The Father Is My New Boss

Chapter 23

Venus Pov

"WHAT?!" sigaw ni Glance

"WTF NO! YOU NEED TO REMEMBER EVERYTHING LANCE!"dagdag pa niya

I can't breathe. I can't move. Why? Bakit siya pa ? Bakit ako pa ang kaniyang nakalimutan? There are so many people in the world, yet Ako pa ang nakalimutan?

"Calm down Glance? What the hell is your problem? Did he forgot something important?" tita diana asked Glance.

"Yes! There are so many things that Lance should remember." Glance answered.

"Like what Glance? Tell me. What are the things that I've forgotten?" Asked Lance. My heart is beating so fast. I can't even say anything.

" You need to remember this girl beside me Lance" Glance said. Hindi ko alam pero I took a glance at him and his reaction is priceless. I tried my my best to hide my tears. I should not cry infront of them. "Glance wag na. " I said . They were all looking at me. Damn this freaking situation. Sana kainin na ako ng lupa ngayon .

"Who are you? " he asked me. Sasabihin ko ba na siya yung ama ng mga anak ko? Na ako yung babaeng minahal niya? Teka... minahal niya ba ako? "Uh just don't mind Glance. He's just uhmm he's just joking a while ago. I'm Aphrodite Venus Santiago, we used to be friends tho" Sabi ko. Hindi ko kayang sabihin sa kanya lahat. Hindi muna.

"What?!" gulat na saad ni Glance. Kinurot ko siya sa kamay at tiningnan sa mata . I gave him 'wag mong sabihin look' at mukhang na gets niya naman. " yes! I'm so sorry bro hehe peace. I'm glad that you're awake" Glance said . Mukhang naka hinga ng maluwag si tita at si Nathalia.

"Honey I'm so happy that you're awake. I miss you " Sabi niya. Pabebe masyado kung makapagsalita . Duh! Mas maganda pa ako diyan Lance! Pag malaman mo yung totoo Lance ano kaya ang magiging reaction mo?

"Did you missed me that much hon? " he said while smiling. Ouch! Ansaket nun ah! Sana maalala mo ako Lance. Dahil hindi ko alam ang gagawin ko pag nawala ka. They're sweet actually. Pinakain kami ni tita. She's so happy. They're all laughing and I was in the corner at patuloy ko siyang tinititigan. So handsome.

"Glance uuwi na ako . Una na po ako " I said. Hindi ko kinaya. Sweet sila . Parang matagal na silang magkakilala. I grabe my mk bag and I wave as a sign of goodbye. Ihahatid na sana ako ni Glance pero I refused. I wan to be alone. Gusto kong mapagisa na walang istorbo.

I drove my car as fast as I could. Idk kung anong pumasok sa kokote ko at kung bakit masyadong mabilis ang pagpapatakbo ko. Hindi ko alam kung saan ako pupunta . At dahil malungkot rin yung kamay ko, napunta ako sa isang park. Tahimik, konti lang yung tao. Ang sarap sa pakiramdam. Umupo ako sa isang bench at doon ko na ibinuhos ang lahat. Ang mga luhang kanina pang gustong lumabas.

"This world is so unfair" sabi ko sa sarili ko. Bakit sa dinami daming babae sa mundo ako pa ?! Ako pa ang kanyang nakalimutan! Bakit hindi nalang yung empleyado niyang babae! Ang mga luha ko'y parang walang balak tumigil. Ang sakit. Na akala mo ay happy ending niyo na pero hindi pala.

"Miss, you're too beautiful to cry. " sabi ng isang boses lalake. Inabutan niya ako ng panyo. And I badly need it. "Thank you" I said in reply to his kindness. Ang sakit parin . Parang hindi ata nawala.

"Don't worry, there is always a rainbow after a storm. So lilipas rin yan. You can tell me your problem if you want" he said. Hindi ko alam pero magaan yung loob ko sa kanya. Na parang matagal na kaming magkakilala. Hindi ko alam pero parang kilala ko siya pero first time ko siyang nakita.

"May anak ako, kambal. Yung tatay nila nagka selective amnesia. Ako pa ang nakalimutan. Hindi ko pa nasabi sa kanya na siya yung ama ng mga anak ko. Sasabihin ko na sana pero nangyari ang hindi inaasahang pangyayari and worst is my fiancée na siya. " I said. Tumahimik siya.

"Maaalala ka niya sa tamang panahon. He may not remember your face but the memories that you've done will always haunt him till he die." sagot niya. I stopped from crying. Lumiwanag ang mukha ko pagkasabi niya nun. Tiningnan ko siya. Shit ang pogi niya. Hindi ko alam pero parang mayaman siya.

"Why are you doing this to me?" I asked him

"Still, you didn't remember me? Av..."

Av? Av?

"Ikaw" I said

***************************************************************************

Yes! Naka ud narin after 123456789 years. I'm so sorry guys ngayon lang ako naka ud. Bawi ako promise. Pero hindi ko parin alam kung kelan. Btw guys Happy 22k reads! Sobrang saya ko kahit na hindi masyadong maganda hahaha. Vote and comment guys! Dedicate ko sayo next chapter pag nag comment ka ng maganda :D .

Krisha