Last Christmas ~ Louis W. Tomlinson (NL)

Chapter 23

Ik ren de hal van het ziekenhuis in en bots meteen tegen iemand op. 'Sorry!' Mompel ik. Dan kijk ik op en zie dat de hele hal vol staat. 'Wat is dit?' Vraag ik meer aan mezelf dan aan iemand specifiek. 'Paparazzi... Ik weet ook niet waarom!' Zegt de jongen waar ik net tegen was opgebotst. De jongen heeft blond haar en een pet op. Verder draagt hij een zonnebril. Voorzichtig schuift hij zijn zonnebril iets verder van zijn neus af zodat ik zijn ogen kan zien. 'Niall!' Fluister ik verrast. Niall legt zijn vinger op zijn lip als teken dat ik niks mag zeggen. 'Nou, ik begrijp wel waarom de paparazzi hier is hoor!' Fluister ik. 'Euh, jij herkende mij toch ook niet!?' Fluistert hij terug. 'Goed punt...' Zeg ik. Niall pakt mijn hand. 'Kom, als we hier blijven staan, komen we nooit op de derde verdieping hoor!' Niall wurmt zich door de mensenmassa en trekt mij achter zich aan. Ik hoor allemaal geïrriteerde geluiden. Steeds verontschuldig ik me. Niall trekt me mee naar het trappenhuis en gooit de deur dicht. 'We are still alive!' Lach Niall overwinnend. We hollen de trap op naar derde etage. Niall smijt de deur open en gelijk hebben we Michelle, Zayn en Liam in zicht. 'Mies! Je bent er toch!' Roept Michelle gelijk en stormt op me af. 'Ja, tuurlijk! Ik moet mijn beste vriendin toch steunen!?' 'Waar is Harry?' Vraagt Niall dan. 'Wc...' Antwoord Liam. 'Hoe zijn jullie eigenlijk door die drukte beneden gekomen?' Vraagt Zayn. 'Gewoon duwen, duwen, duwen...' Antwoord Niall lacherig. 'Michelle?' We draaien ons om en zien de zuster staan die Michelle's situatie aan mij en Zayn uitlegde. 'Het is bijna twee uur, zou je zo alvast naar binnen willen gaan?' Michelle knikt en de zuster loopt de kamer al binnen. Dan komt Harry ook nog aangerend. 'Oké, mooi. Ik ben nog op tijd!' Zegt hij nogal buiten adem. Michelle geeft iedereen een knuffel. 'Ik ben echt heel blij dat je mijn vriendin bent Mies!' Fluistert ze in me oor als ze mij een knuffel geeft. Ik lach naar haar. Dan knuffelt ze Zayn en tranen lopen één voor één over haar wangen. 'Nou, dan ga ik maar...' Michelle loopt naar de kamer. In de deuropening blijft ze nog staan en zwaait naar ons. Dan verdwijnt ze in de kamer. 'Is de arts er eigenlijk al?' Vraag ik. Zayn schudt zijn hoofd. Net op dat moment komt er een arts aanlopen rechtstreeks naar de kamer waar Michelle net naar binnen liep. Ik herken hem. 'Dokter Kroonburg!?' Zeg ik vol verbazing. Meteen kijkt hij om. 'Michelle! Zeg nou niet dat ik je vriendin ga opereren die bij je was toen Stephan hier lag?' Ik knik. 'Dat doe ik wel...' 'Nou ik zal zoals altijd voorzichtig zijn en mijn best doen!' Dokter Kroonburg loopt de kamer binnen en sluit de deur achter zich. 'Zo Michelle... Louis is een paar dagen verdwenen en je bent nu al op hem uitgekeken!?' Lacht Harry. 'HARRY! Nooit, echt nooit!' Ik geef Harry een zachte klap in zijn gezicht. 'Auw, sorry hoor! Het was maar een grapje!' Lacht Harry nog steeds. 'Zullen we hier maar gaan zitten, we moeten een uur wachten.' Zegt Zayn en hij gaat al zitten. Ik ga naast hem zitten en sla mijn arm om hem heen. 'Het komt goed! Ik voel het!' Fluister ik tegen hem.

Zayn pov;

Het lijkt het langste uur uit mijn leven te zijn. Mijn meisje ligt binnen een operatie te ondergaan en de kans is best groot dat het mis gaat. Michelle naast me vertrouwt die arts, maar zij kent hem ook. Dan zie ik de klink van de kamerdeur omlaag gaan. Dokter Kroonburg komt naar ons toe gelopen. 'Jongens... En meisje... Toen we begonnen met de operatie leek het niet zo moeilijk te zijn. Na een kwartiertje werd het lastiger en vlak daarna hadden we het vermoeden dat we aan de verkeerde spier hebben zitten werken. Dat zou betekenen dat we aan een grote armspier bezig waren en nu dus... Haar hele arm... Verlamd is.' Steken, overal steken, in mijn hele lichaam. Ik word opeens zo licht in me hoofd, dat ik blij ben dat ik nog zit. Michelle kijkt dokter Kroonburg vol ongeloof aan. Tranen springen in haar ogen. Ook Liam, Niall en Harry lijken nogal in shock. 'Maar het bleek later dat deze spier juist belangrijk was om te opereren, het scheelde ons zelfs tijd! Deze spier verbeterde de verlamde spieren! Sterker nog, deze spier ACTIVEERDE DE ANDERE SPIEREN! Ze heeft weer gevoel! De operatie is geslaagd!' 'AAHHH!' Michelle schreeuwt het uit en knuffelt de arts helemaal plat. Tranen van blijdschap stromen over mijn wang. Niall, Liam en Harry knuffelen elkaar ook. Harry geeft mij een klop op mijn schouder. Dan zie ik mijn meisje naar ons toe komen in een rolstoel. 'Waarom een rolstoel?' Vraag ik verbaast. 'Ze is nog een beetje suf van de narcose, dus ze is nog niet sterk genoeg om op haar benen te staan...' Antwoord dokter Kroonburg. Michelle rolt snel naar me toe. Ik sta op en geef haar een kus. 'Ik ben beter Zayn...' Zegt ze zacht. Ik knik. 'Ik weet het babe!' Zeg ik zacht terug. 'Waar is Niall?' Vraagt Michelle. 'Hoe bedoel je? Die is toch gewoon...' Ik kijk op en zie... Geen Niall... 'Koffie halen.' Antwoord de andere Michelle als ze mijn verbaasde blik ziet. 'Bij de koffieautomaat denk ik dan.' Zeg ik tegen Michelle die me nog steeds vragend aankijkt vanuit haar rolstoel. 'Ik hou van je Zayn!' Zegt ze nu iets harder. 'Ik ook van jou!' Zeg ik terug en geef Michelle een knuffel.

Michelle pov;

Ik zwaai dokter Kroonburg nog even uit. Ik ben zo blij dat de operatie is geslaagd! Mijn geluk kan echt niet meer op! Ik voel hoe ik weer begin te huilen. Liam komt naast me staan. Ik knuffel hem. 'Sorry Michelle, ik ben geen Louis...' Zegt Liam. Ik laat hem weer los en kijk hem aan. 'Dat geeft niet! Ik mis Louis echt en ik maak me zo'n zorgen, straks zie ik hem nooit meer!' 'Niet zeggen!' Zegt Liam meteen. Ik knik, ik weet het, ik moet het niet denken.

Als Niall terugkomt, verbaas ik me erover hoe snel hij dat doet. 'Niall, hoe doe...' Ik kijk verbaast als ik zie dat Niall geen koffie bij zich heeft. 'Niall, waar is je koffie?' 'Michelle, kom eens mee!' Zegt Niall en trekt me mee door de gang. 'Wat is er Niall?' 'Dat wil ik je zelf laten zien!' Zegt Niall als we gestopt zijn voor een kamer met nummer 288. 'Wat moeten we hier nou weer?' 'Kijk zelf maar...' Niall duwt de klink van de deur omlaag en gooit hem langzaam open. Ik kijk naar binnen. 'Wat is hier nou zo boei...' Gelijk houd ik mijn mond. 'Wat?' Is het enige wat ik kan uitbrengen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

En hoofdstuk 23 alweer! :D

Het is nu officieel vakantie voor mij en dus ga ik zeker proberen vaker te uploaden! ;)

Wat denken jullie eigenlijk dat ze aan zal treffen?

xxxx Michelle