30 Day OTP Challenge

{Μέρα 17 - LxLight (Death Note)}

17. Spooning

Pairing: L Lawliet (Ελ) x Light Yagami (Λάιτ Γιάγκαμι)

Fandom: Death Note

όχι cannon... ναιπ... ξανά

Λέξεις: 1135

Επίσης εμ spoiler alert? αν δεν έχετε δει και σκοπεύεται να δείτε έχει μερικά spoiler

~~~

Στην αρχή, ο Λάιτ δεν μπορούσε να συνηθίσει όλη αυτή τη σωματική επαφή, ένα σώμα μονίμως δίπλα στο δικό του, κάποιον άλλον να παραβιάζει τόσο απροκάλυπτα τον προσωπικό του χώρο. Δεν μπορούσε να συνηθίσει την συνεχόμενη αίσθηση της χειροπέδας γύρω από τον καρπό του όπως δεν μπορούσε να συνηθίσει και την παρουσία του άλλου άντρα. Αν και η λεπτή αλυσίδα ήταν αρκετά μακριά ώστε να μην χρειάζεται να ακουμπάνε ο ένας τον άλλον συνεχόμενα, μερικές φορές απλά αποζητούσε την ελεύθερη αίσθηση του να μπορεί να βρίσκεται μόνος του για λίγη ώρα, σε ένα ήσυχο δωμάτιο χωρίς να του αποσπάει την προσοχή ο ήχος από τις ανάσες του Ελ. Ήταν ένα μικρό βάσανο που κατέστρεφε την τέλεια καθημερινότητα του.

Βέβαια, τώρα είχε αρχίσει να το συνηθίζει. Κάθε κίνηση τους πλέον γινόταν συγχρονισμένα, ήξερε ακριβώς τι σκόπευε να κάνει ο άλλος άντρας στην πορεία, ήξερε ποιο δρόμο θα ακολουθούσε, ποιο αντικείμενο θα άγγιζε, πότε θα σηκωνόταν από την καρέκλα. Μπορούσε να μετρήσει μέχρι και το αντίκτυπο των πράξεων του. Οι καθημερινές μικρές τελετουργίες του Ελ είχαν κολλήσει στο μυαλό του, κάθε μικρό χαρακτηριστικό των κινήσεων του, ο τρόπος που περπατούσε, στεκόταν, μιλούσε, ενέπνεε. Πως μασουλούσε λαίμαργα τα γλυκά ή πως το βάδισμα του πάντα ήταν λίγο πιο αργό από όσο έπρεπε με έναν εκνευριστικό τρόπο. Πως έσερνε τα πόδια του στο πάτωμα και πως οι ώμοι του έγερναν πάντα προς τα μπροστά καθώς περπατούσε. Ήταν παράξενο συναίσθημα μιας και ένιωθε πως πρώτη φορά γνώριζε κάποιον με τον τρόπο που γνώριζε τον Ελ. Ακόμα και αν το μυαλό του ήταν πολύ περίπλοκο, παράξενο, γεμάτο αλέες και διαδρόμους πληροφοριών, πολύ δύσκολο στην κατανόηση, ένιωθε πως ήξερε πράγματα για αυτόν, σημαντικά πράγματα.

Και μετά, πολύ πιο μετά, όταν είχε αποστηθίσει ό,τι υπήρχε για να κατανοήσει για τον Ελ, συνειδητοποίησε πως είχε συνηθίσει να είναι μαζί του, δεμένοι στον ίδιο χώρο, αναγκασμένοι να μοιράζονται τα πάντα. Από τον καναπέ όταν κάθονταν, μέχρι το μπάνιο το πρωί και το κρεβάτι τους το βράδυ. Στην αρχή, ο Λάιτ δεν το είχε καν συζητήσει να κοιμηθούν στο ίδιο κρεβάτι, ζητώντας να του στρώσει κάτι σε κάποια απομακρυσμένη γωνία του δωματίου του και να κοιμηθούν ξεχωριστά. Δεν θα άντεχε στη σκέψη πως κάποιος άλλος άνθρωπος βρισκόταν τόσο κοντά του βράδυ και ο Ελ, μασουλώντας τον αντίχειρα του, καθώς επεξεργαζόταν κάθε το κίνηση με αυτά τα τεράστια μαύρα μάτια κρυμμένα πίσω από εξίσου σκούρα μαλλιά, τον άφησε να κάνει ό,τι θέλει. Τον υπολόγιζε στο κάτω κάτω. Ήταν για εκείνον κάτι σαν το προσωπικό του περίπλοκο παζλ.