Last Christmas ~ Louis W. Tomlinson (NL)

Chapter 24

Mijn blik valt op een jongen die rechtop in zijn bed zit. 'LOUIS!?' Mijn geluk kan niet meer op en ik ren als een gek naar Louis. Ik geef hem een knuffel. 'Michelle... Ik heb je gemist!' Zegt hij blij. 'Auw!' Piept hij als ik hem net iets te hard knuffel. 'Oh, sorry!' Zeg ik gelijk. 'Maar... Huh... Ik snap er niks van!' 'Rustig Michelle! Blijven ademen hoor!' Zegt Louis en probeert me te kalmeren. 'Die dude heeft me... Tja, gepakt...' Mijn ogen worden groot van angst. Ik kijk Louis bezorgt aan. 'Wat heb je?' 'Kneuzing in me enkel, kapotte lip en een lichte hersenschudding, maar het gaat wel...' 'Oh Lou... Wat heeft hij wel niet met je gedaan!?' Ik leg mijn hand op Louis' voorhoofd. Eigenlijk op het verband dat eromheen is gewikkeld. 'Het gaat wel hoor! Het is minder erg dan het lijkt!' 'Louis, je kan mij echt niet wijs maken dat een lichte hersenschudding niet zo erg is!' Ik hoor hoe iemand de kamer binnenloopt. Ik draai me even om en zie Michelle binnenlopen. Zonder rolstoel, dan is de narcose dus volledig uitgewerkt. 'Niall, Mies, waarom zijn jullie...' Michelle stopt meteen met haar vraag als ze naast me Louis ziet liggen. Michelle slaakt een korte, maar luide gil. Meteen komen Liam en Harry binnengerend. 'WAAR IS DE BRAND!?'' Roept Liam meteen als hij binnenrent. Harry rent erachteraan. 'WAAR IS DE DODE?!' Roept hij. Allebei stoppen ze met rennen als ze Louis zien liggen. Verbijsterd blijven ze staan zonder ook maar één vinger te verroeren. Ik kijk hun aan en begin te lachen. 'Guys, pas op dat jullie ogen niet uit jullie kassen rollen!' Zeg Niall en zwaait met zijn handen voor de gezichten van Liam en Harry. Het schijnt te werken. 'LOUIS!' Roepen ze in koor. Ze bestormen Louis zowat. Ik heb medelijden met Louis als hij een beetje begint te piepen. Harry en Liam laten Louis gelijk los. 'Jezus, wat is dit voor kabaal zeg!' Mompelt Zayn als hij binnenloopt. 'Wat doen jullie hier eigenlijk?' Ik merk dat Niall het zicht tussen Zayn en Louis verspert, dus Zayn heeft nog geen idee dat Louis hier ligt. Ik pak Niall bij zijn schouders en begeleid hem een paar stappen naar rechts. Dan kijk ik naar Zayn en zijn ogen worden groot. 'Louis?' Zegt hij dan. 'Nee hoor Zayn! Ik ben de kerstman!' Roept Louis lacherig. Gelukkig, zijn humor is er nog wel! 'Jezus Louis! Hoe kom jij hier!? En hoe gaat het met je? Hoelang lig je hier al!?' 'Zayn hou op met vragen stellen!' Zegt Michelle. 'Jongens, misschien kunnen we Louis en Michelle beter even alleen laten...' Stelt Liam voor. Iedereen knikt en één voor één verlaten ze de kamer. Ik ga bij Louis op zijn bed zitten. Ik kijk hem aan en hij lacht naar me. 'Lou, ik... Ik ben zo blij dat je er nog bent!' Ik hoor dat mijn stem een beetje overslaat. 'Ik ben ook heel erg blij om jou weer te zien Michelle!' Zegt Louis en hij lacht weer. Louis' lip is echt kapot. Het ligt nogal open. Gelukkig bloed het niet, maar je kan wel zien dat het geeft gebloed. 'Louis, ik wil alles weten... Ik hoorde van je buurman dat je was... Ontvoerd?' Louis knikt. 'Het was echt verschrikkelijk. Die gast is echt gestoord. Hij nam me mee buiten de stad. We reden op een landsweggetje dwars door weilanden zonder boerderijen. Plots remde de auto en werd mijn portier opengegooid. Ik werd uit de auto gesleurd en keihard tegen de weg aan gesmeten. Door die klap heb ik mijn hersenschudding. Hij zei dat ik het nu toch niet lang meer zou volhouden hier en hij nu vrij spel had. Hij strapte nog tegen mijn enkel, daardoor heb ik de kneuzing.' Ik staar Louis vol medeleven aan. Dan kijk ik weg. 'Het is allemaal mijn schuld...' Zeg ik. 'Wat? Waarom?' Louis kijkt me onbegrijpend aan. 'Als ik nou niet bestond, had je dit nooit meegemaakt! Het spijt me!' Ik voel de tranen weer langs me wangen lopen. Ik voel me kapot schuldig! 'MICHELLE! HOU OP!' Ik schrik wel, dit is de eerste keer dat Louis tegen me schreeuwt en zelfs met een serieuze blik. 'Kom eens hier...' Zegt hij en schuift wat op in zijn bed. Hij klopt naast zich. Ik twijfel, maar Louis meent het. Ik ga naast Louis zitten en hij slaat zijn beide armen beschermt om me heen. 'Michelle, ik kan me geen leven zonder jou meer voorstellen! Je bent op het moment echt het belangrijkste in me leven!' Ik kijk op in Louis' zeeblauwe ogen. Hij meent het, dat zie je. Ik voel me wangen kleuren. Louis kijkt me op zo'n manier aan, dat me echt de kriebels over mijn hele lijf geeft. 'Ik hou van je...' Fluistert hij in me oor.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Oké, het is al erg laat, dat geef ik toe...

Maar ik hoop dat jullie nu goed kunnen slapen, nu Louis weer terug is! :D

Goodnight xx <3