vermişti. Yengesinin odasından "Ben biraz dinleneceğim yenge, mahsuru var mı?" diye sorarken Yaren genç kıza gülümsemekle yetinmişti. Songül kendi odasına doğru giderken salonda konuşulanları merak etse de ağabeyine yakalanma korkusuyla hızla kendi odasına girmişti. Yaren Can'ın da yorgun olduğunu düşünerek küçük oğlana önce yemek yedirmek istemiş sonrada yatağına yatırmaya karar vermişti. Kızı zaten yol boyu uyumuştu. Hala uyuyan küçük kız kendi yatağında yatıyordu. "Anne, amcam dayımla ne konuşacak?" Yaren gelen soruyla Can'ın saçlarını karıştırarak "Ona sen sorarsın canım, ben bilmiyorum..." diye cevap verdi. "Hadi karnını doyuralım senin, acıkmadın mı?" diye sorarken Can hızla başını sallamıştı. İkili sessizce mutfağa geçerken iki adam da konuşmasını bitirmişti. Cüneyt alınan kararla şaşkına dönerken Yağız onun yüz ifadesi karşısında eğlenmeye başlamıştı.

"Bugün yemeği dışarıda yeriz detaylı bir şekilde konuşuruz."

"Songül bunu biliyor mu?"