Arkadaş Mı Didin?

KORKU-10.BÖLÜM

Berke'den

Odanın içinde bir oraya bir buraya gidip duruyordum. Sinirle ellerimi saçlarımdan geçirip çekiştirdim. Caddede olan kameralardan kaçırıldığı bariz ortadaydı. 2 gündür bulamamıştık bizim 35 zekalığı. Babam tüm adamlarına Dora'yı arattırıyordu. Dora'nın ailesine haber vermemiş daha doğrusu verememiştik. Olcay annesinin çok telaş yapacağını söylemişti. Eğer bu akşama kadar bulunmazsa haber verecektik. Anne babasına haber verme cesaretini kim gösterirdi bilmiyordum.

Dönüp Cansu'ya baktım. Duvarın kenarına geçmiş iç çekişleriyle ağlıyordu. 2 gündür hiç durmadan ağlıyordu. Daha tanışalı çok olmamıştı belki ama Cansu onu kardeşi gibi görüyordu. Göz kenarları o kadar çok şişmiştiki neredeyse gözleri görünmüyordu. Olcay ise öyle bir yıkılmıştıki ne yemek yiyor ne de bir şey içiyordu. Kamerada olan kaçırılma anını izliyor ve gizlice gidip ağlıyordu. Burakta aynı şekilde hiç yatmamış hep bir yerleri arayıp bulmaya çalışıyordu. Mert'te Burak'a yardım ediyordu. Ben ise ilk o kamera kayıtlarını izlediğimdeki kalp acısıyla duruyordum. Kapı çalma sesiyle koşarak kapıyı açtım. Babamın adamlarından biri kapıda duruyordu.

"Sanırım bulduk efendim."

Dora'dan
"Yapma!" acı çığlım tekrar boş depoda yankılandı. Sabah akşam kollarıma ve bacaklarıma bıçakla çizikler atıyordu. Ağlamaya başladım. Zaten 2 gündür tek yaptığım şey buydu. Hani kurtarıcımdı Berke. Beni burdan kurtarmasıda gerekmiyor muydu? Adi herif bir lokma yemek bile vermemişti. Gerçi ben o sabah sporuna kilo vermek için çıkmıştım ve amacımada ulaşmıştım. 2 günde 3 kilo gitmişti herhalde.

Bacaklarıma baktım. Kanlar bacağımdan akıyordu. Dahada hıçkırarak ağlamaya başladım. Deponun kapısı açılınca kafamı o tarafa çevirdim. İki tane adam pis sırıtışıyla bana doğru gelmeye başladı.

"Ne yapıyorsunuz?" dedim cılız çıkan sesimle.

"Patron gittiğine göre bize kaldın bebek. Birazcıkta biz oynayalım."

"Sakın dokunma bana!" adam elini uzattığında gelen tabanca sesiyle gözlerimi sıktım. Actığım da yerde yatan iki adam ve karşımda duran üç adam.

"Dora!" Mert'in yüzünü görünce bu sefer mutluluktan ağlamaya başladım. Bir adam arkama geçip ellerimi çözmeye başladı Mert'te ayaklarımı. İplerden kurtulunca ayağa kalkıp Mert'e sıkıca sarıldım. İhtiyacım vardı ona özlemiştim. Oda belime sardı ellerini. Gözümü açınca deponun kapısından bize bakan Berke'yi gördüm. Göz göze gelince bir süre yüzüme baktı. Gitmeye başladığında Mert'ten ayrılıp koşarak çıkışa gittim. Dizlerim sızlamıştı. Berke'nin önüne geçip boynuna sarıldım. Elleriyle kollarımı kendinden çekti. Yüzüme tiksinircesine baktı ve hızlıca yürümeye başladı. Arkasından bakakalmıştım. Ben ne yapmıştım ki şimdi? Mert yanıma geldi.

"Ne oldu?"

"Yok bir şey. Eve gidelim mi?"

"Bencede gitmeliyiz. Cansu ve Olcay ağlamaktan ölecekler." acıyla gülümsedi. Özlemiştim onları. Son kez arkama bakıp Mert'in peşinden yürüdüm.

Berke'den
Ben kurtarmıştım onu gidip Mert'e sarılıyordu! Sinirle bar taburesine oturdum.

"Bana en sertinden Can."

"Hayırdır abi? Sen hiç bu kadar içmezdin. Kaç gündür hiç durmadan içiyorsun. Yoksa aşık mı oldun abi?" dedi sırıtarak.

"Oğlum benden bahsediyoruz. Sence ben aşık olur muyum?"

"Niye abi senin kalbin yok mu?"

"Doğru diyorsun lan belki aşık olmuşumdur. Neyse sen en sertinden ver."

1 saat sonra...
İyice sarhoş olmuştum. Rehberden zorlukla Dora'nın ismini buldum.

"Efendim?"

"Dora yanıma gelebilir misin?"

"Berke her sarhoş olduğunda beni aramaktan vazgeçmelisin."

"Peki. Rahatsız ettiysem özür dilerim."

"Dur! Kapatma! Nerdesin?"

°•°•°•°•°•
Dora beni odama çıkardı ve yatağa bıraktı. Gitmek için dönünce bileğinden tutup kendime çektim. Dudağının kenarındaki yaraya bir buse kondurdum. Şaşkınca suratıma bakıyordu. Kafasını eğmişti. Sarıldım biraz daha. Kokusunu içime çektim. Vanilya gibi kokuyordu. Rahatlatıcı ve...bağımlılık yapan.

Çok merak ettiğiniz için 1. Part olarak yazdım umarım beğenirsiniz. Yorum ve voteleriniz benim için çok önemliii :D Ayrıca beni seviyor musunuz skskkskh? (Egoyu tavan yapma çabaları skzkzkja)