Chapter Sixteen

434 22 0
                                    

Two tall men with big guns were chasing me. Why are they chasing me?

I can't breath. I'm having a hard time breathing. Where am I? What is this place? Its so dark and scary.

"Mom? Dad? Is anybody here?" I tried shouting but nobody answered. Then I saw a light. i tried following it and the next thing I remembered was I, being hit by a car.

*beeep...beeeep*

I opened my eyes and realized it was just a dream. Phew~ but that... It happened before. It was the famous 2014 accident. Crystal Jade Parker was hit by a truck. A big one. I experienced mild amnesia. But hindi naman ganon kalala kasi naka recover din agad ako. But why was I dreaming of it again?

"Hey are you okay!? Namumutla ka" I looked at him and remembered what happened kanina. He kidnapped me and took me somewhere far.

"Yes. Nasaan naba tayo?" I asked.

"Were still at manila. Don't worry. Traffic eh. Tsaka may bungguan dun sa may EDSA" he said. I nodded and close my eyes again. My knees are shaking. I'm scared.

"Will you please just take me home? I'm really not feeling well" I said while my eyes are still closed.
I heard him breath heavily.

"Ok" he said at nag U-turn. Makukulong talaga tong lalaking to!









When we got home, akmang bubuksan ko na sana ang pintuan but I forgot to say thank you to him.

"Hey, um Thanks" I said and smiled. Bumaba na'ko sa sasakyan niya and started walking away.

"Crystal" I turned around to look at him. He wasn't smiling.

"Are you not gonna let me in?" Aba! Kapal din ng mukha niya ah!

"Wag na! Umuwi kana" I said and turned around to hide my smile.

"Tsk. Bahala ka. May dinner kami ngayon with your mom" he said and pumasok na sa bahay KO.

"Are you coming or not?" And ang kapal niya talaga ano?

"Pwede ba! Wag ka ngang maghasik ng lagim dito! Go home" I said and pushed him. But he just hugged me in return.

"Let's go Crys. Hinihintay na nila tayo" he said and grinned. Ugh! What a jerk!

Pagpasok namin sa bahay ay agad naman akong sinalubong ni mommy.

"Your late. San ka galing? Ralph said someone kidnapped you?" Nag-aalalang tanong ni Mommy. So di pa niya alam? Hay nako. Bigla nalang sumulpot si Clarrence and nag mano kay mommy

"Hi tita. Good evening. Hindi niyo po ba na recieve yung message ko sa inyo? Nag text ako na dadalhin ko si Crystal sa Resort namin. Na-miss kasi siya ni Mommy eh" palusot niya. Galing niya ah? Nag smile naman si mommy at tumatango-tango nalang.

"Oh. Sige bukas nalang hijo. Tsaka hindi pa ready tong si Crystal eh" sabi ni mommy. Tumango lang si Clarrence. Pumunta kamisa Dining area at nauna na akong umupo. Oooh~ I'm so hungry. At dahil wala pa si daddy ay ako muna ang nakaupo sa upuan ni daddy.

"Hay nako! Ang takaw talaga ni Crystal. Umayos kanga anak. May bisita tayo" I secretly rolled my eyes. Bisita? More like buysita. Ugh. Eh feel at home kaya yang lalaking yan. Makapal talaga ang mukha.

"Buysita kamo" bulong ko. But narinig pala iyon ni Clarrence. Yumuko nalang ako at nag simula na ulit kumain. Ang sarap naman nito. I bet mom cooked this. Eh mas masarap kayang mag luto si mommy kesa sa chef namin dito sa bahay.

"Nga pala Crystal, Ralph and the gang are planning na pumunta sa tagaytay. And they want it next week dahil sembreak na naman. At gusto nila na ikaw ang mag tour sa kanila. Ano? Payag kaba?" Mom asked me. I nodded. Mabuti narin yon kesa sa makasama ko pa tong bipolar nato.

"Hmmm, can I go with them too, tita?" Tanong ni Clarrence. I glared at him but he just grinned. Anak ng tokwa naman oh! Kakasabi ko palang diba!? Lintek!!

"Sure. That sounds good" nakangiting sabi ni mommy. Uh-oh! That smile! May binabalak tong mommy ko and I know it.

"By the way dear, varsity ka parin ba? Kasali ka parin ba sa volleyball team?" Tanong sakin ni mommy. I nodded. Kinausap ko kanina si Coach and sabi niya wala namang pumalit sa pwesto ko bilang MVP sa VB team.

"That's good. Your brother called me kanina. Nami-miss niya na raw ang ate niya. Uuwi sila next month kasama ang ate mo" Mom said. Na-miss ko narin ang baby Throne ko. My younger brother na super cute. And my ate. Nandun kasi siya sa London nagpaiwan. Ewan ko ba dun. Cool off daw kasi muna sila ni kuya Thunder. Ang o-OA lang :3

"Mag O-OJT na ako next month 'my. Dun sa Veterans Hospital" eh diba nga Vet Med ako?

"Oh? That's good to hear. Ikaw Clarrence?"

"Dun din sa Veterance Hospital tita" he said and looked at me. I rolled my eyes again for the nth time. Nakakainis na talaga siya :3

Pagkatapos naming kumain ng dinner eh nag stay pa nang ilang sandali si Clarrence. Feel at home na feel at home eh.

"So, pinapatawad mo naba ako?" Sabi niya. Nandito kami ngayon sa backyard at naka upo sa swing. May mini-playground kasi tong bahay namin at sa right side nang playground ay ang swimming pool naman.

Pinapatawad ko nanga ba siya? Ewan ko! Naiinis parin kasi ako sa kanya. Hindi ko nalang sinagot yung tanong niya. Manigas siya!

"Oh~ sorry. To be honest, ginagawa ko na ang lahat mapatawad mo lang. Isiniksik ko ang sarili ko sayo kahit na alam kong you don't want me near you. Sorry dahil sobra kitang nasaktan. Sorry talaga Crystal" dire-diretso niyang sabi. When I looked at him, tears were rolling from his eyes. Ayan tuloy! Naiyak din ako.

"Sobra ak..akong nagsisisi sa lah...lahat ng mga nagawa ko sa..sayo. Sorry talaga. P..please forgive me" sabi niya. Tumayo ako at niyakap siya. I forgive him. Hindi ko kayang makita siyang nasasaktan.

"Sorry...sorry din Clarrence. Sorry sa nag..nagawa ko kay Je..Jessie--" before I could finish whatever I wanted to say ay inunahan na niya ako.

"Ako ang dapat mag sorry Crys.. Hindi ako agad naniwala sayo..h..hindi ko pala talaga kilala ng lubusan si Jessie..nag pakatanga ako sa k..kanya.. Sorry because I let her hurt you"

Niyakap niya ako ng mas mahigpit. Yung tipong ayaw ka na niyang pakawalan pa.

"God! I missed you so much" bulong niya sa akin. I smiled. I missed him so so much more.

"I love you..best friend" he whispered again.

I closed my eyes as tears were falling down from my eyes again. Best friend. Hanggang doon nalang talaga kami. I love him.. But no longer as friends. I love him more than that. Noon pa man.

**
lame update.

Always the Bestfriend, Never the GirlfriendTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon