KIVILCIM

6. Teklif

Uyandığımda Katniss'in başı, kolumun üzerinde duruyordu. Benim uyuduğumu düşünerek özenle kalkmaya çalıştı. Uzun zamandır ilk kez dün gece, çığlıklar atarak uykusunu bölmemişti.

"Kabus yoktu." dedim.

"Ne?" diye sordu.

"Dün gece hiç kabus görmedin." dedim.

"Ama bir rüya gördüm." dedi. "Ormanda peşimde  bir alaycıkuşla dolaşıyordum. Uzun süre dolaştım. Aslında kuş, Rue'ydu. Demek istediğim, şakımaya başladığı zaman onun sesini duydum." Gözlerinde yaşlar birikmeye başlamıştı.

"Seni nereye götürdü?" diye sordum, alnındaki Saçları arkaya iterken.

"Bilmiyorum. Gideceğimiz yere varamadık." dedi. "Ama mutluydum."

"Zaten mutlu biri gibi uyudun."

"Peeta, nasıl oluyor da ben senin kabus gördüğünü hiç fark etmiyorum?"

"Bilmem, sanırım haykırmadığım, çırpınmadığım için falan olsa gerek. Korkudan taş kesiliyorum.

"Beni uyandırmalısın."

"Gerek olmuyor. Benim kâbuslarım genelde seni kaybetmek üzerine," dedi. "Yanımda olduğunu fark edince, düzeliyorum."

Aramızdaki en uzun sessizlik yaşandı, en son bozan ben oldum;

"Eve döndüğümüzde ben yine tek başıma uyumaya başlayınca, daha beter olacak." dedim.

Yine sessizlik. 

***

12. Mıntıka'nın programında bu akşam Belediye Başkanı'nın evinde bir yemek ve yarın, Hasat Festivali sırasında, meydanda bir kutlama toplantısı vardı. Hasat Festivali her zaman Zafer Turu'nun son gününde kutlanırdı.

***

İstasyonda çevremizdekilere gülümseyip el sallayacak kadar kısa bir süre kaldıktan sonra arabalara doluştuk. Bu akşamki Yemeğe kadar ailelerimizi bile göremeyecektik.  

Hazırlık ve yemek olaysız geçti. Sonraki gün de.

***

Kasabaya inip, ailemle yemek yemek üzere Galipler Köyü'nden ayrılırken, Katniss'e rastladım.

"Avda mıydın?"

"Tam olarak öyle denemez." dedi. "Kasabaya mı gidiyorsun?"

"Evet. Ailemle akşam yemeği yiyeceğim."

"O zaman en azından seninle yürüyebilirim." 

Bir süre konuşmadan yan yana ilerledik. Her adımda, meydana biraz daha yaklaşıyorduk. Katniss,  "Peeta, senden benimle birlikte  mıntıkadan kaçmanı istesem, kaçar mıydın?" diye sordu.