ÖLÜMLE RANDEVU

-11-

" Ne seninle yaşayabilirim,ne de sensiz" 

OVİDİUS

Bazen bir şeyler söylemek istersiniz,dilinizin ucundadır kelimeler.İçinizde kalır ya...Ağlamak istersiniz odalarca,ağlamaya dermanınız kalmaz.Sarılmak istersiniz sıkıca fakat sıcak bir vücut bulamazsınız.Bir el ararsınız tutmak,bırakmamak için...Ancak o el hep başkalarının avucundadır.Bir liman ararsınız kocaman denizde.Ancak sizin için küçük bir köşe bile yoktur.

En çokta bağırmak istersiniz sesiniz kısılana kadar.Siz her bağırdığınızda çatlar duvarlar fakat cevap veremezler,derdinizi dinleyemezler.Çığlıklarınızı anlamak yerine,yankılandırmayı seçerler.Çünkü o duvarlar kalpsizdirler.Düşünemezler.

Bağırıyordum boş sınıfta,içime doğru.Sessizce bağırıyordum.Kendimi parçalıyordum.Fakat bir tek benim haberim vardı bu durumdan.Kimseye anlatamıyordum derdimi.İçime atıyordum hep.Fakat içimde de yer kalmamıştı.

Yerdeydim.Bacaklarımı sıkıca kavramıştım.Hiçbir şey yapamıyordum.Boş gözlerle onlara bakıyordum.Birbirlerini acımasızca dövmelerini izliyordum karşı çıkamadan.

Sallanıyordum.Bir ileri,bir geri...Bir ileri,bir geri...

Nefes alamıyordum,yutkunamıyordum,düşünemiyordum,üzülemiyordum.En kötüsü de ağlayamıyordum bağırarak.Bakamıyordum bir yere odaklanarak.Boğuk boğuk sesler duymaktan başka yapabildiğim hiçbir şey yoktu.

"Duydun mu lan beni?Eğer o kıza bir kez daha dokunursan,seni öldürürüm!"

"Onu da mı kölelerine ekledin?Bu kızı senin pis ellerine bırakmayacağım."

"Lan..lan..."öfkeli sesi ve attığı sert yumruk kulağımı tırmalamıştı.

"O senin malın değil anladın mı üvey kardeşim?"dedi o da yumruğunu sert bir şekilde geçirirken.

"O benim anladın mı orospu çocuğu?Seni gebertirim Aras,yemin ederim yaparım bunu!"

"Küfür yok,küfür yok!"dedi yumruğunu tekrardan Emir'e geçirirken.

Tam net göremiyordum fakat galiba Emir'e attığı yumruk nedeniyle Emir sıraların üzerine yuvarlanmıştı.Beni unutmuşlardı.Önlerindeki kanlı oyunu oynuyorlardı ustaca.

Hala kendimi sallıyordum.Bir ileriye,bir geriye...

Tırnaklarımı geçirdim bacağıma istemsizce.Öyle bastırdım ki...Boğazımın acısını unutmak ister gibi.Bu acıyı unutamayacağımı bile bile...Gözlerimden bir damla yaş süzüldü.Tek bir damla,hayatımın kısa bir özeti gibi...

Ellerimi çektim bacaklarımdan.Yumdum gözlerimi.Geçirdim ellerimi bu sefer kaç köklerime.Onun yaptığı gibi.Sıkıca tutup kestiği gibi.Onun kadar güçlü olamasamda yaptım bunu...Ciğerlerimde hissetmek istedim bana yaşattığı acıları...

Şu anda ondan o kadar çok nefret ediyordum ki.Elimden gelse onu öldürebilirdim.Elimden gelse silerdim onu aklımdan.Elimden gelse bulaşmazdım ona hiç.Elimden gelse...

Emir kalktı hızla sıraları iterek.Bir kez olsun bana bakmadan,ne halde olduğumu umursamadan.

"Ondan uzak dur!O benim ve benim olana kimse el süremez!Ona dokunan ellerini keserim!"dedi net bir şekilde.

"O senin malın değil,Emir!Bakışları herkesten daha farklı!Anladın mı lan?"dedi ona büyük bir tekme atarken.

Aras Görmez.Sen beni nasıl tanıdın?Dün en fazla 20 dakika konuşmuştuk.Gözlerimin derinliğini nasıl görebildin?Nasıl anladın hareketlerimin gerçek manasını?Başkalarının iki günde anlayamadığını sen üç beş dakikada nasıl anladın?