The Mysterious Dota Boy

CHAPTER 23.3

 --23.3--

"andiyan na yung mga kaibigan mo, alis na ko ah. Wag ka ng iiyak ulit sa harap ko. Last na yan ah" With that he left.

Natulala ako nung narinig ko lahat ng sinabi niya. Hindi ko ineexpect na siya yung unang unang lalapit sakin.

"Trixie, ano? Okay ka lang? Ano ba talagang nangyayari?" Tanong ni Nikka.

"Ano di ka pa din ba magkkwento?" Rae

"Alam mo. walang mangyayari kung tatahimik ka jan. Kung ako sayo magkwento ka na, kesa makita ka naming ganyan" Diane

I was about to tell them when 

"Trixie, okay ka lang??!" 

"Trix, bakit kayo ganyan ni Lexter?"

"Nagugluhan na kami"

WTF??! THE HELL THEY'RE DOING HERE??! Grabe ah! Ang oa naman ata ng nangyayari ngayon? Bakit pati mga classmates ni Lexter pinuntahan ako sa room para lang tanungin yan? bat di na lang sila nagtanong kay Lexter? Yun naman yung classmate nila.

WOW LANG TALAGA! Nahihiya na ko sa mga nangyayari. Too much for this day -____- Ang dami na namin dito, halos di na ko makahinga sa dami ng tao. (EXXAG LANG :D)

"Pwede favor? Pakisabi na lang sa kanya na mahal na mahal ko siya kahit na anong mangyari. Cr lang ako" Pagkasabi ko niyan bigla na lang nawala yung mga froglets na yun sa room namin. Ewan ko ba, nakikichismis lang ata.

Hindi namn talaga ko pupunta ng cr, gusto ko lang sa tahimik na lugar, since umalis na naman sila ehdi okay na ko dito. Umupo ako sa tapat ng room namin, i need air! 

"Trixie, baka pati samin hindi mo din sabihin?" Nicole with tropa. 

"Uhm, ayoko muna pag usapan. Wag ngayon" Buti nga medyo tumahan na ko sa pag iyak eh.

Bago pa ko dumugin ulit ng kung sinu-sino, narealize ko naman na parang may kulang sa kanila.

"Diane, san si Hannah?"

"Tanga mo! Wala na umuwi na, diba may modeling kayo mamaya?? Half day lang daw yung participants mamaya eh. Umuwi ka na! Wag ka na mag inarte pa! Daliiii!" Okay, medyo natawa ko sa mga sinabi niya. alam niyo naman yan. ganyan lang yan talaga magsalita.

Sila na yung kumuha ng gamit ko at hinigit ako papalabas ng gate, kasi ayoko na talaga sumali dun. Ganitong ganito itsura ko tapos rarampa ko? Nakakahiya! Fresh na fresh yung mga kasama ko mamaya tapos ako magang maga yung mata?! URGH! AYOKO TALAGA! ><

Pero syempre wala naman din ako magagawa kundi umuwi. Pinagtutulakan nila ko palabas ng gate eh! Well, maganda na din to, kasi pag umuwi ako sure na sure na mag isa lang ako, walang kasama, tahimik na mundo. TAMA! Uuwi na ang ako pero hindi ako aattend mamaya. Wala na naman sila magagawa kapag di nila ko nakita mamaya.

Pag uwi ko ng bahay, ngpalit na ko ng damit, humiga sa kama ko, binuksan ko na din yung tv para naman may maingay kahit papano.

Grabe, nakakapagod umiyak buong araw, nilipat ko na lang sa Nickelodeon yung channel,sakto spongebob yung palabas, baka sakaling mapangiti ako nito.

Habang nanunuod ako, nagfflashback lahat sa utak ko. I mean, hindi pala ko talaga nanunuod, kasi nakatulala lang ako nagrereminisce.

Naalala ko lahat lahat, yung bday ko, yung sa canteen when he was about to kiss me pero niloloko niya lang pala ko, yung pagpupuyat namin sa phone, yung pagiging seloso niya. Yung pagiging sweet niya. LAHAT LAHAT ng nangyari samin, naalala ko lahat. Lahat yun nagfflashback sakin.

"AAAAAAAHHHHH!!!! BADTRIP!! ><"  Kahit wala akong kausap napasigaw pa din ako. Nakakainis naman kasi talaga diba?! Kaya nga ko umuwi para mapag isa ko, para hindi ko maalala lahat yun, para magkaron ako ng peace of mind.