BEBEĞİM [TAMAMLANDI]

4.Bölüm - Bebek Alışverişi

Herkese merhaba! Sonunda bölüm istediğim günde yayınlanıyor. Şükür :) Bu arada oylarınız gerçekten beni mutlu ediyor. Her bildirim geldiğinde sevinçten havalara uçuyorum. Umarım ilerleyen zamanlarda kocaman bir aile oluruz. Bu bölüm benim için yine bol araştırmalı geçti. Bu araştırmanın nedeni de bölüm başlığından anlayacağınız gibi alışveriş! Bir bebeğe özellikle de yeni doğan bir bebeğe sıfırdan ne gibi eşyalar alınabilir bunları araştırdım. Umarım  başarılı olmuşumdur. Alışverişi multimedia'dan görebilirsiniz. Hikayeyi okurken "*" bu işareti gördüğünüzde multimedia'ya dönüp alışveriş videosunu seyredebilirsiniz. Hepinizi bol kokulu öpücükler. xox

"Aysen yürü gidiyoruz."

"Ama daha yeni gelmiştik Boğaç."

"Aysen sana gidiyoruz dedim!"

Kucağımda Miran ile merdivenlerden inerken gözyaşlarımı tutamıyordum. Boğaç'ın kabul etmeyeceğini en başından beri biliyordum. Beni her ne kadar sevse de bu yaptığımı kabul etmemişti. Onun için kötü olan bebek değildi ya da Hakan'la ayrılığımız da değildi. Onun için kötü ve kabul edilemez olan haber vermeyip tek başıma bunlara katlanmamdı. Evlenirken de böyle yapmıştım. Ona haber vermemiştim. Ne anneme ne de babama. Bizim evliliğimiz zaten istenmeyen bir evlilikti. Sonucu da acı olmuştu. Gelen yumruğu görememiş, kendimi koruyamamıştım. Ama bir yumruk daha yemek istemiyordum. Özellikle de bu yumruk Boğaç'tan geliyorsa. Gözlerine baktığımda kızgınlık ve acı vardı. Ondan bir şey gizlenmesini sevmezdi.

"Boğaç, gitme lütfen. Daha yeni kavuşmuşken."

Aysen bana döndüğünde gözleri kocaman açılmıştı. Kucağımdaki bebeği inceledikten sonra yüzündeki kocaman gülümsemeyle yanıma geldi.

"Boğaç dayı olduğunu bilmiyordum."

"Ben de yeni öğrendim zaten Aysen. Ben gidiyorum. Gelecek misin yoksa tek mi gideyim?"

"Otur oturduğun yerde Boğaç. Ablan ne kadar üzgün zaten. Daha fazla üzme onu annem."

"Anne yine bize haber vermemiş, ya sen hamileymişsin Miray ve aklımı ne kurcalıyor biliyor musun? Eniştem ortalarda yok. Bir iş yemeğinde bile diyemem zira eniştem işsiz."

"Hakan gitti Boğaç. Benim hamile olduğumu öğrendiğinde gitti, beni terk etti."

Boğaç sinirle yanıma geldi ve kolumu tuttu. Gözlerinde gördüğüm öfkenin yanındaki acıma duygusuyla başımı eğdim. Kucağımda çığlık çığlığa ağlayan Miran'ı zıplatarak sakinleştirmeye çalışıyordum fakat altının koktuğunu duyu organlarımla gayet net algılayabilmiştim. Anneme yalvarır gibi bakınca araya girdi.

"Boğaç, biz sofraya oturalım hem baban da bekliyor. Ablan da Miran'ın altını değiştirsin."

Boğaç derin bir nefes aldı ve kolumu iterek bıraktıktan sonra Aysen'in eline yapıştı. Kızı çekerek mutfağa girmişlerdi. Ben de anneme teşekkür ettikten sonra merdivenlerden çıktım ve odama girdim. Miran ağlarken odada bir sağa bir sola dönüp duruyordum. En sonunda valizin içindeki yenidoğan bezini, alkolsüz ıslak mendilini, krem ve pudrayı da aldıktan sonra yatağa koştum. Miran'ın çıtçıtlı zıbınlığını çıkardıktan sonra bezini açtım. Burnuma dolan kaka kokusuyla yüzümü buruşturdum. Islak mendille poposunu temizlerken Miran dilini dışarı çıkarıp duruyordu. Altındaki bezi çekip yenisini yerleştirdikten sonra garip bir ifadeyle Miran'a bakmaya başladım. Sanırım anne gibi davranıyordum. Oğlumun altını değiştiriyordum ve hiç zorlanmamıştım. Ta ki suratıma sıçrayan sarı sıvıya kadar.