ÖLÜMLE RANDEVU

-17-

"Masal,sence bu elbise güzel mi?"dedi Damla ne diyeceğimi merak eder gibi bir hali vardı.Kafamı uzattığı telefon ekranına uzattım.Elbise gerçekten hoş hoştu ve Damla'nın üstüne çok güzel olacağını da tahmin edebiliyordum.

"Çok güzel, sana da çok yakışır." dedim içtenlikle. Damla da yüzünü büyük bir gülümsemeye teslim etti."Nerede giyeceksin bunu?" dedim merakla.Damla gözlerini telefondan çevirip yüzüme baktı."Çınar beni yemeğe davet etti de." dedi mutlu görünmeye çalışarak. Damla kesinlikle Çınar'a karşı çok yoğun şeyler beslemiyordu.

"Çınar'a karşı ne hissediyorsun Damla?" dedim tepkisini merak ederek. Gözlerini camdan dışarıya çevirerek konuşmaya başladı."Hoş çocuk.Onu beğeniyorum." dedi fısıldar gibi bir tonda.

"Sadece beğeniyorsun öyle mi?" dedim gerçek duygularını anlamak için büyük bir çaba harcıyordum." Öyle." dedi.Damla gerçek duygularını paylaşıyordu benimle. Çınar'a aşık değildi."Çınar'la olmayı düşünmüyorsun o halde?" dedim ne diyeceğini merak ederek.Ne demek istediğimi anlamamışcasına yüzüme baktı. "Yani sokaktan geçen herhangi birini, bir ünlüyü ya da okuldan başka birini de beğenebilirsin.  Ama onlarla beraber olmak için bir nedene ihtiyacın var. Aşık olmaya mesela." dedim. Arkadaşımın iyiliğini düşünen bir periye dönüşmüştüm adeta.Damla derince bir nefes aldı." Haklısın." dedi sessizce daha sonra kafasını sıraya gömdü.

O sırada aklıma Aras geldi. Benden hoşlanan bir adama ne hissedeceğimi bile bilemiyordum."Damla." dedim bana akıl vermesini istercesine. "Diyelim ki birisi sana tüm içtenliğiyle ne hissettiğini söyledi.İleride sende ona karşı bir şeyler hissedebilir misin?" dedim merakla.Damla kafasını gömdüğü sıradan kaldırıp samimiyetle yüzüme baktı."Bence onu ilk gördüğünde kalbinin ritminde gizli her şey. Yani ilk görüşte. Aşkın ne olduğu konusunda sanırım benim de pek bir fikrim yok. Ama zamanla oluşabilecek bir şey değil."dedi gülümseyerek.

"Bilemiyorum."dedim Damla'nın yüzüne derin bir nefes vererek. Daha sonra Damla anlamamışçasına suratıma baktı. 

"Bir dakika,bir dakika sen bu soruyu neden sordun şimdi?"dedi gülerek.Suratımda garip bir tebessüm oluştu. "Bir şey oldu,çabuk anlat."dedi bana tüm vücudunu döndürerek.

"Şeyyyy..." dedim yutkunarak."Aras benden hoşlanıyormuş galiba."dedim bir hamleyle. İçimde tuttuğum bu cümleyi birden dudaklarımdan dökmek adeta beni rahatlatmıştı.

"Ne?" dedi Damla yüzünde büyük bir tebessüm oluştu. "Sen ciddi misin?" dedi neredeyse bağırarak. 

"Damla neden bağırıyorsun, sakin ol." dedim boş sınıfta sesim yankılanırken. "Sen ne dedin peki?" dedi beklentili yüzüyle. "Ona karşı ne hissettiğimi bilmediğimi söyledim."dedim Damlanın beklentili yüzü bir anda inanamamışçasına gerildi. "O ne demek ya?"

"Ona karşı arkadaşlıktan ötesini hissetmiyorum demek Damla." dedim ciddiyetle."Nasıl böyle bir şey söylersin ya,ondan hoşlanıyorsun gibi gelmişti bana."dedi Damla muzipçe. "Damla bunu nasıl anlayabildin, merak ediyorum doğrusu?" dedim sinirle. "Bakışların farklıydı." dedi bu sefer ciddiyetle.Acaba gerçekten bir şeyler hissediyor muydum?Derince yutkundum. "İnsanlar birbirine bakamaz mı?"dedim soğukkanlılıkla."Bakar tabi ki de ,ne bileyim..." dedi sesini kısarken.

Tam o anda sınıfın kapısı açıldı.Öğle tenefüsündeydik ve sınıfta bizden başka kimse yoktu. İçeriye Emir'in arkadaşları girdi.Aralarından bir tek Mete'nin adını biliyordum.İçeri girdikten sonra sınıfı iyice taramaya başladılar. Sanırım beni arıyorlardı. Mete'nin gözleri bizim tarafa değince adımlarını bize yönlendirdi hızlıca.

"Selam"dedi Damla'ya kaçamak bir bakış atarak. Bu erkeklerin kızları etkileme çabası da neydi böyle?Damla'nın yüzü kızardı gibi hissettim."Masal, 5 dakika sonra otoparkta ol." dedi emir verir bir ses tonuyla.Bu çocukta diğerleri gibi sinirlerimi bozuyordu.