Last Christmas ~ Louis W. Tomlinson (NL)

Chapter 10

De dagen gaan traag en moeizaam voorbij... Ik hoor niks van Louis, maar volgens mij hebben we elkaars nummer niet eens... Maarja, dat maakt nu ook niet uit. Het is donderdag en vanmiddag gaan we iets met z'n vieren doen! Michelle wil nog steeds niets loslaten...

Een paar uur gaat langzaam voorbij, maar dan eindelijk is het zover. Ik hoor getoeter buiten en ik weet dat dat Michelle en Zayn zijn. Ik heb mijn schoenen en jas al aan, ik pak mijn tas en loop snel naar buiten. Daar zie ik Zayn achter het stuur zitten in zijn stoere glimmende zwarte sportauto. Ik neem plaats achterin en zeg Michelle en Zayn gedag. 'MICHELLE! Heb je er een beetje zin in?' Begint Michelle weer overenthousiast. 'Euh, ja hoor... Maar ik ben zo nieuwsgierig!' 'Dat is nergens voor nodig, het wordt heel gezellig!' Vertelt Zayn. Zayn start de auto en de motor begint te pruttelen. De auto komt in beweging en even later rijden we op de drukke stadsweg. Zayn gaat links, rechts en dan weer links. Ik weet niet waar Louis woont, maar daar komt al gauw verandering in als Michelle zegt dat we er zijn. 'Kijk, dat huis met die witte deur...' Michelle wijst naar een huis met inderdaad een witte deur. 'Wil jij hem halen?' Vraagt Zayn en knipoogt naar me. 'Is goed!' Ik doe het portier open en stap meteen met mijn schoenen in het kleine laagje sneeuw. De afgelopen dagen is de sneeuw aardig gesmolten, daardoor is er bijna niets meer over. Ik loop naar de voordeur en klop op de deur. Ik hoor hoe de deur wordt opengedaan en een lachende Louis komt tevoorschijn. 'Hey Michelle!' Louis geeft me een knuffel. 'Ik kom eraan, even me schoenen aandoen en me jas pakken.' Louis is al snel klaar en samen lopen we terug naar de auto waar Michelle en Zayn nog op ons wachten. Ik ga weer zitten op de plek waar ik net ook zat, achterin. Louis komt naast me zitten. Michelle en Zayn begroeten Louis en Zayn start de auto weer. Even later rijden we de stad uit. Ik kijk naar Louis die een beetje dromerig naar de weg zit te kijken. Waar zou hij aan denken?

Louis pov;

Waarom is ze ook zo mooi? Ik durf niet eens naar haar te kijken. Ik krijg de kriebels in me buik, elke keer als ik in die mooie ogen van haar kijk. Ze hebben echt een mooie kleur. Een beetje groenblauw... Echt prachtig... Ik heb haar de afgelopen dagen echt gemist. Ik ben blij dat ik dit heb geregeld met Michelle en Zayn... Ik voel hoe de auto langzaam tot stilstand komt. We zijn er...

'Michelle... Wacht!' Zeg ik voordat Michelle uit wil stappen. 'Wat?' Vraagt ze verbaasd. Ik haal een blinddoek uit mijn zak en doe hem voorzichtig bij haar om. Ik moet oppassen dat ik niet in de knoop raak met haar mooie bruine haar. Ik hoor Michelle giechelen, dat is een goed teken. Ik stap uit de auto en loop naar Michelle's portier. Ik maak hem open en begeleid Michelle uit de auto. Als we voor de ingang van het gebouw staan, haal ik de blinddoek weg. Michelle begint meteen te lachen. 'Lou, gek...' Zegt ze gelijk. Ze slaat haar armen om me heen en knuffelt me. Ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen. Michelle laat me los en ik pak haar hand. Ze staat het toe... Samen met Michelle en Zayn lopen we naar binnen.