#TDMC || A/\

#1 "Demony wracają"

Odkąd umarła moja siostra nawiedzają mnie demony przeszłości. Pomimo iż jestem odważna to w moich snach dzieją się takie rzeczy, że budzę się z krzykiem, cała mokra. Noc jest moją słabością. Byłam u psychologa. Pomógł mi, ale efekt był krótkotrwały. Może kilka miesięcy. I teraz od nowa. Mam ich dość. Gdyby nie fakt, że mam wielkie marzenia do spełnienia i wszystkie obietnice dane siostrze to już dawno odebrałabym sobie życie.
Mój przyjaciel Alex znał mnie jeszcze przed "przemianą". Pamiętam, że jako małe dzieci bawiliśmy się razem, graliśmy w piłkę, robiliśmy wyścigi na rowerach. Moja siostra była dla niego jak jego własna. Dlatego równie ciężko przeżyliśmy śmierć małej Lenki.
***
- "Demony przeszłości wracają" wyrecytował Alex patrząc mi prosto w oczy, jakby czytał słowa wyryte na mojej duszy.
- Boje się... Alex cholernie się boję. Nie mogę spać, bo gdy tylko zamknę oczy widzę, że dzieje się coś złego. Czuje, że wkrótce coś się stanie, a ja nie będę mieć na to żadnego wpływu.
- Spokojnie głuptasie. Może akurat wydarzy się coś dobrego?
- Mi?! Coś dobrego?! Nawet nie żartuj! Wiesz jakie jest moje "szczęście". Ehh
- No tak... wybacz, ale może w końcu uwierzysz w swoje szczęście szczęście, a nie pecha.
- Po tych wszystkich zdarzeniach ostatnich lat ciężko mi w cokolwiek uwierzyć.
*dzwonek telefonu*
- Poczekaj.. odbiorę.
"- halo?
- Aleksandrze! Wracaj natychmiast do domu! Umówiliśmy się na rodzinną kolację! Twój brat już przyjechał ze swoją narzeczoną!
- Luzik mama. Już idę."
- Wybacz. Muszę iść. Już kolacja na stole.
- Spoko leć. Do jutra.
- I uwierz w końcu w siebie i w swoje możliwości. :)
- Spróbuje
Uśmiechnął się do mnie i pobiegł w dół ulicą. Mieszka niedaleko. Często się spotykamy na fajke o ile to możliwe. Jego rodzice bardziej go kochają i wiedzą co robi i jaka ja jestem, ale na szczęście dalej pozwalają nam się spotykać. Wiedzą, że nie ma już co walczyć. Wiedzą co przeżyłam.