Marrying That Stranger

Chapter 40.2: Wedding Dress

Chapter 40.2: Wedding Dress

Chloe's POV

Hindi ko alam kung yung pagkawala lng ni Heira yung pinoproblema ni kuya... or meron pang iba kase naman simula ng umuwi sya wala na sya sa sarili nya..

paano ko nasabi? ganito kasi yun..

Earlier from today...

haaayy... balak ba ni kuya na magsleepover sa police station? or sa kung saan pang pinuntahan nya?! kanina pa syang 3 umalis pero hanggang ngayon di pa din sya bumabalik... I know how hard it is for kuya kasi si Heira ang involved dito but hindi lng naman sya ang affected ee.. hindi lng naman sya ang nahihirapan, napapagod at napupuyat sa kakaisip kung nasaan si Heira o kung ligtas ba sya or kung may masama nang nangyari sakanya..

Lahat kami worried syempre.. she's a part of our family..

*Car engine stops

Napatayo na lng ako bigla ng marinig ko ang pagpatay ng makina ng sasakyan.. sigurado akong si kuya na talaga yan..

Time check... 3 am na.

dali-dali kong binuksan ang pinto ng bahay.. Pumasok naman ang sya na parang walang kabuhay-buhay. yung mukha nya halos hindi maipinta... mas worse pa nung araw na nawala si Heira..

"kuya" ako

"hmm..." sagot nya

"bakit alas 3 ka na ng madaling araw umuwi?! bakit di ka man lng nagpapasabi kung uuwi ka o hindi.. paano na lng kung may masamang nangyari sayo? ede nakatunganga pa rin kami kaaantay kasi hindi ka man lng sumasagot sa text o tawag sayo! Hindi mo ba alam na may tao rin na alalang alala sayo?! oo alam kong hindi ka titigil sa kakahanap kay Heira... pero kailangan bang isugal mo pati buhay mo? Hindi lng naman kase ikaw ang nag-aalala para sakanya... kami rin. naghahanap din kami! Kaya please don't push yourself too much kase baka mapahamak ka rin... Wag mo rin sanang sisihin ang sarili mo hindi naman ikaw ang may kasalanan nito, walang may gustong mangyari to. kaya wag mong iasa sayo ang lahat kasi alam ko naman na hindi mo kayang ihandle ang lahat.. kaya... could you atleast put all of our lives on the line?!!" yan yung gusto kong sabihin sakanya

kaso... kaso... hindi ko kaya... Hindi ko nagawang sabihin ang mga yan...

Lumapit ako sakanya... then I gave him a hug.

the warmest hug that anyone could ever give...

ayoko ng ganito.. ayoko ng makita sya ulit na ganito.. Ayos na sakin yung kuya ko dati na hindi sweet.. palagi akong pinagttripan at pinapagalitan.. Sana.. bumalik na sya.

then he hugged me back..

"Everything's gonna be okay.. alam mo yan" sabi ko sakanya habang magkayakap kami..

"matulog ka na nga.." he said then he looked away... para punasan yung luha nya.

"you're so uncool. I don't like you na." ako

He smiled.. ng marinig yun. then my heart felt a little happiness, kasi kahit saglit... ngumiti sya sa akin.

"ewan ko sayo.." sya

Lance's POV

Umagang-umaga naglipana ang mga zombie dito sa bahay.. wala naman akong tanim.. wala rin naman akong sunflower para mamunga ng araw pero bigla na lng nagsisugod dito..

Naguguluhan ba kayo?

ganito kasi yan.. 6:30 in the morning ako nagising and since ako pa lng ang gising.. naisipan ko na munang lumabas para magpahangin..