Χαμογέλα μου.

Παρτ 4:Ο Χρήστος.

"Δεν πάμε να φύγουμε;"ρωτάω την Βάλια, η οποία έχει επιστρέψει από την τουαλέτα.

"Ναι, πάμε. Αλλά πήγαινε φώναξε τον αδερφό σου."είπε.

"Που είναι;"ρώτησα.

"Εκεί στον Dj ο οποίος δεν έχει ξεκολλήσει τα μάτια του από πάνω σου."αναφώνησε ενθουσιασμένη.

Στριφογύρισα τα μάτια μου και σηκώθηκα όρθια. Κατευθύνθηκα προς τα εκεί με αποφασιστικά βήματα. "Συγνώμη.."είπα και με κοίταξαν και οι δύο.

Η ματιά μου με την δική του κλείδωσαν. "Τι έγινε Άννα;"ρώτησε ο αδερφός μου.

"Εε..δεν φεύγουμε;"είπα.

"Από τώρα;"γκρίνιαξε.

"Ναι."είπα μονολεκτικά. "Έχω αγώνα ρε Γιώργο."είπα και τον κοίταξα.

"Τι αγώνα;"ρώτησε ο Dj.

Τον κοίταξα περίεργα. "Πάτημα."απάντησα και χαμογέλασε.

"Και εσύ;"ρώτησε.

"Τι εννοείς;"ρώτησα.

"Και ένας φίλος μου έχει."απάντησε.

Να σου πω τώρα ότι δεν με ενδιαφέρει, αλλά θα φανώ κακιά..μπορεί και να τον γνωρίζω, ποιος ξέρει;

"Μάλιστα.."είπα κάπως αδιάφορα.

"Πηγαίντε εσείς, εγώ θα φύγω πιο μετά."είπε ο αδερφός μου.

Πήγα να φύγω. "Ξέρεις, να έρθω και εγώ;"με σταμάτησε η φωνή του.

Σήκωσα αδιάφορα τους ώμους μου και συνέχισα να περπατάω.
Έφτασα στην Βάλια και εκείνη σηκώθηκε κοιτώντας μέ με ένα πονηρό βλέμμα. "Ο Γιώργος;"ρώτησε λίγο αργότερα.

"Θα κάτσει εδώ."απάντησα.

"Θα μείνω εδώ."είπε και κάθισε ξανά κάτω.

Την κοίταξα περίεργα. "Ναι..οκέυ."απάντησα.

Βγήκα έξω μαζί με..περίμενε, ούτε το όνομά του δεν ξέρω καλέ.

"Ανέβα."είπε και βγήκα από τις σκέψεις μου.

"Εε;"ρώτησα.

"Ανέβα πάνω λέω!"επανέλαβε ξανά δείχνοντάς μου το κράνος.

"Ναι..τώρα."είπα και ανέβηκα πίσω του. Έβαλα το κράνος του. "Εσύ;"ρώτησα.

"Άσε με εμένα."είπε και ξεκίνησε.
Επειδή δεν είμαι και τόσο συνηθισμένη στις μηχανές τύλιξα τα χέρια μου γύρω του και τον έσφιξα.

Μετά από λίγα λεπτά φτάσαμε. Κατέβηκα και έβγαλα το κράνος. Κατευθύνθηκα προς τον Ντάνι.
"Που είσαι ρε αρχηγέ;"λέω και κάνουμε *high five*.