ANGELS

SaçmaSapan ama Önemli benim için

Ya arkadaşlar birkaç gün önce çoğumuz karne aldık. Malum. birkaçımız üzgün birkaçımız mutlu ama benim o gün yaşadığım mutluluklar belki sizi de mutlu eder diye o güne yazdığım özel yazıyı burada paylaşmak istiyorum. Rahatsız olursanız hemen mesaj atın silerim. Belki de kendiliğinden bir kaç güne silerim. Neyse hemen koyuyorum .

22 Ocak 2016 . Cuma Günü karne zamanı Salonda Toplanış

Saati fazla hatırlamasam da karne aldığımızdan yarım saat sonrası olduğuna göre 11 buçuk filan olmalıydı. Okul içinde spor salonunda toplanmıştık. Ön tarafta 6'lar arka tarafta ise 8'ler vardı ve ben de haliyle arka taraftaydım. Hepimiz karnemizi aldık ve yarımız neşeli yarımız somurtkan bir şekilde konuşmayı bekliyorduk. Benim neşeli tarafta olduğum kesindi. Elimde karnemle yanımda kuzenimle bekliyordum. O sırada konuşmaya başlamıştı müdür. Konuyu '15 tatilde ödev yok' a getirince herkes suskundu. Tabi o ara kendimi belli edip yapmacık bir kahkaha attım. Herkes bana baktı. Arkadaşlarım, öğretmenlerim.. Herkes. Bende tabi hemen eğildim. Amacım neydi bilmiyorum ama rezil olmayı göze alarak yapmıştım. Galiba amacım güzel bir anı yaratmaktı ve başarmıştım. Şu an gülerek hatırlıyorum. Ve iyi ki yapmışım diyorum. Tabi gün bununla bitmez . Zaman geldi okulda derece yapmış olan insancıklara. 6'ları açıklarlarken arkamdaki erkek cinsiyetli insancıklar hemen laf atmışlardı.

''Esra yazık. Takdir aldın ama oraya çıkamayacaksın. O yüzden takdirine mutlu olamazsın değil mi?''

Arkadaşım olduğu için ona döndüm ve 'aa evet' diye karşılık verdim. Yüzüm bir anda asıldı ve isimleri bekledim. Kuzenim ' çıkarsın eminim' derken ben çıkma isteğinin heyecanını taşıyor ve fazla ümitlenmemeye çalışıyordum. Deli gibi oraya çıkmak istesem de ümitlenmemeye çalışıyordum. Ardından ( yemin ederim ki hemen sonra yani arada dakikalar olmaksızın) ismim söylendi. Elimde hırkam , karnem, telefonum vardı ve heyecandan ne yapacağımı bilmiyordum. Gerçek değil diye duraksadım ama bizim sınıf alkışlamaya ve ıslık çalmaya başlamıştı bile. O andan sonra müdürün neler dediğini anımsayamadım ve merdivenlerden koşarak çıktım. Ciddiyim çok hafif hissediyordum. O an sanki kuştum ve kalbim uçuyordu.

Ellerim doluydu ve başarılı tanıdığım arkadaşımın yanındaydım. 'Tebrikler' dediğinde ağzım açık kalmış etrafa bakıyordum. 'Burcu ben buraya çıkamam yani ben tembelim' Heyecandan ne diyeceğimi bilemiyordum. Buraya çıkmak aklımdan bile geçmiyordu. 'Bence benim ismimi yanlışlıkla söylediler rezil olcam' Yanımdaki arkadaşım ise espri yaparak beni rahatlatmaya çalışıyordu. 'İstersen müdüre söyleyelim seni geri indirsin'

'Yok ben almayayım burada iyiyim '

Ardından birinciliği hak eden arkadaşımda sağ yanımda belirdi. Bir anda ona ağzım açık şekilde sarıldım. 'Şeyda inanamıyorum ben şu an buradayım. Yanında duruyorum '

Oysaki onun buraya çıkacağı kesindi fakat ağlayan ben değil oydu. Ellerim titriyordu. Karşıya bakıyordum , net bir şeyler göremesem de gülüyor el sallıyordum. Sıra geldi müdürün vereceği ek belgelere .

Mal gibi elimdekileri kuzenime vermeyi unutmuştum ve boş kalamıyordu. Müdür yanımdaki kızın elini sıkarken ben hırkamla karnemi sol kolumda tutmaya çalıştım fakat telefon yine sağ elimde kalmıştı. Bana sıra geldiğinde aldığım belgeyi sol elime sıkıştırdım ve sağ eimdeki telefon yüzümden müdür sadece üç parmağımı sıktı.

Yine kendimi belirli etmiştim.

Ardından inme vakti geldiğinde yine uçtum. Tabi en sevdiğim öğretmenimin yanından geçerken 'aslansın' diyerek sırtımı ovdu ve bende otuz iki diş gülerek yerime geçtim. Ardından o gün sevinç kustum. Adım gibi eminim hayatımın en harika günü , en harika saatleri o zamandı. Yine olsa yine yapardım yapmacık gülüşümü rezilliğimi bile bile. Çünkü şu an için hatırladığım çok güzel bir anı oldu.

Eminim veliler benim hakkımda böyle konuşuyorlardı ''Ödev olmamasına sevinen kız şimdi kürsüde''

Ah dedikodu, dedikodu. Cidden o günün her dakikası harika geçti. Sonra sinemaya gittik oraya buraya gittik.

Şimdi düşünüyorum da kürsüye çıktığımda kendimi oraya ait hissettim. Ayrıca o gün yani dün ilk defa birilerine şarkı söyleme cesaretinde bulundum. Bence bunlar birer ipucu. Hayallerimin peşinden koşmam için. Fark etimde hayallerimi küçümsüyorum ama gerçekleşince dünyanın en mutlu kızı oluyorum. Ayrıca buraya yazamayacağım harika şeylerde yaşadım. Cidden harikaydı ve yemin ederim ki hayallerimin peşinden koşacağım.

Artık inanacağım onlara.