Last Christmas ~ Louis W. Tomlinson (NL)

Chapter 13

Ik zie Zayn alleen maar voor zich uit kijken. Zijn geschreeuw van net is compleet verdwenen. 'Hoe groot is die kans?' Vraag ik dan maar. 'Tien procent.' 'TIEN PROCENT!?!' En ja hoor, Zayn's geschreeuw is weer helemaal terug. 'WEET U NIET HOEVEEL DAT IS!?' 'ZAYN, JONGE DOE IS RUSTIG!' Ik merk dat ik nu ook begin te schreeuwen. Ik begrijp Zayn natuurlijk wel. Tien procent is ook belachelijk veel... 'Weet Michelle dit al?' Vraag ik aan de zuster. 'Ja, ze wilt toch de operatie...' 'WAT!?' Zayn rent als een gek Michelle's kamer binnen. 'Sorry... Voor Zayn...' 'Het is al goed. Ik begrijp het ook wel! Sterkte...' De zuster geeft me een klopje op mijn schouder en loopt dan weer door. Ik kan Michelle niet verliezen, niet haar ook al. Ik kan me niet meer sterk houden en tranen beginnen over mijn wangen te vloeien. Ik draai me om naar de stenen muur en sla keihard met mijn vuist tegen de stenen muur. 'Auw!' Ik schut mijn hand heen en weer van de pijn. Ik kijk naar mijn hand en zie dat hij openligt. Bloeddruppels komen tevoorschijn uit de sneetjes, maar het kan me niks schelen. Ik leun met mijn rug tegen de muur en laat me op de grond zakken. Ik trek mijn knieën naar me toe en sla mijn armen eromheen. Ik zie dat mijn hand nu nog meer onder het bloed zit, maar nog steeds besteed ik er geen aandacht aan.

Zayn pov;

'MICHELLE, BEN JE GEK OFZO? JE KAN DIE OPERATIE NIET DOEN!' Schreeuwend kom ik binnen. Michelle kijkt verschrikt op uit haar bed. 'En waarom niet? Ik wil gewoon genezen...' 'GEWOON GENEZEN? MISSCHIEN MAAK JE JE HELE LEVEN KAPOT!' 'ZAYN, KAP MET DAT GESCHREEUW JA, EN GA ZITTEN...! NU...!' Ik laat me op de stoel naast Michelle's bed zakken. Ik zie pijn in Michelle's ogen. 'Sorry...' Fluister ik zacht en pak haar hand. 'Maar... Ik wil je gewoon niet kwijt...' 'Ik jou ook niet...' Zegt ze terug en geeft me een lieve glimlach. Ik kijk naar haar hand die ik vastheb. De linkerhand... 'Ik weet dat je me hand vast hebt hoor Zayn... Mijn andere vingers hebben nog wel gevoel.' Zegt Michelle dan. Ik kijk weer naar Michelle en lach naar haar. Ze is ook zo lief. 'Het is jouw keus...' Zeg ik dan, maar toch met pijn in me hart. 'Zayn... Ik weet het zeker, maar... Ik doe het alleen als jij achter me staat.' Ik kijk naar haar prachtige ogen en zie dat ze het meent. 'Ik sta altijd achter je...' Fluister ik in haar oor. 'Zayn?' Ik kijk weer op naar Michelle. 'Ja?' 'Waar is Mies? Ze zou toch komen?' 'Ik denk nog in de gang. Zal ik haar even halen?' Michelle knikt. Ik sta op en loop naar de gang. Ik blijf staan in de deuropening. Ik zie Michelle op de grond tegen de muur aanzitten, ze huilt. Dan zie ik haar hand. 'Jezus!' Fluister ik tegen mezelf. Ik haast me gauw weer terug naar Michelle die me vragend aankijkt. 'Is ze er niet meer?' Vraagt ze bezorgt. 'Euh, jawel... Maar volgens mij gaat het niet zo goed met haar. Haar hand... Het zit helemaal onder... Onder het bloed...' Ik twijfel geen moment en pak mijn mobiel. 'Zayn, wat doe je? Wie ga je bellen?' Ik zie dat Michelle me doordringend aankijkt. 'Iemand... Die Michelle kan helpen...'

Michelle pov;

Het lijkt wel of de tranen niet willen stoppen. Waarom gebeurd dit? Waarom lijd ik zo'n klote leven? Iedereen van wie ik hou, verdwijnt als sneeuw voor de zon. Eerst Stephan, die nooit bij me is aangekomen, toen Louis, die weken niets meer van zich laat horen, en nu Michelle, die onderschept wordt door een auto, omdat Louis vroeg of ze langs wou komen. Waarom weet ik nog steeds niet... Ik probeer op te staan, maar mijn hand doet teveel pijn. 'Auw!!' Jammer dan, blijf ik wel zitten. Ik verberg mijn gezicht in me knieën.

'JEZUS MICHELLE!' Roept iemand aan de andere kant van de gang. Ik herken de stem, maar ik besteed geen aandacht aan het herkennen van de persoon. Ik blijf mijn gezicht maar verbergen in me knieën. Ik hoor iemand rennen door de gang en voor ik weet hurkt er iemand bij me neer. 'Michelle...' Fluistert diegene en pakt mijn bebloede hand. Ik kan het niet laten en kijk op. 'Louis?' Komt nog net uit mijn keel. Ik begin weer te snikken. 'Hé, wat is er?' Vraagt Louis lief. Ik kijk hem ongemakkelijk aan terwijl hij met zijn hand mijn wang streelt. 'Beloof me om me nooit meer alleen te laten oké?' vraagt ik hoopvol. 'Sorry... Dat ik zolang niets meer van me heb laten horen...' 'Dat is al goed! Je had geen beter moment kunnen bedenken om te komen!' Ik sla mijn armen om Louis' hals. 'Zayn belde me... Dat het niet zo goed met je gaat en dat zie ik aan... JE HAND!' Meteen laat ik Louis los en ik zie dat ik wat bloed in zijn hals heb achtergelaten. 'Oh, sorry!' Zeg ik meteen. Louis begint te lachen wat me ook weer doet lachen. Louis veegt mijn zijn handen mijn tranen weg. 'Kom, we gaan!' Zeg ik en trek Louis, met mijn schone hand, mee.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Zoals beloofd een nieuw hoofdstukje, omdat ik op het vorige hoofdstukje drie votes heb gekregen! :D

Weer drie votes voor het volgende hoofdstukje? ;) Zo weet ik of jullie het nog leuk vinden....

Waar ik wel benieuwd naar ben en ik graag van jullie wil weten, zijn er nog tips? Ik wil graag beter worden in verhalen schrijven en zoals ik al zei ben ik nogal onzeker over dit verhaal...Laat maar horen wat jullie vinden! <3 xxxx