Last Christmas ~ Louis W. Tomlinson (NL)

Chapter 18

Na de Bistro fietst Louis met me mee naar huis. Ik kan het wel duizend keer zeggen, hij is zo ontzettend lief. 'Dank je! Voor alles!' Zeg ik als we bij mijn huis zijn en ik mijn fiets in het rek voor me huis heb neergezet. 'Graag gedaan!' Zegt hij terug en drukt een kus op mijn wang. 'Spreek ik je snel weer?' Vraag ik. 'As soon as possible!' Zegt hij vrolijk. Ik geef Louis nog een laatste knuffel. Ik loop mijn huis binnen en hang mijn jas aan de kapstok. Dan voel ik me mobiel trillen. Een berichtje... Van Louis...

'Ik vond het super gezellig vanmiddag!

Ik vind je echt heel leuk...

Xx Louis'

'Gek!' Denk ik. Ik weet dat hij nog buiten staat. Ik open de deur en ja hoor... Ik loop op hem af en knuffel hem weer. 'Ik vond het ook heel leuk!' Fluister ik in zijn oor. 'Net zo leuk als jij...' Louis laat me los en heeft een glimlach van oor tot oor. 'Je mag wel mee naar mijn huis?' Zegt hij en klopt op zijn stang voorop. Ik begin te grinniken. 'Net zoals naar de schaatsbaan?' Lach ik. 'Precies!' Antwoord hij. Ik twijfel nu niet meer zoals toen en zettel me voor Louis neer.

'Het voelt echt net als toen...' Zeg ik als Louis al vijf minuten aan het fietsen is. 'Ja, maar zonder sneeuw gaat het wel wat makkelijker!' Lacht hij. Zijn lach is echt perfect, ik kan het niet anders zeggen. Een koude rilling loopt over mijn rug als een windvlaag mijn huid raakt. O ja, vergeten... Ik had mijn jas thuis aan de kapstok gehangen. Mies, je bent op een nieuw toppunt van slimheid aangekomen. Ik merk dat Louis ondertussen is stilgestaan. 'Zijn we er al?' Vraag ik verbaasd als ik merk dat we niet voor een stoplicht zijn gestopt, maar in het gras. Ik stap af en Louis volgt me. Hij zet zijn fiets op de standaard. Louis trekt zijn jas uit. 'Lou, wat doe je nou weer? Het is hartstikke koud!' 'En dat is precies de reden dat jij hem nu aandoet!' Ik wil nog een protest indienen, maar voor ik het weet heeft Louis me al geholpen met mijn armen in de mouwen te steken. Louis heeft alleen nog zijn trui aan. 'En jij dan? Ik wil niet dat je het koud hebt!' Ik kijk Louis bezorgt aan. Louis trekt me tegen zich aan. 'Als ik naar jou kijk...' Begint Louis te fluisteren. 'Krijg ik het al warm genoeg...' Ik krijg overal kriebels. Stephan heeft dat nog nooit tegen me gezegd. Louis en Stephan zijn ook wel heel verschillend. Stephan was zorgzaam en hij hield van me, ook al zei hij dat niet elke dag. Hij liet het wel merken. Louis daarentegen geeft me complimentjes en is echt super lief. En hij laat me steeds blozen met zijn flirterige opmerkingen. Hetgeen wat ze gemeen hadden... Was hun humor. Allebei net zo gek! Ik heb er denk ik een zwak voor. 'Kom, we gaan weer!' Fluistert hij nog steeds. 'O nee!' Zeg ik als Louis weer op het zadel wilt gaan zitten. 'Wat?' Vraagt hij met een vragende blik. 'Mijn beurt!' Ik trek Louis zowat van het zadel af. 'Dacht het niet! Ik ben de man hier!' Zeg hij en stribbelt tegen. Ik weet dat ik Louis nu helemaal er niet af kan trekken, maar zo makkelijk geef ik het niet op. 'Oh, dus je wilt het zo spelen hè?' Zegt hij als ik de moed niet opgeef. Hij slaat zijn ene arm onder mijn benen en de andere is een steuntje voor mijn rug en tilt me op. Ik schrik van zijn actie en kan een gil niet bedwingen. Louis begint te lachen. 'Blijkbaar heb je toch nog niet echt stalen zenuwen!'' Zegt hij met een lach op zijn gezicht. Ik sla mijn armen om zijn nek. 'Ik voel me net een prinses!' Lach ik. 'Dan mag ik hopen dat ik je prins ben...' 'Daar zou je nog even op moeten wachten...' Zeg ik en geef Louis een seintje dat hij me los moet laten. Ik sta al gauw weer met mijn beide benen op de grond. Ik zie teleurstelling in Louis' ogen, ook al kijkt hij me niet aan. Ik begrijp het ook wel... Je bent verliefd op een meisje en dat meisje ook op jou. Maar ze wilt zich nog niet binden, omdat haar dode ex-vriend in de weg zit. Het is nu echt zo... Stephan is mijn ex. 'Wil je nog mee?' Louis schud me wakker uit mijn gedachten. Ik knik. 'Tuurlijk...' 'Maar laat mij maar fietsen!' Zeg Louis. 'Anders liggen we straks op de grond ben ik bang.' 'Oké, doe je ding Superman!' Zeg ik en ga weer zitten op de stang als Louis weer op het zadel zit. 'Here we go again!' Roept Louis en er komt weer beweging in de fiets.

Ik spring van de fiets af als we aankomen bij Louis' huis. Louis zet zijn fiets op slot en loopt naar de deur. Hij haalt de deur van het slot en houdt hem voor me open. 'Na u!' Zegt hij en ik loop naar binnen. Ik ben nooit verder geweest dan de drempel. Louis komt ook binnen en sluit de deur achter zich. 'Loop maar door hoor!' Zegt hij en wijst naar een deur. Ik vermoed de woonkamer. Ik leg mijn hand op de deurklink en duw hem omlaag. Met een beetje gekraak gaat hij toch open. Het is hier en daar nogal rommelig, maar ik ben het gewend. Zelf ben ik ook niet één van de netste. Er staat een zwarte hoekbank en een witte zetel. Zijn hele woonkamer is een beetje zwart-wit stijl. 'Sorry, ik denk dat onze stijlen nogal verschillen...' Zegt Louis en komt naast me staan. 'O nee hoor! Ik vind het echt leuk! Modern en toch gezellig!' 'Vind je echt? Je bent het eerste meisje die dat vindt...' Ik kijk naar Louis. Hij lacht zo ontzettend lief naar me. Ik smelt weer vanbinnen. 'Wil je wat drinken? Cola, cassis, water? Ik weet niet of je drinkt?' Vraagt Louis dan. 'Eigenlijk, bijna nooit. Tenzij ik uit ga. Dan neem ik meestal een Breezer of Jillz, maar dat heb ik al heel lang niet meer gedaan.' Louis knikt. 'Ik drink wel vaak een biertje, maar daar blijft het ook bij!' 'Maakt toch niet uit? Als jij het lekker vindt... Maar doe me maar een cola hoor!' 'Ja mevrouw!' Zegt Louis en drukt de zijkant van zijn platte hand tegen zijn voorhoofd als een militair. Dan verlaat hij de kamer.

Louis pov;

Ik pak een blikje cola en een bierflesje uit de koelkast. Ondertussen dwalen mijn gedachten steeds af naar Michelle. Ze is echt perfect. Mijn vorige vriendinnetjes vonden mijn stijl maar niets of ze vonden dat ik teveel dronk. Michelle is anders, zo ontzettend lief. Ik ben niet alleen verliefd op haar, ze is ook één van me beste vrienden geworden. Ik verlaat de keuken weer en wil naar de woonkamer lopen, als mijn blik valt op een envelop op de deurmat. Mijn naam staat erop in krantenknipsels. Wat is dit nou weer?