ÖLÜMLE RANDEVU

-15-

Selllllaaaaaammmmm,Ben Geldim

Sürpriz bölüm yemin ediyorum.Bunu sabah yazmaya başladım ve saat 02.25.Neyse çok mükemmel olduğunu düşünmekteyim.Siz de umarım beğenirsiniz.Şey yapalım şimdi bölümde en beğendiğiniz ve en çok olmasını istediğiniz olayları yazın buraya...Bir okuyayım bakayım.Bölüm Şarkısı ki kesinlikle oraya geldiğinizde açın,bakın kesinlikle...

(Sertap Erener-İstanbul)

❤❤❤

Eğer kalbimdeysen,zaten her zaman aklımdasın.

Emir SEZGİ

❤❤❤

Hayat o kadar yaşamaya değer olmasına karşın dizlerimden ayaklarıma uzanan bir his yürümek için hiçbir neden bulamıyordu.Yaşayacak,belki de yaşamaya değer bir şeyim yoktu.Nefes almak bile beni bu kadar zorlarken 17 yaşında olmama karşın kendimi derin bir çukurda,buz gibi bir mezarlıkta hissediyordum.O çukurdan çıkmak için çırpınmaya bile dermanım kalmamış,kollarım kendini hissetmeyecek kadar ağırlaşmıştı.Zihnimin bulanıklığı beni o kadar yoruyordu ki, kim olduğumun bile farkında değildim.

Gözlerimi yavaşça açmaya çalıştım.Nerede olduğumu hatırlamıyordum.Zihnim karmaşık bir denklem gibiydi.Ne yaşadığımı çözmeye çalışıyor lakin cevabı bulamıyordum.Emir'i hatırladım ilk başta.Şarkı söyleyişini ve benim hayranlıkla dolu bakışlarımı...Daha sonra saçma bir şekilde üzerime büyük yorgunluk çöktüğünü...

Arkada devam eden karaoke kulaklarımı tırmalasa da yanımda bana seslenen Aras'ın sesini duyabilmiştim."Sen neden portakal suyun yerine benim içkimi içiyorsun.Dudaklarımın tadını hissedebilmek için mi?"dedi ardından gelen yoğun bir kahkahayla.Gözlerimi yavaşça araladım ve Aras'a kısa bir kahkaha attım.Eğer sarhoş olmamış olsaydım kesinlikle bu hareketim için kendime küfrederdim.Sarhoşluk bana tamamen zıt geliyor ancak düşüncelerimi hissetmeden dökebiliyordum."Eğer dudaklarının tadını hissetmek isteseydim..."dedim elimi dudağıma sürterek."Emin ol bunu başka şekillerde yapardım."Bu cümleyi ben nasıl söylemiş olabilirdim.Aras'ın gözleri dudaklarıma kaydı,daha sonraysa bana öyle bir bakış attı ki sarhoş da olsam bu bakışı anlamdırabiliyordum.Ben kesinlikle içki içmemeliydim.İçki içince o hep laflarımla ezdiğim,bakışlarımla aşağıladığım kızlara benziyordum.Kendini erkeklere yamayanlara...

Aras'ın gözlerinden bakışlarımı çekip Emir'e çevirdim.Bize karşı kinlenmiş bakışlarını görünce elimle küçük bir işaret yapıp dişlerimi göstere göstere gülümsedim.Bana bakıp "Ne yaptığının farkında mısın?"bakışlarını görebiliyordum ancak kafamı bu sefer Damla'ya ve ona hayranlıkla bakan Çınar'a çevirdim.Çınar öyle bir bakıyordu ki şu içkiyle harmanlanmış çenemi tutamadım."Ya siz sevgili olasanıza,daha neyi bekliyorsunuz?"dedim hıçkırarak.Damlanın bana bakan gözlerinde şaşkınlık vardı,Çınarda ise tebessüm...

"Masal,sen sarhoş musun?"dedi inanamayarak."Sen hayatında hiç içki içmemiştin ki!"

"Yoooo bu benim normal halim..."dedim hıçkırarak.Aras bana bakıp tekrar güldü.

"Evet evet normal hali bu.Neredeyse benim bir şişeyi gömmüş."dedi.

"Bak Masal, lütfen ayıldığında küfredeceğin şeyler yapma."dedi Damla ciddiyetle.Ben ise sahnede şarkı söyleyen kızın şarkısını bitirmesini bekliyordum.

"Damla, kalk şarkı söyleyeceğiz."dedim tekrar hıçkırarak.Damla bana inanamamış gibi bir bakış attı."Ayyıkken istemediğin şeyi bence sarhoşken hiç yapma."dedi sertçe ancak ben çoktan ayağa kalkmıştım."Damla hadiii,lütfeennn..."dedim sıcak görünmeye çalışarak.Aras'ın arkadan gelen muzip sesi beni sinirlendiriyordu ama bir şey demedim.