BEBEĞİM [TAMAMLANDI]

20. Bölüm - Korkular

Herkese merhabalar! Yeni bölümle karşınızdayım. Umarım çok bekletmemişimdir. Sizleri çok seviyorum. Girişi fazla uzatmadan sizi bölümle başbaşa bırakıyorum. Kokulu öpücükler xox

Multimedia: Murat, Miray ve iletişim bilgileri :)

Yeni başlangıçlar her zaman iyi olmayabilirdi ama ben minik bir umuda sıkı sıkı sarılmış, hayatımı akışına bırakmıştım. İşte o zaman her şey düzelmiş, mutlu bir yuvaya kavuşmuştum. İlk hamileliğime nazaran daha huzurlu daha rahattı her şey. Aşerdiğim zaman kocam yardımcı oluyor, canım sıkıldığında annemler yanıma geliyordu.

"Hayatım, kahvaltıyı hazırladım. Birazdan annemler gelir."

Yataktan karnımı tutarak kalkmıştım. Minik kızımız günaydın tekmesiyle bugün hareketli olacağının sinyallerini vermişti.

"Sana yardım edemediğim için üzgünüm hayatım. Miran kalktı mı?"

"Hayır, henüz kalkmadı. Endişelenme fakat bugün biraz keyifsiz gibi. Duman'la beraber uyuyor."

Kaşlarımı çattım. Miran her zaman erken kalkar, evde terör estirmeyi severdi. Bu evin iki uykucusu vardı biri Duman diğer ise -tahmin etmek zor olmamalı- ben.

"Havalar iyice soğudu hastalanmış olmasın?"

"Endişelenme hayatım, sen üzerini giyin ben bakarım oğlumuza."

"Yok, ben rahat edemem Murat."

Kendimce hızlı olduğunu düşündüğüm adımlarla oğlumun odasına girdim. Duman yatakta Miran'ın ayak ucuna kıvrılmış uyuyordu. Miran ise ağzı yarı açık uyuyordu. Yavaşça yatağına oturdum ve avuç içimi oğlumun yanağına bastırdım. Ateşi yoktu fakat temasımla beraber yüzünü buruşturmuş, mızıldanmaya başlamıştı.

"Anneciğim? Sabah oldu."

"Anne... Uyku."

Dudaklarımı burnuna bastırdım.

"Neyin var senin oğlum? Hep erken kalkardım. Bir yerin ağrıyor mu?"

"Kollayım ağyıyoy."

Dudaklarımı büktüm, acaba hasta mı oluyordu? Dün akşam erken yatmıştı.

"Aç mısın? Bir şeyler getireyim mi sana?"

"Hayıy."

Üzerini sıkı sıkı örttüm ve yataktan kalktım. Zaman biraz ilerlesin, hala aynıysa doktora götürebilirdik. Düşünceli düşünceli odadan çıkarken Murat'a çarpmıştım.

"Miray'ım iyi misin? Miran nasıl?"

"Halsiz, uykum var, kollarım ağrıyor diyor. Murat, biraz bekleyelim eğer hala aynıysa doktora götürelim."

"Tamam canım. Hadi gel annemler geldi. Sofrada bizi bekliyorlar."

"Üzerimi giyip hemen geliyorum canım."

Dudaklarına minik bir öpücük kondurduktan sonra yatak odamıza geçtim. Yüzümü yıkayıp nemlendirdim. Ankara kışın soğuk ve kuruydu. Hamilelikle beraber cildim iyice kuruyordu. Fazla oyalanmadan üzerime hamile taytımı ve kalın kazağımı giydim. Saçlarımı ev topuzu yapıp mutfağın yolunu tuttum. Kayınvalidem ve kayınbabam her zamanki gibi tüm sevecenlikleriyle atışıyorlardı.

"Günaydın herkese."

"Günaydın kızım, nasılsın? Hamilelik nasıl geçiyor?"