Visioen

- 9 -

De volgende ochtend was Liv een stuk vrolijker. Vanavond zou ze voor een tijdje van Lucius af! Ze stapte uit bed, kleedde zich aan en ging naar de keuken. Ze maakte brood, liep naar buiten en at daar het brood op. Liv snoof de heerlijke ochtendgeur op. 'Ah daar ben je' hoorde ze achter zich.

Liv draaide zich om ze zag Lucius staan. Ze snoof en vroeg: 'Wat wil je?'

'Dat weet je' zei hij grijnzend.

Liv schudde haar hoofd en keek opzij. 'Kom je mee' vroeg hij, 'de koning wil ons spreken.'

'Waarom zou ik, ik weet het antwoord toch al.'

'Kom nou maar gewoon' zei hij geërgerd.

Liv zuchtte. Ze liep kwaad naar de werkkamer van koning Carkos. Lucius klopte aan, 'binnen.' Lucius hield de deur voor Liv open. Koning Carkos zat aan zijn bureau. 'Goed' zei hij 'ik heb over je vraag nagedacht Lucius, en ik zeg... ja.'

'Echt' vroeg Lucius enthousiast.

'Ja echt' zei de koning 'ik zal jullie volgende maand in het echt verbinden.'

Liv zuchtte. Lucius keek haar aan 'ben je niet blij.'

'Nee' zei Liv boos.

Ze stormde de kamer uit, ze liep kwaad naar buiten. Ze kwam Carlo tegen. 'Carlo' vroeg ze, 'weet jij of er zwaarden zijn en een oefen pop?'

'Eh ja' zei Carlo 'loop maar even mee.'

Liv liep achter hem aan op de begane grond was een grote zaal. In de zaal hingen allemaal schilden van ridders die waren gestorven. En achter de schilden zaten hun zwaarden gekruist.

Carlo pakte een rek met zwaarden. Liv pakte een briefje en tekende het gezicht van Lucius. Carlo had ondertussen een oefenpop gehaald en had hem in het midden van de ruimte gezet. 'Alsjeblieft' zei hij 'maar wat ga je er mee doen?'

Liv plakte het gezicht van Lucius vast aan de pop. 'Ik moet wat woede kwijt' zei ze.

Carlo knikte en liep weg. 'Mooie pasfoto trouwens' zei hij net voordat hij de deur doorliep. Liv grijnsde heel even en toen stond haar gezicht weer kwaad. Ze begon de pop heel hard te slaan met het zwaard, ze schold hem ook uit. Ze hoorde niet eens dat er iemand binnenkwam. Liv kwam even op adem. 'Zo kwaad' hoorde Liv achter zich.

Ze draaide zich razendsnel om en hield het zwaard naar voren gericht. Kami stond achter haar, 'rustig' zei ze 'ik ben het maar.'

Liv zuchtte, 'wat is er?'

'Dat kan ik beter aan jou vragen' zei kami.

'Ik ben kwaad op Lucius dat kun je wel zien.'

'Nee, dat kan ik niet zien' zei kami.

Liv keek naar het blaadje waarop het gezicht van Lucius was getekend. Er waren alleen nog een paar stukjes papier over de rest lag in kleine stukjes op de grond. 'Ik ben boos' zei Liv ze gaf de pop nog een klap met het zwaard.

'Waarom?'

'Hij wil met me trouwen en ik wil niet.'

'Dat is niet niks' zei Kami.

'Klopt' zei Liv.

'Maar wat vindt de koning ervan?'

'Hij vindt het goed. Hij wil zelfs dat we volgende maand trouwen, maar ik wil niet!'

Ze gaf de pop nog een hele harde klap. Kami grinnikte. 'Dat deed ik ook toen mijn vriendje bij me wegging. Ach ja... ik heb er me bij neergelegd.'

'Ja jij wel, maar ik hou van John niet van Lucius.'