The Dream Of Aimer

BÖLÜM 9

Olduğum yerde donup kaldım.
Bakışlarım adamın yüzünde geziniyordu. Kimdi bu adam? Hangi rüyamda görmüştüm? Hatırlamıyordum. Nefesimi tutmuş adamı incelerken bakışlarım onu rahatsız etmişti.
Kafasını kaldırıp bi süre bana baktı. Gözleri ne olduğunu anlamaya çalışır gibiydi.

''İyi misiniz?''
bana iyi olup olmadığımı soruyordu, komik. Nefes aldığımdan bile emin değildim.
Konuşamıyordum. Adamın meraklı bakışlarına cevap veremiyordum.
Hangi rüyaydı bu adamın olduğu?

''Bayan? İyi misiniz?''
Adam endişeli bir şekilde bana bakıp kolumu tutmuştu.
''Oturmak ister misiniz?''

Adamın ilgisi beni biraz sakinleştirmişti ancak hala telaşlıydım. Umarım bi yerden tanıyorumdur, diye düşündüm. Bir kafeden, restoranttan... buralarda çalışıyordur belki. Garsondur. Ondan tanıdık gelmiştir. Rüyamda da o yüzden görmüşümdür. Nefesimi toparlayıp konuşmaya çalıştım :

''Acaba sizi bir yerden tanıyor olabilir miyim?''

Adam sorum karşısında biraz şaşırsa da nazikçe cevap vermişti
''Sanmıyorum.. Bana tanıdık gelmiyorsunuz''

''emin misiniz? Nerde yaşıyorsunuz?''

''Ee.. Avustralyada yaşıyorum. Türkiyeye pek gelmem''

Bu cevapla korktuğum resmen başıma gelmişti .
Parkta otururken bir adam görüyorum ve onu rüyamda gördüğümü sanıyorum. Tanımadığım, tanımamın mümkün olmadığı bir adamı hemde...

''Bayan?''

''teşekkür ederim, iyiyim ben. Kusura bakmayın, bi an birisine benzetmiş olmalıyım sizi. İyi günler.''

Adamın yüzüne son bir kez bakıp dehteşe kapıldım . Kesinlikle tanıdığımı düşünüyordum.
18 yaşında delirmiştim, harika. Bundan sonra neler düşünecektim acaba? Hayaller mi görecektim? Olmayan insanlar, olmayan olaylar.

Hiç arkadaşım kalmıycaktı etrafımda belki. Sadece hayallerimdeki insanlarla takılacaktım. Onlarla kafeye gidecek, akşam onları çağırıp onlara yemek yapacak, onlarla eğlenecek, mutlu olacak, kavga edecek, aşık olacaktım, ömrümü onlarla harcayacaktım ...
Neden? Neden böyle bi hayatım olacaktı?
Neyim vardı benim?

Kızların yanına gittiğimde hepsi dalmış kitaplarını okuyorlardı. Bu kişiler gerçek mi acaba, diye düşündüm. Ya aslında hiç kız kardeşim olmadıysa ? Çok korkunçtu.. Düşünmek bile istemiyordum.
Bu olayı hemen doktoruma anlatmalıydım.

Ceren beni görünce ''noldu'' diye sordu.
Ona dönüp '' bi adam gördüm, rüyamda gördüğüm biriydi'' dedim.
Pek konuşmadık . Eve döndük.

_______________

Ertesi gün doktora gittim.

Doktora bunu anlattığımda yine bilindik testleri uyguladı ancak bir şey söylemek için henüz erken olduğunu söyledi. Birkaç ilaç yazdı ve beni gönderdi.

Moralim gerçekten bozuktu . Bi kaç gün boyunca hiçbir şey yemek istemedim. Midem yoktu sanki.
Başka şeyler düşünmeye çalışıyor kendimi diziyle kitapla oyalıyordum ama her gece kafamı o yastığa koyduğumda 'bana neler oluyor' diye çığlık atıyordum. Ağlama krizleri geçiriyordum.
Bu bi kaç kez ailemi korkutmuştu.
Bi kaç kilo verdiğim için gerçekten endişeliydiler.
Okulun açılmasına az kalmıştı ve böyle gidebileceğimi sanmıyordum. Aslında umrumda bile değildi.

Akşam yemeği için Ceren beni çağırdığında ''istemiyorum'' dedim.
Ancak ailem benimle konuşacakmış. Bu yüzden sofraya indim. Babam ve annem gülmeye çalışarak nasıl olduğumu sordular. Daha sonrada planlarını anlattılar.