Crazy Friends Forever (Editing)

Chapter 26 - Farewell Party

[Kyla's POV]

Ang bilis nga naman ng panahon. Malapit-lapit na yung Farewell Party namin. So far ang saya ni Cara sa buhay niya.

Si Matthew naman ang katabi ko ngayon. Ok lang yun basta wag lang si Nico mas awkward pa.

Ay. Si Matt nga pala, may gusto rin sa akin pero wala naman akong gusto dun since last year pa. Nung nalaman niya na magka galit kami ni Nico, tuwang-tuwa siya. Baka may pag-asa pa daw siya. Psh. Asa siya. Ang sama kaya ng ugali niya. Araw-araw ramdam ko ang impyerno tuwing kinakausap niya ako.

[Cara's POV]

Ugh. Farewell Party na namin ngayon.

Nasa kanilang dalawa na talaga. Na kina Patricia at Ann na. Sila na talaga. Ang pinaka makulit, maingay, at pinakamasamang mga kaibigan na nakilala ko. They have their own game and I have my own. We collided and ruled the world. Ano daw.

Dahil mahilig ako kumuha ng stolen pic, pinicturan ko silang dalawa. Stolen pala. Stolen pictures are always the best.

"Hey! Why not we go to MOA on Saturday? 'Cause Hunger Games will be showing. It's weekend so there's no problem. Maybe?" Yaya ni Ann. Hindi ko pa naririnig yung movie na yun?. Pero pagkatanda ko, nakita ko yung isa kong pinsan na binabasa yung book na yun. Siguro maganda? Ge, sasama ako.

"Sino-sino tayo?" Ano ba Patricia. Sino-sino kasi ang kasama.

"Ako, ikaw, si Ann, Marjorie at Moriah." Kaming lima ang palaging magkasama at magka-usap.

"What time then?"

"12 PM sharp." Sa labas, seyoso muka ko pero deep inside, gusto ko nang sumabog sa mga reaction nila sa sinabi ko.

"Sige huh. Sabi mo yan. Where's the meeting place then?" Natawa naman ako. May fear of getting lost ata to.

Si Ann ang nag-organize ang lahat at ako chill lang. I hate organizing so oo na lang ako kaya kapag may hindi ako naintindihan, itatanong ko na lang kahit nasabi na yun. Di kasi ako nakikinig kung ano pinag-uusapan nila. Nakakatamad eh. Ano kaya klase ng buhay ang meron ako kapag hindi ko sila kilala? Haha. Senti mode.

Pina-uwi na kami at pagka-open ko ng facebook ko, sinali na ako agad ni Ann sa isang group. Nandun na nakalagay lahat at ako naman na kilalang Reyna ng Tamadness, hindi ko binasa kung ano man nakalagay dun. Nakakatamad kaya. Parang sermon. Urur.

Biglang pumasok sa isip ko na gumawa ng poem dahil nag-scroll lang ako dito sa twitter at may nakita akong astig na poem. Naging inspiration ko tuloy. Wala naman sigurong masama kung mag-try akong gumawa diba?

I'll never forget friends like them

Because they are so precious like a gem

We don't need to talk every day

To tell that we are still ok

Forgive me if I have done something wrong

You're still with me so that proves you're strong

You will always stay in my heart

Even if we're apart

Promise me that we'll never forget each other

Even though we found someone better

So much for a first timer. Sinulat ko yun sa isang papel at tinago sa wallet kong Pink. Remember that? Haha. Para paglaki ko, hahalungkatin ko mga yan at pagtatawanan ko na lang. Hindi ko favorite color pink. Sadyang Hello Kitty kasi yun kaya pink and I lababo halu kitih. Hart hart.