DELİ

18. BÖLÜM - KARIN GÜCÜ ADINA!

Ağzında ki lokmasını bitiren kız ellerini kucağına koydu. Çağrı yine yapacağını yapmış kızı kusacak dereceye getirene kadar yemek yedirmişti.

Şara gözlerini ellerinden alarak başında dikilen oğlana çevirdi.

''Bitti.''
Çağrı gururla gülümseyerek
''Görebiliyorum.'' Dedi.

Mutluluk dansı yapmasına az kalmıştı. Mutluluğu gözlerine kadar ulaşıyordu Çağrı'nın. Kız evine geleli daha toparlamış ve sanki yüzüne renk gelmişti.

Şara'nın tepkisiz suratına ve gözlerine baktı. Bunlar için de kesinlikle bir şey yapmalıydı.

Derin bir nefes alarak mutfakta göz gezdirdi, kızın yerinden kalktığının bile farkında değildi. Onu nasıl mutlu edeceğini düşünüyordu. Her zamanki gibi.

''ÇAĞRI!!'' kızın bağırmasıyla oğlan bir şey oldu sanarak irkildi. Başında dikildiği sandalyeye baktı, sonra kafasını kaldırarak ne zaman dibinden ayrıldığını bilmediği Şara'ya.
Kaşlarını çatarak kıza ne oldu der gibi kafasını salladı.

''Kar yağıyor!'' kızın heyecanı bütün bir evi sarmıştı sanki.

İlk defa kar görüyor gibi bir hali vardı. Kıza doğru yaklaştı Çağrı.

''Dışarı çıkmak ister misin?'' Şara'nın gözleri büyüdü.

Oğlan ise kızın tepkilerindeki anormalliği ölçüyordu.

''Gerçekten mi?! Sen ciddi misin?'' kızın sesi inanamazcasına titremişti.

Çağrı kızı kafasıyla onayladı.
Şara önce heyecandan ne yapacağını kestiremedi, sonra derin bir nefes alarak Tanrı'ya böyle iyi birinin eline düştüğü için kendi kendine şükretti.

Kız kollarını bir anda oğlanın boynuna dolayarak sıkıca sarıldı.
Çağrı ise kızın verdiği 'tepkilerin' şokunu yaşıyordu.

Bu şekilde heyecanlanacağını bilseydi bütün şehre yapay kar yağdırabilirdi. Ama önce öğrenmesi gereken bir şey vardı.

Bu kız neden böyle tepki veriyordu?
Kafasına takılan tek şey buydu.
Çağrı kızın kollarını çekmesiyle üşümüş gibi hissetse de bir tepki vermedi.

''Hadi çıkalım o zaman!'' kızın bütün hayat enerjisi yerine gelmişti sanki.
Oğlan balkonun kapısını açarak tam dışarı adımını atacak kızın belinden tutarak geri çekti ve kapıyı kapattı. Şara hayal kırıklığıyla oğlana baktı.

Onay verip tam tersini yapmak da neyin nesiydi!

Çağrı kızın hayal kırıklığını yansıtan suratına bakarak güldü.

Karın gücü adına!

''Hazırlanmadan nereye gidiyorsun küçük hanım?''

Kız kaşlarını çatarak oğlana baktı, düşünür gibi bir hali vardı.

''Ne hazırlığı?''

''Donmak istemiyorsan diye, kar yağdığında dışarı çıkarken normalde insanlar atkı falan takar.''

Gözlerini büyüterek baktı oğlana kız
''Kar çok mu soğuk ki?'' yerinde durdu oğlan, gözlerini kısarak kızın yüzünü inceledi. Efsaneyi anlatırken takındığı meraklı yüz ifadesi yüzündeydi kızın. Şüpheyle süzdü küçük delisini.

''Daha önce karla hiç oynamadın değil mi?''

Kafasını iki yana salladı kız. Derin bir nefes alarak

''Dokunamadım bile.'' Dedi.

''Neden''

''Annem kar yağdığında beni penceresi olmayan misafir odasına kilitlerdi. Bir hafta boyunca kar tamamen eriyene kadar da çıkartmazdı.''