**MONICA's POV**
"You can go with me if you want"sabi ni Papa nung palabas na sya ng main door.
"I'm staying Papa"madiin kong sabi . Alam ko na nire-reverse psychology nya ako to test kung hanggang saan ako tatagal with Lance.
"If you think na it won't work, andun lang ako sa San Ildefonso"
"I'm staying with my husband Papa and that's for good"madiin kong sabi.
"Kelan ba ako nanalo sayo"?naiiling na sabi ni Papa tsaka ako hinalikan sa noo bago sumakay ng kotse.
"If you change your mind and you feel na gusto mo ng umuwi sa atin, bukas ang bahay para sa'yo" makahulugang sabi ni Papa habang naka-upo na sa front seat ng kotse.
"I'm staying Papa! With my husband"! madiin kong sabi para am-emphasized ang gusto kong ipakahulugan kay Papa.
"Madali nating maipapa-anull ang kasal nyo kapag natauhan ka na sa lalaking pinili mo" naiiling na sabi ni Papa. Siguro kahit click naman sila ni Lance mas gusto pa din nya talaga ang poncio pilato na yun""
"Papa"! madiin ko na lang sabi,ayaw kong kontrahin pa siya.
"Bye for now Monica"! sabi pa niya habang unti-unti ng umuusad ang kotse.
Malayo na ang kotse na sumundo kay Papa pero nakatanaw pa din ako sa kotse niya. In a way gusto kong maguilty kasi niloloko ko si Papa pero iniisip ko na lang na I'm doing this for my own good and happiness.
Pinili kong mag-stay sa garden instead na pumasok ulit sa loob ng bahay. I'm alone so I rather do the gardening kaysa ang mapa-isip ako sa current situation namin ni Lance.
Everyday kasi napapa-isip ako kung hanggang kailan kami ganito. But honestly I loved the feeling. I loved to be the wife of Lance De Vera.
"Lalalala" humihimig pa ako sa isang sikat na kanta habang nagdidilig ng mga halaman.Nang bigla akong matigilan, Napa-isip!
This past days nagugulat ako sa mga actions ko!
Unti-unti na palang binago ng pagiging 'asawa' ni Lance ang pagkatao ko.
In my normal life, Hindi ko gagawin ang lahat ng ginagawa ko ngayon. Pero the way things going, na-eenjoy ko lahat dahil ginagawa ko yun para Lance.
Kahit na feeling ko ako lang yung nagmamahal, okey lang.
Kahit wala pa siyang pakialam sa feelings ko.
I brought him food kanina pero till now wala man lang thank you.
Kung importante ako sa kanya, dapat nag-sorry na siya about sa naging arguments namin kanina.
Maano bang tawagan or itext nya man lang para makipagbati!
I know hindi ako dapat umasa ng anything from him, dahil from the beginning alam ko na ang papel ko sa buhay nya, pero hindi ko maiwasang hindi ma-fall sa kanya.
Kahit paulit-ulit kong paalalahanan ang sarili ko na huwag ma-fall sa kanya, everyday ko ding dadayain ang sarili kong itatanggi ko na hindi ko siya mahal.
I will just live by the moment habang on going ang charade naming dalawa.
**LANCE POV**
"I-order mo ako ng bulaklak and send to my house" bigay instruction ko sa receptionist ng kumpanya.
"Sir"? sa bahay nyo po"? gulat na tanong ng receptionist, nagtaka siguro kung bakit address din ng bahay ko ang binigay kong address.
"Eto yung message na gusto kong ilagay mo" sabay abot ko sa kanya ng maliit na papel.
