Visioen

- 13 -

De volgende ochtend lag Liv nog te slapen. Ze voelde opeens een hand op haar schouder. Ze ging razendsnel rechtop zitten. 'Rustig, rustig' zei Resus.

'Wil je me nooit meer zo laten schrikken' zei ze.

'Sorry, ik moest je wakker maken en naar de koning brengen.'

Liv zuchtte en vroeg: 'Wat is er nou weer aan de hand?'

'Wel' zei Resus 'dat hoor je wel als je bij hem bent.'

Liv ging staan. 'Goed' zei ze 'waar moet ik heen?'

'Naar de werkkamer van de koning.'

Liv knikte en liep voor Resus uit. Toen ze boven in de hal was zette ze het op een sprint naar de deur. Resus kon haar nog net wegtrekken bij de deur vandaan voordat ze erdoorheen kon lopen. Hij duwde haar tegen de muur, pakte haar handen en bond ze vast. Het was een lang touw wat hij had hem niet helemaal om haar polsen bond. Het uiteinde van het touw pakte hij beet en trok haar mee. 'Dan maar zo' zei hij.

Liv trok aan het touw. 'Lukt je toch niet' zei Resus zonder om te kijken.

Resus liep naar de kamer van de koning met Liv achter zich aan. Toen ze er waren klopte Resus aan. 'Binnen.'

Resus duwde de deur open en trok Liv mee naar binnen. De koning zat achter zijn bureau. 'Hier is ze' zei Resus.

'Waarom is ze vast gebonden' vroeg Lucius die op de vensterbank leunde.

'Omdat ze bijna was ontsnapt, ik kon haar nog net tegenhouden.' 

'Goed gedaan' zei de koning.

Resus boog en liep de kamer uit. 'Wat is er' vroeg Liv.

'John zal hier zo zijn'zei de koning 'dus jij wordt in de hal vast gebonden.'

'Nee' zei Liv 'je hebt mij waarom wil je hem hebben?'

'Ik wil hem hebben zodat hij stopt het volk tegen mij op te zetten.'

Liv schudde haar hoofd en keek even weg. Toen keek ze weer terug, 'u moet weten dat het volk juist zich meer tegen u gaat verzetten als u hem gevangen neemt.'

'Dat weet ik' zei hij 'daarom zal ik liegen wat er is gebeurd.'

'U gaat liegen?'

'Ja' zei hij.

'Dat geeft u toe?'

'Ja' zei hij 'en de mensen zullen dus geloven dat John een vijand van het rijk is.'

'Dat is hij niet en het volk weet dat.'

'Maakt me niet uit' zei hij 'het volk gelooft alles wat ik zeg.'

'En nu moeten we ons gaan voorbereiden' zei Lucius.

Hij liep naar Liv toe maakte haar handen los en bond ze weer achter haar rug vast. De koning was opgestaan en had een doek voor Liv haar mond gedaan. Ze keek hem niet aan. Lucius trok haar mee naar de hal. Daar stonden een viertal mensen te wachten. Liv werd aan een pin vastgebonden midden in de hal. Liv keek voor de eerste keer naar het viertal mensen. Ze zag een bewaker en... haar ogen werden groot het waren Carlo, Christina en Sebastiaan. 'Koning' zei de bewaker 'deze mensen willen u spreken.'

'Heer we hebben onze dochter gevonden' zei Sebastiaan.

'Dat is geweldig' zei de koning 'hoe heet ze?'

'Ze heet Li... Lily' zei Sebastiaan.

De koning fronste en zei: 'Je wou iets anders zeggen.'