DELİ

47. BÖLÜM - KIZIL EJDER

Deli'nin doğum gününe son 6 gün 💁💁

‘’Hmm’’ Pekala. Şara ve Çağrı’nın kaçması ile sıkıntısı ile yoktu, hatta cehenneme kadar yolları vardı fakat kendisine haber verilmemesi hoş değildi.

Elini çenesinden çekti ve karşısında ki adama sırıttı.

‘’Bir şey mi istiyorsunuz Anı Bey?’’

‘’Evet. Bir kızı istiyorum.’’ Onu ölene kadar yanında tutmak istiyor.

‘’Kim?’’

Kahverengi antika olan sandalyesinde duruşunu düzeltti Anı. Yanında duran baştan aşağı camdan yapılan masasının üzerine yayılmış birkaç elmastan yeşil olanı eline aldı.

‘’Bunun kadar değerli bir kız.’’ Karşısında ki adam tepkisizdi.

Masanın üzerinde ki safiri aldı bu sefer Anı.

‘’Bu mavi olan sen iken o yeşil olanı.’’ Bencil adamı kendinden iyi olan kimseyi kabul edemeyecek kadar kibirliydi.

‘’Onu bulabilir misin Acar?’’ becerikli ve yetenekli biricik çalışanı. Ne de zavallı hisleri için kendini köreltiyordu.

Acar yavaş adımlar ile kendisine yaklaştı. Sol elini arkasına aldı ve sağ eli ile Anı’nın yeşil taşı tuttuğu elini tuttu. Yarım siyah deri eldiveni elması kafesliyordu.

‘’Bu taşa benzeyen birisi…’’ koyu mavi gözlerini taştan aldı ve Anı’nın gözlerine dikti.

‘’Bulması zor olmasa gerek.’’ Diklenirken derin bir nefes aldı.

‘’Değerli şeylerin kokusunu milyonlarca çürük şeyin arasından bile alabilirim.’’

‘’Zavallı insanlar seni cidden iğrendiriyor ha?’’ Anı keyifle arkasına yaslandı. Lanet olasıca Acar denilen adam cidden de içgüdüleri ile her şeyi fark edebilirdi. Vahşi olamayacak kadar asil ve naifti fakat nazik olamayacak kadar da saldırgandı. Garip biri olması hoşuna gidiyordu. Yazgı olmadığında onun zaman geçirmesi için güzel bir oyuncaktı Acar.

‘’İnsanlar iğrendiriyor sadece. Zavallılar değil.’’ Omzunu silkti ve kuyumcudan çıktı.

İnsanlardan iğreniyor ise, sevmesi için geriye ne kalıyor.

Para? Açgözlü değildi. Bu amaç uğruna hiçbir şey yaptığını duymamıştı.

Şöhret? Kendi kendine yetiyor gibiydi.

Aşk? Az daha kahkaha atacaktı.

Sahi, onun gibi bir adam ne sevebilirdi ki.

Elmasları birbirine tokuşturdu.

‘’Eğlence başlasın.’’  Güldü.

Anı elmasları cebine koyarak kuyumcudan çıktı.

Acar’ı bile gönderdiğine göre başka kimi görevlendirsem diye etrafına bakındı. İşe yaramaz süründen bir çocuk gözüne çarptı.

Sol elinde bulunan eldiveni herkesinkinin aksine kırmızıydı.

‘’Ali bana şu siyah saçlı çocuğu çağır.’’ Yanında bulunan adam kafasını salladı ve hemen çocuğun yanına gitti. Birkaç ağız kıpırtısından sonra kırmızı eldivenli ona doğru baktı.

Anı cansız olan bakışlarını ondan uzaklaştırdı ve arabasına bindi.

Ayakta dururken bile yoruluyordu.

Birkaç saniye içinde arabasının kapısı açılmış ve yanına genç ve delikanlı birisi oturmuştu.

‘’Kızıl ejder.’’