The Dream Of Aimer

BÖLÜM 3

Gizemle harika bi kahvaltıdan sonra biraz dinlenmek istediğimi söyleyip ayrıldım. Kulaklıklarımı takıp yüzüme değer rüzgarın tadını çıkararak eve yürüdüm. Hava hafif bulutluydu. Normalde bu hava bana hüznü hatırlatırken şuan rahatlatıyordu.

Telefonumun titremesiyle gelen mesajlara baktım. Gizemin ismini görünce gülümsedim ve mesajı açtım.
''bazı erkekler osuruk böceği gibidir. Yeterince yaklaşmadıkça fıstık sanabilirsin.''

______________

Evden girip çantamı yere attım ve hızlıca duşa girdim. Sıcak su başımdan aşağı süzülürken beynim bomboştu. Ne bir duygu vardı, ne bir düşünce.

Duşumu hızlı bitirip giyindim ve odamın penceresine yaklaştım. Yağmur başlamıştı. Dün akşam gökyüzünde tek bulut yokken bugün gökyüzü görünmüyordu. Mutfağa gidip kendime bi kahve yaptım ve tekrar pencerenin başına geldim. Yağmur seslerine kaptırdım kendimi. Hızla geçen insanları izledim. Koşuşturan elleri poşetlerle dolu anneleri, neşeyle çığlık atan çocukları, hızlı hızlı yürüyen şemsiyeli adamları. Bacaya tünemiş güvercinleri, balkon altına girip birbirine sokulmuş kedileri. Kahvemi içmeyi bile unutacak kadar kaptırdım kendimi.
''tık. Tık tık. Tık. Tık.'' Yağmur damlaları cama çarpmaya devam ediyordu.
Anneler ellerinde poşetlerle gelmeye, çocuklar gülüşmeye devam ediyordu.
''tık tık tık. Tık. Tık tık.''
Uyku beni çağırıyordu. Başımı masaya koydum. Hayatı izlerken farketmeden uykuya teslim oldum.

Rüyamda genç bir erkektim. Sesim erkek sesiydi çünkü. Karşımda bir kız vardı. Benim yaşlarımdaydı, güzeldi... Ona baktıkça içimi mutluluk kaplıyordu. Çok güzel gülüyordu. Ama gözlerine baktıkça daha farklı duygular kaplıyordu içimi. Gözlerinde bir kadının güçlülüğü vardı, aynı zamanda bir çocuğun masumluğu..
Bi süre neyden sohpet ettiğimizi farkedemeyecek kadar onu inceledim. Neyden sonra konuştuğumuz konunun farkına vardım. Ve karşımdaki güzel kızın ağzından çıkacak kelimeleri dinledim:

'' aşk yok sanırdım. Olmadığını düşündüğün bir şeyin eksikliğini hisseder misin?
Aşk boş gezen insanların afyonudur sanırdım''

Karşımdaki güzel kız, o güzel gülüşünü takındı ve gözlerimin içine baktı. Vereceğim cevabı merak ediyordu , derin bir nefes alıp gözlerine baktım ve konuşmaya başladım

'' Aşk yoktur.
Martıların çığlıklarını duymak vardır. Havanın bugün güneşli oluşuna sevinmek, çileğin tadını anlamak, rüzgarı hissetmek, aynada nasıl göründüğüne bakmak, kahveyi koklamak vardır. Dünyanın altında döndüğünü hissetmek, sadece ağzının değil gözlerinin de güldüğünü farketmek, Güneşin batışını izlemek vardır.
Nefes almak, nefes vermek, uyumak, uyanmak, gözlerini açmak, gözlerini kapamak vardır. Sanki önceden hiç birini yeterince yapamamışsın gibi. Şimdi nefesi tamamen alıyormuşsun, ciğerlerini hakkını vererek boşaltıyormuşsun gibi.
Giydiğin kazağın saçını tülertmesini, bi kedinin mutluluğunu daha önceden farketmemişsin gibi.

Aşk yoktur da, daha önce pekte düşünmediğin şeylerin gelmesi vardır aklına. Birden güneşin doğuşunu izlemek istersin mesela. Çoktandır uğramadığın deniz kıyısının hayalini kurarsın. Yeni bir kafenin açıldığını gördüğünde, haftasonu uğramalık bir kasaba keşfettiğinde aklına hep şu düşünce dank eder ''onunla orda olduğumuzu düşünsene''
Gecenin bir vakti uyanıpta uyku tutmadığında düşüncelere dalıp gidersin. Sonra çoktandır içinde heves olan bi işi yapmak üzere eline kalem kağıt alıp bütün aşkını yazarsın. Beyninde düşüncelerin bitene kadar yazarsın, yazarsın, yazarsın.
Sonra tekrar tekrar okursun.
Okudukça keyiflenirsin.
''Ne kadar mutluyum lan'' diye durumdan bağımsız ayrı bir sevinirsin.
Bir süredir mutluyum, dersin, ayrı bir sevinirsin.
Mutlu dönersin yatağa. Bunun içinde ayrı bir sevinirsin.
Mutlu uyanırsın, enerji ile kalkarsın yatağından ve uzun zamanıdr seni aydılattığını unuttuğun güneşe döner günaydınlarını sunarsın. Arada bir güneşi kıskanıp gündüzde görünen ayı görünce ''oo efendim'' dersin, ''hangi rüzgar attı seni bu saatte''. Ayla sohpet edersin. Konu geçen geceki mutluluğuna gelir, ayrı bir sevinirsin.
Sonra çıkarsın işe gitmeye, ''ne kadar mutlu yürüyorum bu yoldan'' dersin, ayrı bir sevinirsin.''