BEBEĞİM [TAMAMLANDI]

15. Bölüm- İlkimsin

Herkese uzun bir aradan sonra merhabalar. Okul döneminde bölüm yazamadığım, bunun için üzgünüm. Uğraşmam gereken çok şey vardı. Umarım bu yaz döneminde güzel güzel, hızlı hızlı bölümler yazarım ve art arda koyarım. Lafı fazla uzatmayacağım. Sizden tek istediğim bol yorum. Hepinize kokulu öpücükler. xox.

Multimedia: Miray ve gülümsemeleri :)

Bazen insanlar birbirlerine 'Yeni bir sayfa açalım.' derler ama her zaman bir elin sayfaları tekrar karıştıracağını unuturlar. Yeni sayfalar, temiz defterler, yeni umutlar... Ben de bebeğimi, Miran'ımı kucağıma alınca öyle düşünmemiş miydim? Yeni sayfa açacağım, yeni umutlarım olacaktı. Oysa ne çabuk unutmuştum geçmişimi? Gerçi hayat bana öyle bir oyun oynamıştı ki geçmişim diye ardımda bıraktığım canavarım peşimi bırakmamış, onu tutuklatana kadar çok acı çekmiştim. Yine yeni sayfa açıyorum, bu defter temiz dediğimde şimdi de karşıma Fatma Hanım çıkmıştı. Hakan'ın annesi Fatma Hanım. Beni hiç sevmeyen kayınvalidem.

"Oğlumu sömürdüğün yetmedi şimdi de hapse mi tıkacaksın?"

"Ne sömürmesi Fatma Hanım? Ben oğlunuza hiçbir şey yapmadım."

"Oğlum senin yüzünden yurtdışına gitti. Yine de senden kurtuluyoruz diye mutluydum fakat senden boşanmadı. Birden bire Türkiye'ye döndü, kısa zamanda da senden boşandı fakat ne oldu da oğlumu suçladın? Onu hapse attırdın?"

"Bakın Fatma Hanım, oğlunuz benim yüzümden değil, benim hamile olduğumu öğrenince gitti. Geri döndüğünde boşanmak istemedi fakat ben beni terk eden bir adama bir daha evet diyemezdim. Onunla boşandık fakat o rahat durmadı. Benim en yakın arkadaşıma tecavüz etti. Sizin oğlunuz ahlaksız bir herif! Üzgünüm ama oğlunuzu iyi yetiştirememişsiniz!"

Fatma Hanım elini kalbinin üzerine koydu. Gözleri şaşkınlıkla açılmış bir kucağımdaki bebeğe bir de gözlerime bakıyordu. Annem dudaklarını büktü ve koltukta kenara kaydı. Yanına oğlumla oturdum. Miran agulayarak elini yanağıma koydu. Burnumu boynuna sürttükten sonra başını omzuma yasladım.

"Be-ben... Bu na-nasıl olur?"

"Bakın, kızım çok acı çekti. Lütfen daha fazla burada durmayın. Artık sizin oğlunuzla benim kızımın bir ilişkisi, hukuku kalmadı."

"Bu torunum mu?"

Başımı olumlu anlamda sallayınca ellerini açtı ve kucağına almak istedi. Kaşlarımı çattım ve fevri bir hareketle ayağa kalktım. Miran bu hareketimle huzursuzlansa da elimi sırtına koydum ve sıvazladım.

"Siz beni kabul etmediniz. Oğlum da sizi kabul etmeyecek. Onun babaannesi yok ve tek bir dedesi var o da babam. Şimdi lütfen çıkın dışarıya ve bir daha da bizi rahatsız etmeyin. Oğlunuz yeterince hayatımızı mahvetti!"

Fatma Hanım dolu dolu olmuş gözleriyle ayağa kalktı. Ağır adımlarla salondan çıkıp çıkış kapısına gidince ben de yukarı, odama çıktım. Bugün erken çıkacaktım ve kahvaltımı dışarıda yapacaktım. Miran'ı emzirdikten sonra yatağına bıraktım ve banyoya gidip kısa bir duş aldım. Ardından kısa bir süre de hazırlanıp Miran'la dışarı çıkmıştım. Pusetini ittirirken bir yandan da kulaklığımla müzik dinliyordum. Aslında Miran'ı hergün dışarı çıkarmam gerekiyordu fakat bu pek de mümkün olmuyordu. Hayatımız o kadar düzensizdi ki ne yapacağımı nasıl düzene sokacağımı bilmiyordum. Uzun bir süre yürüdükten sonra yorulmuş, bir banka oturmuştum. Etrafta koşuşturan çocukları izlerken bir yandan da Miran'ı kucağımda sallıyordum. Oğlum değişik sesler çıkarırken tükürüklerini etrafa saçıyordu.