Always the Bestfriend, Never the Girlfriend

Chapter Twenty One

Theee days. Three fckn days. Hindi na nagpakita pa si Crystal. What happened to her? Even the London kids ay walang ideya kung nasaan siya. We tried reaching her number but wala namang sumasagot. Pumunta narin kami sa bahay nila but wala raw. And may mga guards na nandoon eh. May nangyari ba sa kanila?

Maingay nanaman ang school. Lalo na dito sa Auditorium. Busy kasi sila sa pag pe-prepare ng mga props and other stuff na gagamitin sa Mr. & Ms. Hearts. While ako naman, eto at nag mumukmok. My partner is not here. So what do you expect?

"Sir, sorry I'm late. And sorry dahil ngayon lang ako nagpakita" that voice. Tumingin ako sa nag-salita. Si Crystal. Tumahimik ang lahat. Pumunta ako sa kanya at agad na niyakap. Oh god. Sobra ko siyang na-miss. Akala ko may nangyari nang masama sa kanya.

"Crystal" bulong ko sa kanya. Kumalas siya sa yakap so I had the chance to stare at her beautiful face. Namumugto ang mga mata niya. Pumayat din siya. She looked so pale

"Anong nangyari sayo?" Nag-aalala kong tanong sa kanya. Umiwas lang siya ng tingin at umiling

"Wala naman" sabi niya at naunang naglakad papunta sa stage. Sinundan ko lang siya. She's not okay. Alam ko yun. Minutes later ay bigla nalang sumigaw si sir Chavez

"MS. PARKER!" Tumayo ako at nagmadaling tumakbo papunta kay Crystal. May pumasok din na dalawang lalaki na naka black tux at black slacks and shades ang pumasok sa Audi. Wow! Men in black ang peg! Ew! Ang bakla ko talaga pakinggan :3 ano ba Clarrence! Focus! Nahimatay nanga at lahat lahat tong best friend mo pero iba parin ang iniisip mo!

I carried Crystal and dinala siya sa Clinic. She was so pale. Natarantang tinulungan ako ng school nurse. Pina higa namin si Crystal sa clinic bed.

"Anong nangyari sa kanya?" Tanong ng nurse

"Hindi ko rin alam eh. Bigla nalang siyang nahimatay" sagot ko sa nurse. Tumango lang siya at may ginawang kung ano-ano kay Crystal. Humarap ulit siya sa akin

"Just let her rest. Kapag gumising na siya, let her go home" tumango na lamang ako bilang sagot. Umupo ako sa stool sa tabi ng Clinic bed kung saan nakahiga si Crystal.

I stared at her angelic face. She looks so fragile. I just want to protect her always. Lumapit ako sa kanya. Her nose, ang tangos talaga. Ang eyelashes niya, ang haba. And her lips....shit! I sound so weird! Para akong manyak. But I want to kiss her. Ugh! Clarrence! What are you thinking? Umiwas ako ng tingin sa labi niya at umupo nalang ulit sa stool. Hays.

Crystal's POV

I woke up kasi sumasakit nanaman ang ulo ko. Nakita ko sa right side ko si Clarrence, natutulog. Nakakaawa naman. Bumabawi nga talaga siya. Gigisingin ko na sana siya but mukhang pagod siya eh. I stared at his face. Ang gwapo niya talaga. Napaka swerte ko kasi naging parte ako sa buhay niya. Kahit na isa lamang niya akong best friend.

Humiga ulit ako at pumikit. Nahihirapan na ako sa sitwasyon ko. Noong araw na nalaman ko ang lahat nang nangyari sa akin ay may nag text sa akin ng death threat. It said that they are going to kill me dahil sa takot ay naitapon ko ang sim ko. Hindi ko narin muna kinausap sila Ralph kasi ayaw ko silang masali sa gulo. Hindi narin ako pumasok kasi nababahala at natatakot pa ako. Baka isang araw mabalitaan niyo nalang na patay na ako. Ajujuju ayaw ko pang mamatay.

Naka punta narin ako sa Cementeryo. I finally visited my parents grave. Masaya ako kasi nakausap ko na sila. Nasabi ko na sa kanila ang lahat ng gusto kong sabihin.

I opened my eyes again, this time kay Clarrence na ako nakatingin. Ang payapa ng tulog niya. Buti pa siya, masaya. Ako, nalulungot kasi ako eh. Masaya na nalulungot. Ewan ko ba. He slowly opened his eyes amd then our eyes met. He smiled at me and kissed my forehead.