30 Day OTP Challenge

{Μέρα 14 - Wolfstar (Harry Potter)}

14. Genderswapped

(ναι, ναι δεν έχω ιδέα τι κάνω με αυτό το θέμα!)

Pairing: Sirius Black (Σείριος Μπλακ) x Remus Lupin (Ρέμους Λούπιν)

Fandom: Harry Potter

AU (Alternative Universe): Marauder's Era, Υπάρχουσα σχέση

Λέξεις: 1.229

~~~

               

Οι μεταμορφώσεις ήταν το αγαπημένο του Ρέμους. Ακόμα και αν του άρεσαν όλα τα μαθήματα που διδάσκονταν στο Χόγκουαρτς έτρεφε μια ιδιαίτερη αγάπη για το συγκεκριμένο. Λάτρευε την ιδέα πως μπορούσε να πάρει κάτι τόσο μικρό και ασήμαντο, όπως μια πινέζα και να του δώσει ζωή, να το μεταμορφώσει σε κάτι με σώμα και ψυχή και ζωή και αισθήσεις. Πως μπορούσε με ένα ελαφρύ κούνημα του ραβδιού να αλλάξει τη φύση κάποιου αντικειμένου, να κάνει το στερεό, υγρό, το μικρό, μεγάλο, το άψυχο, ζωντανό. Ένιωθε σαν θεός, ένας μικρός θεός στο δικό του προσωπικό βασίλειο όπου μπορούσε να κάνει ό,τι θέλει, να κατασκευάσει ό,τι θέλει, να αλλάξει ό,τι θέλει. Ήταν εκπληκτική μαγεία, όμορφη, περίπλοκη, παράξενη και τον άφηνε με κομμένη την ανάσα κάθε φορά που πετύχαινε κάποιο καινούριο ξόρκι παρακολουθώντας το θαύμα της μεταμόρφωσης να πραγματοποιείται μπροστά στα μάτια.

Ήταν τόσο διαφορετικές μεταμορφώσεις από τις δικές του, τόσο αγνές και απλές και χρήσιμες. Συμπεριλάμβαναν λέξεις και ραβδιά και ξόρκια και τη βαβούρα της τάξης ή την ησυχία του δωματίου του. Δεν ταίριαζαν με το φεγγάρι και την πανσέληνο και το λυκάνθρωπο που ζούσε μέσα του. Γιατί οι δικές του μεταμορφώσεις δεν θα μπορούσαν να συσχετιστούν με τα μαγεία του, εκείνες ήταν βρόμικες, επικίνδυνες, επίπονες. Ήταν σαν η ψυχή του να προσπαθούσε να εγκαταλείψει το σώμα του, σαν το δέρμα του να τον έκαιγε από μέσα, σαν το εσωτερικό του να προσπαθούσε να δει το φως της νύχτας. Δεν έμοιαζε με κουμπιά που μεταμορφώνονταν σε ελέφαντες, ούτε επιπλέον πόντους για τον κοιτώνα του.

Και πειραματιζόταν συχνά, πειραματιζόταν πολύ. Καθόταν στο δωμάτιο που μοιραζόταν με τον Σείριο, το Τζέιμς και τον Πίτερ, οκλαδόν στο κεφάλι του και έψαχνε σε παλιά βιβλία για καινούρια ξόρκια. Γύριζε αραχνιασμένες και ταλαιπωρημένες σελίδες και μουρμούριζε ακατανόητες λέξεις περιμένοντας αποτελέσματα. Και μερικές φορές πετύχαινε, όμορφη μαγεία προερχόμενη από την άκρη του ραβδιού του και άλλες όχι. Και εκείνες τις μέρες έμενε μέχρι αργά το βράδυ κουλουριασμένος στα σκεπάσματα ψάχνοντας τι είχε κάνει λάθος. Ποιες λέξεις είχε αλλάξει. Και οι φίλοι του δεν έδειχναν να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα. Ναι, τον ρωτούσαν τι ανακάλυψε και καμιά φορά αν δεν είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν, τον άκουγαν να εξιστορεί πως πέτυχε κάποιο συγκεκριμένο ξόρκι αλλά δεν έδειχναν πρόθυμοι να τον βοηθήσουν, πολύ απασχολημένη με μαγεία που μπορούσε να τους φανεί πραγματικά χρήσιμη (χρήσιμη γι'αυτούς, κακός μπελάς για όλους τους άλλους μαθητές και καθηγητές του σχολείου)