Ο κήπος των καταραμένων λουλουδιών.

Κεφάλαιο 25ο

Είμαι ξαπλωμένη νιώθοντας το σώμα μου ασήκωτο. Δεν ξέρω πόσες ώρες έχω περάσει σε αυτή την κατάσταση.

Κάποιες στιγμές νιώθω απαλά χέρια να μου χαϊδεύουν τα μαλλιά και σιγανούς ψιθύρους στα αυτιά μου, πάντα μιλώντας μου γλυκά. Σαν να προσπαθούν να μη με τρομάξουν. 

Τα μάτια μου παραμένουν ερμητικά κλειστά όπως και τα χείλη μου. Δεν ξέρω πότε ήταν η τελευταία φορά που χρησιμοποίησα την φωνή μου. Δεν θυμάμαι πως είναι το άκουσμα της ίδιας της φωνής μου. 

Τις μπερδεμένες σκέψεις μου ταράζει ένα απαλό άγγιγμα στα μαλλιά μου. Η ανάσα μου βγαίνει ρυθμικά όπως και οι χτύποι της καρδιάς μου. Δεν καταφέρνει να με τρομάξει.

Για άλλη μια φορά δεν κατάφερνα να ξεχωρίσω την πραγματικότητα με την ψευδαίσθηση. Υπάρχει όντως κάποιος δίπλα μου; Με χαϊδεύουν στ' αλήθεια;

Η φαντασία παίζει μαζί μου.

Στο νου μου υπάρχουν μπερδεμένες σκηνές από καλοκαιρινά απογεύματα λουσμένα με πορφυρές αποχρώσεις. Γέλια που ακούγονται σιγανά. Αγγίγματα ντροπαλά. 

<<Μαγδαληνή, ξύπνα καλή μου.>> μου ψιθυρίζει μια γλυκιά φωνή. Άλλο ένα απαλό χάιδεμα στα μαλλιά κι ύστερα ένα πεταχτό φιλί στο μέτωπο μου. 

Η καρδιά μου χάνει έναν χτύπο. Η φωνή διακόπτει το αδιάκοπο όνειρο που έβλεπα.

Μπορώ να νιώσω το συνοφρύωμα μου. Κάτι με ενοχλεί. Είναι σαν μια μικρή φαγούρα που δεν μπορείς να φτάσεις για να ανακουφίσεις. 

Είμαι ενοχλημένη, προσδιορίζω το συναίσθημα μου όσο κουνάω τις βλεφαρίδες μου σε μια προσπάθεια να ανοίξω τα μάτια μου. Στα ελάχιστα εκείνα δευτερόλεπτα που μεσολαβούν μέχρι να ανοίξω τα μάτια μου, εντοπίζω την πηγή της ενόχλησης μου.

Η φωνή.

Η φωνή που με καλεί.

Η φωνή που με παρακαλά να ξυπνήσω, δεν την αναγνωρίζω.

Η φωνή με καλεί με ένα όνομα που δεν γνωρίζω αν είναι δικό μου. 

Η άγνωστη φωνή μου απευθύνεται με ένα ακόμη πιο άγνωστο όνομα.

Ψάχνω βαθιά μέσα μου όμως δεν μπορώ να βρω τίποτα γνώριμο ούτε στη φωνή, ούτε στο όνομα με το οποίο με αποκαλεί. Προσπαθώ να βρω το λάθος σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να την διορθώσω, όμως όλες μου οι σκέψεις είναι ένα τεράστιο μπερδεμένο κουβάρι. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος.