Last Christmas ~ Louis W. Tomlinson (NL)

Chapter 39

Na een kwartiertje lopen, nemen we plaats op een bankje. Ondertussen hoor ik de kerkklok negen keer slaan. Het is dus al negen uur. Ik kijk naar Judith en zij naar mij. 'Het spijt me... Ik dacht ook dat ik nooit verliefd kon worden op een ander!' 'Je moet je daar niet schuldig over voelen Michelle!' Judith duwt me iets meer naar haar toe en knuffelt me weer. 'Ik wil niet dat Stephan boos op me is!' Ik merk dat een traan langs mijn gezicht stroomt. 'Hij heeft geen enkele reden om boos te zijn! Hij heeft toch tegen je gezegd dat hij wilde dat je gelukkig was?' Ik knik en veeg met mijn mouw de tranen op mijn gezicht weg. 'Nou, zie je wel? Je moet ook door met je leven!' 'Dank u!' Het is fijn om met Judith te praten. En ze is er ook heel open over, dat is erg fijn. 'MICHELLE!' Roept iemand in de verte. Ik schrik op. Dit is al de tweede keer vandaag! Echt snel komt diegene deze kant niet op. Eerder gestrompeld. 'Louis?' Vraag ik verbaast. 'Is... Is dat je vriendje?' Vraagt Judith met een brok in haar keel die ze voor me probeert te verbergen. 'Hij heeft de slechtste timing ooit uitgekozen!' Inmiddels staat Louis al bijna naast me. 'Oh, sorry! Ik bedoelde het niet zo!' Verontschuldigd hij zich meteen. 'Het is al goed!' Zeg ik en geef hem een knuffel. 'Dit is Judith... Stephan's moeder...' Zeg ik en staar meteen naar de grond. Dit klopt niet... Je stelt je vriendje voor aan de moeder van je ex. Louis steekt zijn hand uit, maar op zo'n manier dat hij de kruk niet laat vallen. Judith schudt zijn hand. 'Michelle...' Begint ze. 'Je hebt een goede smaak!' Zegt ze met een lach op haar gezicht. 'Dat weet ik..' Zeg ik en kijk naar Louis. Zijn ogen twinkelen lief naar me. Opeens staat Judith op. 'Ik ga mijn man even zoeken! Fijn je weer gesproken te hebben Michelle! Wie weet? Misschien kom ik je ooit weer tegen! Ik wens je het beste! Met Louis!' Zegt ze lief en geeft me nog een afscheidsknuffel. 'U ook!' Judith zwaait nog naar me voordat ze het park uitloopt. Ik ga weer op het bankje zitten. Ik zie dat Louis probeert naast me te zitten. 'Gek, vraag dan om hulp!' Zeg ik lacherig terwijl ik Louis help met zitten. 'Jij hebt mijn steun harder nodig dan ik die van jou!' Zegt hij lief terug. Ik voel blosjes op mijn wangen en kijk snel weg. Eerst een beetje om me heen, maar nu naar boven. Ik zie een strakke blauwe hemel met een mooie volle maan met tientallen opvallende sterren eromheen. Louis slaat zijn arm om me heen. Ik wil het niet, maar het gebeurd toch... De eerste traan komt weer tevoorschijn en al snel volgen er meer. 'Waarom?' Vraag ik meer aan mezelf dan aan Louis. 'Waarom moest Stephan nou dood? Zijn vader is boos op me, omdat ik nu met jou ben...' Ik kijk Louis nog steeds niet aan, maar ik merk dat Louis' blik op me brandt. 'Het is niet jouw schuld!' Zegt Louis en trekt me nog dichter tegen hem aan. Het is wel mijn schuld, denk ik bij mezelf, maar zeg het niet hardop. Ik had Stephan nooit moeten uitnodigen voor een kerstdiner. Maar ik kon toch niet weten dat dat zou gebeuren?! Of ik had nooit verliefd moeten worden op Louis. Maar ook je gevoelens heb je toch niet zelf in de hand?! Even is er een ongemakkelijke stilte. 'Ik wil eigenlijk wel graag naar huis...' Zeg ik zachtjes. 'Dat begrijp ik...' Beantwoord Louis me. Ik sta op en help Louis ook weer met opstaan. Samen lopen we weer door de stad. Het is echt ongezellig nu in de stad. De winkels zijn gesloten en hier en daar liggen zwervers te slapen op bankjes. Misschien hebben die het nog wel slechter dan mij, ik moet misschien ook niet zo zeiken. Als we langs een winkelruit van een juwelier lopen, kan ik het niet laten om even in de weerspiegeling te kijken. Mijn mascara is een beetje uitgelopen. Met mijn mouw veeg ik dat ook een beetje weg. Louis staat ook stil en komt naast me staan. Ik zie ook net de ketting van Stephan die nog steeds om mijn hals hangt. Elke dag draag ik die nog steeds. Louis vindt het een mooi teken dat ik dat doe. Als mijn blik afwijkt van de weerspiegeling, zie ik een hele mooi ring in de etalage staan. Een zilveren ring met een blauw steentje erin. 'Lou, als je me ooit ten huwelijk vraagt, wil ik die heel graag!' Zeg ik plagerig en prik Louis in zijn zij. 'En wie zegt dat ik je ten huwelijk ga vragen?' Plaagt hij me terug. Ik kijk hem beteuterd aan. Hij komt dichterbij en wil iets in mijn oor fluisteren. 'Ik hoef niet te bewijzen dat ik van je hou door met je te trouwen. Je weet toch al dat ik zielsveel van je hou?' Fluistert hij zacht en kijkt me dan met een glimlach, waarvan ik echt smelt, aan.

Ik loop naar mijn voordeur. Louis heeft al die tijd op zijn krukken gelopen en dan gaat hij nu ook nog met me naar huis lopen? Hij is echt heel lief, ik kan het ongelofelijk vaak blijven zeggen, maar het is gewoon zo! 'Lou?' Zeg ik zacht als Louis door wilt lopen nu ik thuis ben. 'Ja?' Vraagt hij en draait zicht weer naar mij om. 'Dank je wel! Voor alles...' 'Dat is al goed.' Zegt hij en geeft me nog een knipoog. Ik duw de deur open en sluit die vervolgens weer achter me. Ik laat me tegen de deur aan vallen. Louis is echt een schat! 'Ik mis hem nu eigenlijk al.' Zeg ik tegen mezelf. Ik sta nog tegen de deur als erop wordt geklopt. Ik doe de deur open. 'Louis? Ben je wat vergeten?' Vraag ik niet begrijpend. 'Ja...' Is het enige wat hij zegt. 'Euh, oké...? Wat dan? Ik dacht dat ik niks van jou had...' 'Je hebt juist het belangrijkste...' Nog steeds kijk ik hem niet begrijpend aan. Waar heeft hij het over. Louis brengt zijn gezicht dichterbij. 'Jou...' Fluistert hij zacht en drukt zijn lippen op de mijne.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Voor de mensen die er bang voor zijn... Het is nog geen officieel einde. Al was het wel een mooie geweest.

Dit verhaal is bijna ten einde... Dat wel... ;(

Maar ik begin morgen met een officiele schooldag met lessen en dus ook weer... Huiswerk >,<

Dus dan is het voor mij wel prettig om dit verhaal af te sluiten.

Vinden jullie trouwens Louis ook niet ontzettend lief in dit verhaal? <3

In het echt is hij vast ook zo lief!! ^^

En vandaag heeft hij zijn eerste voetbalwedstrijd!! Ik ben zo blij voor hem!! ;D

xxx Michelle xxx