SEN OLMADAN ASLA! Kitap Oldu!

7. Bölüm

EMEĞE SAYGI BAŞKA BİR ŞEY İSTEMİYORUM. iYİ OKUMALAR!!!

*****

Kapı ağzında kısa bir an karşısında ceyran eden manzara genç adamın dişlerini sıkmasına yetmişti bile. Songül arka sıralardan birinde oturmuş önündeki kitabıyla ilgilenirken yanı başına dikelmiş olan birinin konuşmasını sıkıntıyla dinliyordu. Öyle ki genç kız başını kaldırıp ona bakmadığı halde genç delikanlı onunla konuşma çabalarına devam ediyordu. Songül derin bir nefes alıp verirken yanında konuşan çocuğun biran önce gitmesini için ne yapabileceğini düşünmüş ama aklına bir şey gelmemişti. Dersin başlamasına beş dakika olduğu için yerinden kalkıp sınıftan da çıkamazdı. Gözlerini kapadığı sırada duyduğu sesle yutkunmadan edememişti. "Neler oluyor burada?" Cüneyt genç kızın zor durumda kaldığını görünce daha fazla dayanamayarak onlara doğru yaklaştı. Sevdiğinin her hareketini iyi bilen genç adam Songül'ün ne kadar sıkıldığını anlayabilecek kadar onu izlemişti. O güzel gözlerini kaldırıp başında dikelen çocuğa bakmamış olması genç adamın içini ısıtsa da ısrarla konuşan çocuk sinirlerini bozmuştu. Onun öfkeli çıkan sesi sınıftakilerin dikkatini çekerken Songül endişeli bakışlarını Cüneyt'e çevirmişti. Cüneyt o gözlerdeki endişeyle karşılık korkuyu görünce içinden kendisine saydırmaya başlamıştı. Onu bu kadar tedirgin ettiği için.

"Bir sorun mu var?" Cüneyt kendisine karşılık veren çocuğa içindeki öfkeyi bastırarak bakmaya çalışıyordu. Öyle ki iki yana yumruk olmuş ellerini cebine sokarak omuzlarını daha da dikleştirmişti. Songül ona yalvaran gözlerle bakmaya başlayınca hafif gülümseyerek onu sakinleştirmeye çalışsa da bunun işe yaramadığını biliyordu. "Evet, bir sorun var. Songül!" genç kız yerinden doğrularak genç adama temkinli bir şekilde yaklaşmıştı. "Seni rahatsız mı ediyor?" genç kız hızla başını sallarken konuşmak için cesaret bulmaya çalışmış ama diğer çocuk ondan önce davranmıştı. "Rahatsız falan ettiğim yok, sınıf arkadaşımla konuşmak için senden izin mi alacaktım?" Cüneyt tehlikeli bir şekilde gülümseyince Songül "Lütfen!" diye sessizce sesini duyurmaya çalışmıştı. Diğerleri onu duymasa da genç adam sevdiğini gönülden işitmişti. Bakışları bir genç kıza bir de kendisine cevap veren çocuğa gidip gelirken "Ben sadece senin konuştuğunu onunsa biran önce başından gitmen için sabrettiğini gördüm. Konuşmak istemeyen birine ısrar etmemelisin..." çocuk onun sözleri karşısında öfkelenmişti. "Sende kim olduğunu sanıyorsun? Kendi sınıfında ki kızlarla ilgilensene, Songül'den sana ne?" Songül'ün adını ağzına almasıyla Cüneyt sert bir şekilde genç çocuğun yakasına yapışmıştı. Genç kız onun davranışıyla korkarak geri çekilirken "Yapma lütfen!" diye genç adama seslenmişti. Cüneyt'in kanında kor alevler dolaşıyordu. Songül'ün adını başka bir erkeğin ağzından duymak bile onu delirtebiliyordu.

"Sınıfımdaki kızlar umurumda değil, ama Songül'e yaklaşacak olursan canını yakarım. Bir daha onun adını ağzına alma..." kendisini kurtarmaya çalışan çocuk Cüneyt'e saldırmak istediği sırada Songül'ün yanağından aşağıya akan yaşı gören Cüneyt hızla çocuğu bırakıp birkaç adımda genç kızın yanına ulaşmıştı. Yüzünü avuçlarının arasına alırken üzgün bir şekilde "Ağlama, özür dilerim," sözleri dudaklarından dökülüyordu. Sınıftaki öğrenciler şaşkın bir şekilde onlara bakarken Songül utancından yutkunmaya başlamıştı. Cüneyt şefkatle onun yanağından akan yaşı silerken sınıfa giren öğretmen gözlerini kısarak iki gence bakmıştı. "Cüneyt, senin bu sınıfta ne işin var?" diye sorduğunda diğer çocuk öfkeyle araya girmişti. "Öğretmenim, Cüneyt Songül'ü rahatsız ettiğimi düşünüyor ama bu onu ilgilendirmez sanırım..." Öğretmen kaşlarını çatarak öğrencisi olan Songül'e bakmıştı. Genç kız kendi sınıfına geldiğinden beri dikkat çekiyordu. Edebi ve durgunluğuyla diğer öğrencilerden hemen kendisini ayırt ettiriyordu. Üstelik geleceği çok parlak, zeki bir öğrenciydi. Son dönemi de başarıyla bitirirse sınıf birincisi bile olabilirdi. Aynı ortalamada iki öğrenci vardı. Biri Songül diğeri de Cüneyt'i şikayet eden çocuktu.