Visioen

- 15 -

Liv werd de volgende ochtend vroeg wakker. Ze deed een lichtblauwe jurk aan met een laag uitgesneden hals en lange mouwen. Ze rolde de mouwen op tot net boven haar elle bogen. Ze liep naar beneden, naar de keuken. Ze pakte een broodje en at het op. John kwam de keuken binnen. Hij had een bruine broek aan met een grijs shirt. 'Goedemorgen liefje' zei hij glimlachen.

Hij gaf haar een kus op haar hoofd. Hij pakte ook een stuk brood en at het op. 'Ik wil vandaag iets aan Lucius vragen' zei Liv na een tijdje.

'Wat dan?'

'Welke gave hij heeft. Ik bedoel, ik kan van iedereen zien wat diegene gaat doen behalve hem, dat is toch raar?'

Hij knikte, 'zal ik meegaan?'

'Nee, ik kan hem zelf wel aan.'

'Maar ik blijf dan wel bij de deur staan' zei hij.

Liv knikte, 'daarna gaan we de bruiloft plannen.'

Liv stond op: 'ga je dan mee?'

Hij knikte en liep achter haar aan. Toen ze bij de deur die naar de gang waar de cellen zaten. Werden ze tegengehouden door een wachter. 'Waar gaat dat naar toe' vroeg hij.

'Wij gaan naar een van de gevangene' zei Liv'Lucius heet hij.'

'Sorry dame, alleen met toestemming van de koningin kom je erin.'

'Hoef ik niet' zei Liv 'ik ben de koningin.'

Hij keek haar met grote ogen aan. 'Sorry uwe majesteit het spijt me. Ik....'

'Laat maar' onderbrak Liv hem, 'mogen we er nu door?'

'Maar natuurlijk' zei hij.

Hij opende de deur en liet Liv en John erlangs. 'Nog één vraagje' zei Liv 'waar is de cel van Lucius?'

'De derde deur links' zei hij, 'uwe hoogheid.'

Liv glimlachte dank je. 'Zal ik meelopen majesteit' vroeg hij.

'Nee hoor' zei Liv 'ik heb John die kan hem wel alleen aan.'

Hij boog en liep weer terug naar zijn plek. Liv en John liepen naar de cel van Lucius. Liv deed de deur van zijn slot en deed hem open. Lucius lag op zijn bed, hij keek op. 'Liv' zei hij verbaasd, 'wat doe jij hier?'

'Het is koningin Liv voor jou' zei John.

Hij grinnikte en legde zijn hoofd weer op zijn kussen. John keek boos naar hem. 'Luister eens' zei hij kwaad 'zij bepaalt jouw leven!'

'Dat maakt me niks uit' zei Lucius terwijl hij rechtop ging zitten.

Hij had een grijs pak aan, de broek en het shirt zaten aan elkaar vast. 'Ze zal me niet tot dood veroordelen want ze heeft een goed hart en ze vind mensen doden vreselijk.'

'Ik sta gewoon hier hoor' zei Liv.

'Klopt' zei John 'maar hoe zou je het vinden als ik je leven bepaal.'

'Jij' vroeg Lucius verbaasd.

'Ja ik' zei John 'ik ga met Liv trouwen.'

Lucius keek Liv aan, 'wat heeft hij wel wat ik niet heb?'

'Een hart' zei Liv 'en hij is niet opdringerig.'

Hij zuchtte. 'Maar waar kwamen jullie voor? Zeker niet om bij te kletsen.'

'Ik wil je iets vragen' zei Liv 'en John zou buiten wachten.'

Ze keek hem aan. 'Ik ga al' zei hij.