Visioen

- 19 -

Milou liep achter haar vader aan over de weg. Ze zuchtte, 'pap waar gaan we naar toe?'

'We gaan naar het buitenland daar zijn jullie veilig. Zodra jullie veilig zijn ga ik terug om je moeder te bevrijden van die vreselijke heer Carkos en Lucius.

'Pap' zei Brian, 'waarom zei mama dat ze achter ging blijven?'

'Dat zei ze' zei hij verbaasd.

'Ja' zei Brian 'dat zei ze.'

'Ik heb dat uit haar hoofd kunnen praten, maar jullie moeder is vroeger gekidnapt door één van de trollen van heer Carkos.'

'Echt' vroeg Loena 'heeft hij dat gedaan?'

'Ja' zei John 'maar jullie moeder wist het niet. Jullie moeten het jullie moeder maar eens vragen.'

'Of ons' zei Sebastiaan. 'Natuurlijk' zei John glimlachend, 'vergeten jullie weten het ook.'

'Oma'vroeg Loena 'wil jij het ons vertellen?' 

'Dat zal ik doen als we in het andere land zijn' zei Christina.

Ze kwamen aan bij de grens. Er stonden een paar grenswachters. 'Mag ik uw papieren zien' vroeg één van hen aan John.

'Natuurlijk' zei John.

Hij gaf zijn paspoort. De man bekeek het paspoort. 'Maar u bent koning John' zei hij geschrokken.

'Klopt' zei hij 'we moeten vluchten voor die gemene oude koning Carkos.'

'Die was toch verbannen?'

'Ja dat was hij' zei Milou 'maar hij heeft ons ontvoerd en is terug.'

De man knikte en zei: 'Maar het wordt al avond. Ik kan u mijn huis aanbieden om even in uit te rusten.'

'Dank u' zei John 'dat waarderen we zeer de kinderen zijn erg moe.'

De man glimlachte, 'dat geloof ik graag. Loop maar achter mij aan.'

John liep achter de man uit naar een klein huisje vlakbij het bos. De bewaker liet hen als eerste naar binnen gaan. Nadat iedereen binnen was behalve de bewaker deed hij de deur dicht en deed hem op slot. John rende naar de deur en probeerde hem open te schoppen. Het lukte hem niet en het bleek een deur van staal te zijn. 'Laat ons eruit' riep John 'in naam van de koning!'

'Nee'zei de bewaker, 'jullie zullen morgen als gevangenen naar heer Carkos worden gebracht.'

'Nee' riep John.

'We hadden gewoon door moeten gaan' zei Milou.

'Dan waren we nu veilig' vulde Brain haar aan.

Loena keek kwaad naar hen. 'Geef papa niet de schuld!'

Ze liep naar hem toe en gaf hem een knuffel. 'Dank je Loena' zei John, 'maar het is wel mijn schuld. Laten we maar hier blijven en onze krachten sparen.'

De volgende ochtend werden ze wakker en ze hadden allemaal een ketting om. 'Wat zijn dit voor kettingen' vroeg Sebastiaan.

'Deze gaf heer Carkos ons ook' zei Milou, 'ze nemen je krachten af.

'En die geven ze pas terug als je hem afdoet en daarbij een speciale spreuk zegt' zei Brian.

John knikte. 'Klaar om te gaan' vroeg iemand achter John.

Hij draaide zich om en keek de bewaker recht aan.