The Dream Of Aimer

BÖLÜM 7

Sabah uyandığımda çok rahat ve huzurluydum. Ceren çoktan uyanmıştı. ailecek kahvaltımizı yaptıktan sonra kulakliklarimi takip bisiklet turuna ciktim.

Ruzgar yuzume carparken son bir haftadır yasadiklarimi düşündüm. Cemle nerdeyse her gün gorusmustuk ve ona karsi icimde bi sıcaklık olusmustu. aklimda eskisinden daha cok yer ediyordu. ona alismistim daha doğrusu.

Bugün de sabahtan beri mesajlasiyorduk. arkadaslariyla hali saha yapicagini soyledigi icin bi saattir mesajlasmiyorduk. onunla mesajlasmiyorken telefonu kullanmiyordum bile, sadece muzik dinlemek icin acıyordum...

açikcasi biraz flörtleşiyorduk. Cem hosuma gitmeye başlıyordu. bana hep alttan alttan hoşlandığını belli eden şeyler soyluyordu . bazen de direkt. dun aksam gibi. gozlerimin icine bakarak "senle yasiyormus gibi hissediyorum" demişti.
dünü düşününce hafif bi mutlu olmustum. ama ona asik olma konusunda hala emin değildim.

Hava bulutlu bir eylül gününe yaraşır şekilde serindi. güneş gozukmuyordu. boyle havalarda insanin icinden rüzgarı birakmak gelmiyordu... bende sürmeye devam ettim. küçük yazlik kasabamizin en disinda kalan kafelere kadar sürdüm. ruzgar siddetini arttirmis hava iyice bulutlanmisti. yagmur yagacak gibi gozukuyordu. denizin dalga sesleri gittikce artiyordu. "bir yere gitmeliyim, yoksa islanacagim" diye düşündüm.

hazır bu kadar surmusken yeni acilan kafeye gideyim dedim. biraz uzaktı.
yagmur çiselerken vardim kafeye. cok hos bi tasarimi vardi, tumblr kafasındaki bi insan açmış olmaliydi burayi.
Kafede goz gezdirirken birden yıldırım carpmisa döndüm. Cem kafede bi kizla sarmas dolas oturuyordu. bi süre dondum kaldım.

dışarıdaki hava , içimdeki kadar fırtınalı olmak için yarışırcasına rüzgarını arttırıyordu.
O sırada Cem ile göz göze geldik. Bi an durakladı, ne yapacagini bilemedi. yanindaki kiza caktirmak istemedigini anlamistim...
bende döndüm arkamı gittim.

yagmurun baslamasina aldirmadan bisikletime atlayip geldigim yoldan geri sürdüm. icimde bi ofke ve hayal kirikligi yukseliyordu. neden bana yalan soylemisti ki? bi kizla bulusucam dese ne diyecektim? madem bana karsi icinde bir duygu yok ve baskasina var, bana bunu soyleyebilirdi.

benimle flortlesirken bi kizla takılmasina  asiri sinirliydim .
ama bana yalan soylemesi daha fazla sinirimi bozuyordu.

" bisey bekleme" demistim ona ve buna ragmen bana yakin davranmisti, sacimi oksayip beni sevgiyle opmustu. "iyki bu kadar yakin oldun bana, sen inanilmazsin" diyordu kac gündür. "keske başka bir zaman tanissaydik" diyordu.  bunlari yapmamaliydi.

ben guvenmistim ona. en acitani bu. onun gozlerinin icine bakip hep dogruyu konuşurken o bana yalan soylemisti. baska bilmedigim ne yalanlar söylemişti kim bilir?
kalbim acıyordu. kendimi cok yalniz hissediyordum. bu kadar kız arkadasim varken bu aralar hic biriyle Cem kadar yakin değildim. en yakinim oydu ve ben sanki kimsesiz kalmis gibiydim, sanki ailemden birini kaybetmis gibi. dalindan kopmus bir yaprak gibi.
savruldugumu hissediyordum..
sanki savaş meydanında silahsız kalmistım.
ve benim kacacak hic bir yerim yoktu. kapana kisilmistim.
üstümde bi sürü kiyafet varken bu kadar ciplak hissetmem normal miydi?

yagmur siddetini arttirmisti, heryerim islakti. yoldan gecen arabalar bana bakiyordu.
galiba daha fazla dayanamayacaktim. aglamaya başladım. hemde hayvan gibi. icimde ne varsa atmaya calistim bagirarak, duygularimi kusarcasina..

aksam onu bulup agzina sicmayi dusundum ama bu kadar gurursuz değildim. onun yerine beni asla duyamayacagi bi yerde ona soyluyormus gibi bagirdim

"ben sana guvenmistim, pezevenk!"

_____________

Eve geldigimde heryerim üşüyordu ama umrumda değildi. ağlamaktan basım agriyordu. Ceren beni görünce ağzı acik kaldı.
"ne oldu sana? gozlerin balon gibi şişmiş, kac saattir ıslaksın böyle? hasta olacaksin... hadi git banyoya gir"

Cerenin yanindan gecip aynadaki yansimama baktim. gordugum yüz karsisinda şok geçirdim. goz kapaklarim o kadar şişmistiki....
bakislarimdaysa bi yıkım vardı.

Daha sonra açıklamak zorunda kalmamak ve bu mevzuyu burda kapatmak için Cerene
"Cem bana yalan söyledi, yaninda bi kiz vardı" diye kısaca cevap verdim. beni üzen konular hakkinda konusulmasini istemedigimi cok iyi biliyordu ve bu yuzden bi daha konusunu acmayacagina emindim.

Banyoya girip sicak suyu açtım. kafam bombostu. Cemi aklimdan cikartamiyordum. aklımda kalmasi sorun degildi de... kalbimin onu hatirlamasi canimi yakiyordu. ne kadar uğrassamda tekrar gozlerimin dolmasina engel olamamistim.
banyodan cikip saclarimi kuruttum ve kendimi yataga attim. ama yataktan cok  dusuncelerin pencesine atladigimi farkedince kalkip laptopu actim ve uyuyana kadar film izlemeye karar verdim.

________________

Cemle olan olayın uzerinden 4 - 5 gün gecmis olmasına rağmen zombiden farksizdim. Cem bir kere aramış ve "bana kızma" diye mesaj atmıştı. hic birine cevap vermeyince özür mesajları atmıştı, ama umrumda değildi. Ceren benim icin endiseleniyor ve beni guldurmek icin ugrasiyordu.  normalde bu kadar uzatmazdim. bende anlamiyordum, Ardadan ayrildigimda olan sey simdi olmuyordu. o kadar güçlü olamıyordum. sanırım yorulmuştum artık. canim hic bir sey yapmak, hic bir sey yemek istemiyordu. bi kac kilo vermistim. Gizem, Ecem ve Sena gelip bana en sevdiğim makarnadan yaptiklarinda bile bi kac catal yiyebilmistim. icimdeki bosluk okadar buyumustu ki, yemek icin yer kalmiyordu icimde.

Kizlar halime uzuluyordu ancak yapabilecegim bir sey yoktu. Artik yorulmustum cidden.

Bu halim 1.5 haftayi gecmeye baslayinca etrafimdakiler daha da telaslanmisti. Kizlar surekli beni disari cikarmaya calisiyor, cevredeki etkinlikleri anlatiyolardi.
Bu olay bi süre devam etti, ta ki Ceren benimle düzgün bi konusma yapana kadar

"Yeter artık abla. yeter. ne istiyorsun? sana yalan soyleyen biri icin bu kadar uzulmen neden? tek bir neden soylesene? sadece kendini degil bizide uzuyorsun, perisan ediyorsun.

Noldu senin o gururlu haline? Benim ablam bi erkek icin boyle kendini yirtacak bi insan degildi. uzun biseyler yasasaniz hadi neyse ..
Bu kadar aci cekmenin nedeni belli, hala icinde ona karsi biseyler var demekki.
Biliyor musun,  bu halinden igreniyorum . Gururun, onurun yok oldu resmen. Utanmiyor musun kendinden sen ya? bi kendine bak! rezilsin.... artık ugrasmayacagim senin icin. bundan sonra o çocuk için agladigin her günde ben olmayacagim. "

cumlesini bitirdikten sonra elindeki poseti ustume fırlattı.

"al bu da son uğrasim. sevdigin dergiler"

Ceren hizlica odadan çıktı. Kendimden igrenmistim Ceren konustukca. haklıydı... ne olmustu bana böyle ? bu kadar gurursuz muydum gerçekten. bana yalan soyleyen insana neden bu kadar uzulmustum?  Cerenin sozleri beni kendime getirmisti. dolan gözlerimi elimin tersiyle silip kendime bir tokat attim.

Ben Ada'ydım . fırtınaların ortasında yaşayan, okyanusların dalgalarına dayanan Ada... küçük bi rüzgar beni yikamazdi.

üstümdeki posetin icine baktım. Bilim teknik, popular science kafami dagitmak icin iyiydi.
Eglenmek istedigim zamanlarda aldigim Bilim tekniğin cocuk dergisini gorunce gulumsedim.
Canim kardeşim... bu dergideki oyunlari cok sevdigimi biliyordu.

Bilim cocuk dergisini elime aldim. kapaginda yazan 'Yapilacak 70 şey!' yazisi ilgimi cekmisti.
dergiyi acinca icinden direkt dev bir poster ciktı. yapilacak 70 şey siralamislar ve yaptığın her maddeye yapıştırmak için sticker hazırlamışlardı. icim neseyle doldu, boyle seyleri cok severdim 

Dev posteri açıp okumaya basladim

YAPİLACAK 70 ŞEY !