DELİ

11. BÖLÜM - ÖZGÜR

Multi Çağrı
Genç kız oğlanın eline baka kalmıştı .
Ciddi miydi? , yoksa dalga mı geçiyordu? Kız gözlerini yumarak karar vermeye çalıştı , oğlan da kararsızlığını anlamış olacak ki kucağın da olan ellerini elleri arasına aldı ve
''Kalk rahat bir şeyler giyin de çıkalım .'' Dedi.

Kız gözlerini açarak oğlanın ciddiliğini ölçmek istercesine gözlerine baktı , tabi dikkatini ciddilikten hemen sonra gözlerinin renkleri çekmişti , oğlanın kesinlikle kendisininkinden güzel gözleri vardı ve bu insanı kıskandırıyordu .
Oğlanın da ona baktığını anlayan kız rahatsız olarak ayağı kalktı ve belli belirsiz şekilde
'' Tamam'' diye mırıldandı.

Kız odasına girerken başının dönmesine pek aldırmayarak dolaba doğru yöneldi , kapağını açacakken dolabın üzerinde ki ayna dikkatini çekti.
Şuan giyindiği elbise dışarı çıkmak için uygun olsa da oğlanın üzerinin değiş demesi açıkçası biraz şaşırtmıştı.

Bu olayı da pek kafasına takmayarak dolaptan bir şort alarak üstüne geçirdi , umursamadığından ne giyindiğine dikkat etmeden eline geçeni üzerine geçiriyordu kız.
********
Kızı odasına yolladıktan sonra kendi odasına yönelen oğlan istemsizce sırıtıyordu , hem de sebebini bilmeyerek.

Bu gidişle kesinlikle kızı iyileştiremeyecekti , kızın varlığı bile oğlanın aklını bulandırıyor değişik hissetmesini sağlıyordu. Eh ne demiş atalarımız körle yatan şaşı kalkar.

Çağrı ayna da kendini son bir kez daha süzerken gözlerinde beğeni vardı. Giyindiği mavi tişört üzerine tam olmuştu ve vücut hatlarını belli etmişti , altında ki siyah dar paça ise ona ayrı bir hava katmıştı ve daha hoş gözükmesini sağlamıştı.

Kızın da böyle görünmemesi için dua ediyordu içten içe Çağrı , zaten sabah giyindiği o minicik elbiseyi kimin aldığını hala çözebilmiş değildi.

Odasından çıkarak salona doğru yol aldı , iki saniyelik duraksamasını ise kızın sabah giyindiği elbiseden daha kısa olan şortu sağlamıştı.
Ah! Ayhan abi , Ah! Derin bir nefes alarak kızın yanına gitti , şuan ona hesap soramamak her halde onun da bu hayatta ki sınavıydı.

Kollarından tutarak 'bu ne lan' diyerek kırolaşabilirdi hatta , fakat şuan yapabildiği tek şey yumruklarını sıkarak kendine sakin olması gerektiğini hatırlatmaktı , aksi taktirde düşüncelerine ya da hayatına ters giden bir şey olunca içinde ki yaşattığı canavarı dışarı çıkaran bir canlıyı etkin hale getirecekti ve bunu gerçekten istemezdik değil mi?

'Kesinlikle emin değilim'

Derin bir nefes alarak kızı hafifçe belinden ittirerek kapıya doğru yönlendirdi , eh bu da kendince zor bir cevap sayılırdı. Önünde yürüyen kıza baktı , bütün duygularının birbirine girmesini sağlayan kıza , en soğuk kış gününde bile yanacakmış gibi hissettireceğine emin olduğu kıza.

Kafasını iki yana sallayarak kendine gelmeye çalıştı , kesinlikle ama kesinlikle hastası hakkında böyle düşünmeyi kesmeliydi , delicesine bir çekim hissettiği hastasından.
Evden dışarı çıktıklarında arabaya doğru yönelecekken kolunda minik bir el hissetti zaten kıza döndüğünde kız hemen elini çekmişti , kıza dönerek 'ne oldu' der gibi bir bakış attı.
Kız bunu anlamış olacak ki yutkunarak sessizce oğlana

'' Bugün sadece yürüsek olmaz mı?'' dedi.
Oğlan konuşmaya tenezzül etmeyerek bu sefer ki rotasını çıkış kapısına çevirdi.
Kıza her ne kadar cevap vermese de bilerek yavaş yürüyordu ve çaktırmadan kızın gelip gelmediğini kontrol ediyor , kriz geçirebileceği her bir an için ne yapabileceğini planlamaya çalışıyordu.

Kız ona yetişirken oğlan da yanında yürüyen kızla adımlarını eşitlemeye çalışıyordu , oğlan tüm dikkatini kızla kendi ayaklarına verirken kızın bir an da takılmasıyla bütün dikkati dağılmış ve kızı tutmuştu iç sesi ise
' Aman ne romantik ' diyerek dalga geçmeyide unutmamıştı.

Oğlan iç sesini dikkate almayarak gözleriyle kızın vücudunu inceledikten sonra yüzüne bakarak

''İyi misin?'' diye sordu.

Kızın ise tek cevabı oğlanın kollarından sıyrılarak çıkış kapısından çıkmak oldu.
Oğlan kızın arkasından gülerken kafasını da iki yana sallıyordu ,
gerçekten de küçük kız çocuklarından kesinlikle hiçbir farkı yoktu.

*******
Oğlanı iplemeyerek yoluna devam eden kız kesinlikle bir intikam duygusu içinde değildi ya da o genç adamın gözlerinin tesiri altın da falan.

Tabi bu düşünceleri cildi için geçerli değildi , bu sıcakta ona sıcak birisi dokunmuştu ve bundan kesinlikle hoşlanmamıştı. Tamam belki oğlan kıza dokunmak için ayılıp bayılmıyordu fakat gerçekten ona birisi dokunduğun da cildi kaşınıyor gibi oluyor huylanıyordu.

Yanın da yürüyen büyük cüsseye kafasını çevirip bakmasa da kim olduğunu anlamak kız için zor değildi ya da 5 yaşındaki küçük bir kız çocuğu için.
Derin bir nefes alarak kafasını kaldırdı ve taşlı yola baktı , aklına gelen düşünceyle yerinde çakılırken oğlan da onla beraber durmuştu fakat kız için asıl önemli olan şey aklın da ki düşünceydi

Artık kısmen özgürdü.

Özgür.

4 duvar dışında bir yerde.

Sokakta.

Kendi iradesiyle yürüdüğü bir sokakta.

Kendi kendine bunları tekrarlarken gülümsemesine engel
olamamıştı çünkü o

Özgürdü.

Kız kendine gelerek heyecanını bastırmaya çalıştı ve yüzünde ki gülümsemeyi sildi.

Yolda yürümeye devam ederken kesinlikle nereye gittiğini bilmiyordu zaten nerede olduğunu da bilmiyordu ama neyse ki bu ayrıntılar kolay öğreniliyordu ve kızda bunları paranoyak hastaları gibi takmak zorunda kalmıyordu.

Kız taşlı yolun sağ ve sol olmak üzere iki yana ayrıldığını gördüğünde kafasının dikine gitmek yerine kafasını Çağrı'ya çevirdi ve
''Hangi taraftan.'' Diye sordu.

Oğlanın cevabı ise açık ve netti kıza göre çünkü oğlan sağ tarafa doğru yürümeye başlamıştı.

Kesinlikle yaramaz oğlan çocuklarına andırıyordu bu haliyle Çağrı.

Yeni BÖLÜM hakkında düşüncelerinizi bekliyorum.
Ya da yazım hataları hakkında. Hikaye hakkın da olanlarıda bekliyorum.
Derseniz düzeltmeye çalışacağım.
İyi Günler

(BÖLÜM DÜZELTILECEK)