SEN OLMADAN ASLA! Kitap Oldu!

13. Bölüm

MERHABA ARKADAŞLAR. BU BÖLÜMDEN SONRA HİKAYE KİLİTLENMİŞ DURUMDA. BUNDAN SONRA HİKAYENİN İŞLEYİŞ TARZI DAHA DA BİR CANLANACAK. BÖLÜMDEKİ ŞİİR @HamidPayam a aiittir. Bu bölüme uyduğunu düşündüm.
...

Şimdi Bölüme geçelim... :)İyi okumalar...

***

Songül elindeki kağıda gözyaşları içinde bakarken Asude odadan çıkan kızının peşinden gitmişti. Yaren genç kızın bu kez mutluluktan akan gözyaşlarını silmeye çalışıyordu.

"Yenge?" genç kız ne söyleyeceğini bilmiyormuş gibi sadece elindeki kağıdı göğsüne yaslayarak hıçkırıklarına devam etmişti. Yaren ne yapacağını bilmiyordu. Öyle ki Songül'le birlikte ağladığının farkında bile değildi. İkisi de odanın kapısının tıklatıldığını bir süre sonra açıldığını ancak arkadan gelen sesle anlayabilmişti.

"Siz neden ağlıyorsunuz yine? Bu kadar yetmedi mi?" Yağız'ın sert çıkan sesi karşısında Songül hızla gözlerini silip başını önüne eğmişti. Yaren kocasına ters bir şekilde bakarken Songül'e sarılarak kulağına fısıldamıştı.

"Korkma, kardeşimi tanıyorsam mutlaka gelecek!"

Genç kadın oturduğu yataktan kalkarak kocasının yüzüne bakmadan odadan çıkmıştı. Yağız karısının arkasından üzgün bir şekilde bakarken başını çevirip kardeşiyle göz göze gelince yutkunmadan edememişti.

"Songül, ağabeycim?" Genç kız tekrar başını öne eğerek iki elinin arasında sıkıştırdığı kağıdı saklamaya çalışıyordu. Belli bir amacı yoktu ama avucunun içindeki kağıdı sıktıkça güçlendiğini hissetti. Yağız dikkatli adımlarla kardeşine doğru ilerlerken sesindeki hüzün hissediliyordu.

"Songül, bakmayacak mısıan yüzüme?" Yağız kardeşinin başını kaldırmaması yüzünden ne yapacağını bilmiyordu. Genç kız abisinin üzgün çıkan sesine dayanamasa da sessiz kalmayı başarmıştı. Yağız yatağın kenarına oturarak kardeşinin yumruk olmuş ellerini avucunun içine almıştı. Songül ellerini açmazken Yağız bir elini kaldırıp kardeşinin başını kendisine doğru çevirdi. Songül gözlerini kapatırken Yağız şefkatli bir şekilde ona seslenmişti.

"Songül, bana bak güzelim..." Genç kız başını iki yana sallarken Yağız içinin acıdığını hissetmişti. "Songül?" genç adamın sesindeki tını genç kızın daha fazla dayanmasını engellemişti. Gözlerini araladığında ise Yağız'ın pişmanlıkla kendisine baktığını görünce dayanamamıştı. Ağlamaktan kan çanağına dönen gözler Yağız'ım gözlerine takılınca daha fazla dayanamayan genç adam kardeşini kollarının arasına çekmişti.

"Özür dilerim ağabeycim. Hepsi benim suçum. Selçuk'u senin yanına göndermemeliydim." Songül ağabeyinin boynuna kollarını dolarken başını sallamıştı.

"Bunun olacağını bilemezdin. Kendini suçlamaktan vazgeç artık. Suçlu biri varsa o da benim. İyi niyetli bile olsa Selçuk'un bana sarılmasına izin vermemeliydim." Yağız genç kızın sözleri ile hızla geri çekilmişti.

"Selçuk sana mı sarıldı?" Yağız'ın sesindeki öfke Songül'ün geri çekilmesine neden olmuştu. Nitekim genç adam kardeş ile kuzeninin yan yana olduğu için olayın çıktığını düşünüyordu. Cüneyt'in onları sarılırken görmesi genç adamı çıldırtmış olmalıydı. Üstelik iki haftadır Songül'ün telefonu da çalışmadığı için konuşamamıştılar. Kendisi Yaren'i bir adamla görseydi Cüneyt'ten daha çok gözü döneceğinin bilincinde olarak yeniden kardeşine sarılmıştı.

"Özür dilerim canım. İnan bu olayı düzeltmek için elimden geleni yapacağım."

"Söz mü abi? Şimdi Cüneyt çıkıp gelse ona destek olur musunuz? Ben babamın tepkisinden çok korkuyorum. Dinlemeden ikimizin de yüzüklerini çıkardı. Abi ben başkası ile evlenemem, yardım et..." Yağız kardeşinin yeniden ağlaması ile sıkıca ona sarılmıştı. Kardeşinin sırtını sıvazlarken içinden kendisine ve Selçuk'a saydırıyordu.