Neden sırıtıp bana bakıp bu lafları demişti. Ben miydim onun ev arkadaşı yada öylesine mi bakmıştı. Ama 'yanımda' demişti ve onun şu an yanında olan tek kişi benim.
''Neyse kapatıyorum. ben seni sonra ararım . bay''
Telefonu kapattığında cebine koydu ve daha sonra elini uzatıp ''Ben Camila'' dedi.
Eline boş boş baktım ve elimi uzatma gereksinimi duymadan ''Lauren'' dedim.
Elini bir kaç saniye daha tuttu ve cevap vermeyeceğimi anlayınca indirdi.
''Bak Lauren seninle bir anlaşma yapmak istiyorum ''
Oldukça sevimli durmaya çalışıyordu ve başarıyorduda. Ah ondan bunun sırrını öğrenmeliyim.
''Tanımadığım kişilerle anlaşma yapmam''
Biraz soğuk davrandığımı biliyorum ama insanlara kolay güvenmem.Güvenemem. John'a güvendim de noldu?
Fakat Camila'ya güvenmek istiyordum. Güven verici bakışları vardı.
''O zaman tanışalım''
Açıkça söylemem gerekirse bunu söylemesini beklemiyordum. Eğer şımarık bir zengin kız olsaydı çekip giderdi ama o gitmedi.
''Ben Camila 17 yaşındayım. Voleybol oynamayı severim''
Benimle yaşıttı. tek Ortak noktamız buydu ama ne olursa olsun kendimi ona karşı açamazdım.
''Sen kimsin?''
Bu soru karşısında saçma bir cevap vermem gerekiyordu çünkü o beyaz. Ben onu grileştirmek istemiyordum. Ayrıca beni kolay birisi olarak sanmasını da istemiyordum.Ona karşı kötü davranmak istiyordum çünkü bana bulaşmasın. Pembe hayatına geri dönsün.
''Ah tatlım ben Lauren. 17 yaşındayım zengin soylu bir aileden geliyorum.Her gün manikür pedikür yaparım. 4 arabam var. öhöm öhöm pardon 44 arabam var''
Son andaki yaptığım - yapmacık gülümsememi silip her zamanki asık suratıma büründüm.
O kız hala güler yüzlüydü. Nasıl güler yüzlü kalabiliyor?Sanırım bunun sırrını da ondan öğrenmem gerekiyor.
Acaba onun hayatında da zorluklar var mıdır? Ah saçmalama Lauren onun hayatındaki en büyük acı manikür pedikürden çıktıktan sonra tırnağının kırılmasıdır.
Ben onun yüzünü incelemeye çalışırken koluma vurdu ve ''hadi kendinden bahset'' dedi.
Eğer Lauren olmasaydım kesinlikle onunla arkadaş olmak için herşeyimi anlatırdım. Ama malesef ki geçmişte çok acı çekmiş bir Lauren 'im.
''Tamam. bende 17 yaşındayım.''
Bu kadar şey yeterdi. Hatta fazla bile.
''Eeee''
Şu kızın sesini kapatmam lazım yoksa gerçekten de katil olacağım.
''ee'si canım hırsız, fakir hatta beş parasız bir kızım. Tabi şu son zamanlarda kızlığımdan bile şüphe ediyorum''
Bir kaç dakika boyunca sessiz durdu. Ah tebrikle Lauren hayatında ilk defa bir işi doğru yaptın.
''Anlaşma derken neyi kastettin?''
Eğer işime yarayacak bir anlaşmaysa kesinlikle bütün Lauren kurallarını unuturdum.
''Benim ev arkadaşına ihtiyacım var. Yani yeni bir eve taşınacağım ama annem tek bırakmak istemiyor. Diğer arkadaşlarım da eve çıkmak istemedikleri için ev arkadaşı rolü yapacak birine ihtiyacım var.Anneme 1 günlük ev arkadaşıymış rolü yapacaksın.Sadece küçücük bir yalan karşılığında ..''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ANGELS
FanfictionKitabın ismi ''Melekler'' olabilir. Size Beyaz'ı da hatırlatabilir ama Hayır. Bu Siyahların hikayesi. "Başka birisine sarıldım. İçim parçalandı"