SEN OLMADAN ASLA! Kitap Oldu!

FİNAL

Öncelikle bu hikayemde beni yalnız bırakmayan herkese çok teşekkür ederim. Bu bölümde final yazdığına bakmayın. Watty de yapılan final bu. Normal kitaba eklenen bölümlerde buraya eklenecektir. Bu yüzden biraz zamana ihtiyacım olacak. Dosyadaki bölümleri ayıklamak gerek. 😔İyi Okumalar... 

***

Hayat ne çok şeyi alıp götürüyordu senden. Her güne yeni bir umutla başlayıp, güzel geçmesi için çabalarsın. Yalnız olduğunu hissettiğinde bir boşluğa düşmek ne kadar doğalsa sevdiğin bir insanın varlığını hissetmekte o kadar doğaldı. Gözler etrafta sevdiklerini arar, senin için özel olanı bulduğunda ise etrafında olan her şey bir anda silikleşir. Derin bir nefes çekersin içine ve o nefes bile kalp çarpıntını hızlandırır. İste ve olması için dua et. Hayırlı olan sana gelsin. Tesadüfi varsayımlar bazen saçmalık gibi gelebiliyordu. Ama kaderin de çizildiyse o tesadüfler sana en büyük yardımı yapabiliyor.

Abisi evlenmiş ve hayata gözlerini yummuştu. İçinde hala büyük acı varken yengesi sayesinde alın yazısını bulmuştu. İçinden ne kadar şükretse azdı genç kız. Odasının penceresinden dışarıyı seyrederken etrafın sessizliğini dinleyerek geleceğini düşünmeye başladı. Yaklaşık iki hafta önce kıyılan nikahını düşünüyordu. Sevdiği adamın yanında heyecandan eli ayağına dolaşmıştı. Babasının ve ağabeylerinin gözlerindeki mutluluğu ve gururu fark ettiğinde ise içi garip bir hisle dolmuştu. Her ne kadar kaybetmişliği daha küçükken tatsa da kendisine anne olan yengesinin hakkını ödeyemeyeceğini biliyordu. Bir gün onun kadar iyi bir anne olmak için elinden geleni yamaya and içmişti o anda. Kollarını kendisine sararak üşüyen bedenini ısıtmaya çalışırken yüzünde mutluluğun resmi bir gülümseme vardı. Allah katında kocası olan genç adamı özlüyordu. Onu bir haftadır görmemişti. Düğün olmadan önce okul işlerini halletmek için Ankara'ya gitmişti. Ama içinden bir ses onun kendisine sürpriz yapacağını söyleyip duruyordu. Özlemle derin bir iç çekerken kulaklarına dolan seslerle pencereden aşağıya bakmıştı. Asude yine sabah erken kalmış küçük Suat'ın peşinden koşturuyordu. Hemen ardından da ağabeyi onların yanına gelmişti. Sedat'ın eğilerek yengesinin alnını öpmesi yüzünde yine bir gülümseme oluşturmuştu. Özellikle yengesi tedirgin bir şekilde etrafına bakınırken onun utanarak abisine kızıp mutfağa kaçması kahkaha atmasını sağladı. Elini dudaklarına bastırarak yatağına doğru ilerledi. Hemen komodinin üzerindeki telefonunu eline alırken arama olmadığını görmek yüzünde ki gülümsemeyi soldurmuştu.

"Hala aramadı, acaba başına bir şey mi geldi?" Kendi kendisine konuşurken odaya giren kişiden habersizdi.

"Merak etme, o iyi." Songül aniden duyduğu sesle boş bulunarak ürkmüştü.

"Yenge sen ne zaman geldin?" dedi. Yaren genç kızın yanına giderek oturdu. Elindeki telefonu alarak ekranına baktığında gülümseyerek konuşmasına devam etmişti.

"İyi olduğuna eminim. Hele ki iki gün sonra sizin düğün gününüz olduğunu düşünürsek, iyi olmak için her şeyi yapar." Genç kız onun sözlerine gülümsemişti. Elini kalbinin üzerine getirerek "İyi olduğunu biliyorum yenge..." kalbinin üzerine iyice baskı uygulayarak konuşmasına devam etmişti. "İçimde onu hissedebiliyorum. Acı çektiğinde, gülümsediğinde onu hissedebiliyorum. Sanki burası artık benim değil onun içinde atıyor." Yaren genç kıza sıkıca sarılarak duygularını saklamaya çalışmıştı. Kardeşini bu kadar seven biri olduğu için içinden şükretti. Kapı yeniden tıklatıldığında ikili birbirine bakmıştı. Tıklatma o kadar zayıftı ki bir an ikisi de yanıldığını düşünmüş ama sonrasında Yezda'nın ağlayan sesini duyuca ikili telaşla yerinden kalkmıştı. Kapıyı telaşla açan genç kadın kızını yerde oturup ağladığını görünce hızla onun yanına çökmüştü.