Χαμογέλα μου.

Παρτ 5:Προβλήματα.

Τεντώνομαι. "Ωχ, Παναγία μου, που βρίσκομαι;"μουρμουρίζω και ανοίγω σιγά σιγά τα μάτια μου. Ο ήλιος λούζει το δωμάτιο και το κάνει φωτεινό. Χασμουριέμαι και γυρνάω από την άλλη πλευρά.

Ανοίγω τα μάτια μου διάπλατα. "Χρήστο;"ψέλλισα.

Ομγ ομγ, όχι όχι. Δεν κάναμε τίποτα. Σωστά; Περίμενε.. ώπα είμαι με τα εσώρουχα. Εντάξει αυτό σημαίνει ότι δεν έγινε κάτι. Περίμενε.. εντάξει αυτός είναι με το μποξεράκι. Περίμενε.. εδώ δεν είναι το δωμάτιό μου. Πως στο καλό βρέθηκα εδώ; ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ. Έχω και έναν πονοκέφαλο..

Τον σκουντάω ήρεμα. "Χρήστο; Χρήστο;" και ως απάντηση παίρνω μούγκρισμα. "Μωρή αγελάδα."λέω και του κοπανάω το μαξιλάρι μου στο κεφάλι.

Πετάγεται όρθιος. "Ποιος,που, τι και γιατί;"λέει πανικόβλητος και κοιτάζει γύρω γύρω. Η μάτια του πέφτει απάνω μου. "Εσύ είσαι;"ρωτάει και ξαναπέφτει στο κρεβάτι.

"Χρήστο, τι έγινε εδώ;"ρωτάω.

"Τι έγινε;"ρωτάει με κλειστά τα μάτια.

"Ρε Χρήστο, απάντα μου γαμώτο, μην κοιμάσαι."γκρίνιαξα. "Τι κάναμε εχθές το βράδυ; Πως βρεθήκαμε εδώ;"ρώτησα.

"Αφού σε κέρδισα, σε κάλεσα σπίτι, γνωριστήκαμε καλύτερα και μετά αρχίσαμε να πίνουμε. Όμως εσύ ξεπέρασες τα όρια και έπεσες απάνω μου και άρχισες να με φιλάς και να λες πως με θες και τέτοια και μετά εγώ σε σήκωσα και σε έφερα εδώ και μετά με έφερες από κάτω σου και άρχισες να με φιλάς στο λαιμό και εδώ πέρα παραλίγο να μου ξεκουμπώσεις και το παντελόνι. Αλλά ευτυχώς σε διέκοψα και πήγα να φύγω αλλά μου ζήτησες να κοιμηθώ μαζί σου. Οπότε σε άφησα με τα εσώρουχα και έμεινα με το μποξεράκι. Και τώρα με ξύπνησες με τον χειρότερο τρόπο."εξήγησε. "Κάποια άλλη ερώτηση;"συμπλήρωσε.

"Όχι, ευχαριστώ."απάντησα και σηκώθηκα από το κρεβάτι.

"Που πας;"με ρώτησε.

"Κουζίνα."είπα.

"Έρχομαι και εγώ σε λίγο."είπε και τεντώθηκε.

Κατέβηκα κάτω χωρίς ρούχα. Εε, δεν ντρέπομαι να είμαι με τα εσώρουχα. Εξάλλου δεν ντρέπομαι για το σώμα μου. Έκανα τα μακριά κόκκινα μαλλιά μου μια ψιλή αλογοουρά. Πήγα στην κουζίνα. Έψαξα τα ντουλάπια και βρήκα το τηγάνι και το λάδι. Έβγαλα από το ψυγείο τα αβγά και τα ακούμπησα στον πάγκο.

"Λοιπόν τι θα φάμε;"άκουσα την φωνή του.

Γύρισα να τον κοιτάξω και ήταν ακόμη με το μποξεράκι. "Η ερώτηση είναι αν θα φάμε."είπα και με κοίταξε παράξενα. Ξεφύσηξα. "Αυτό που εννοώ είναι ότι δεν ξέρω να μαγειρεύω."είπα και χαμογέλασε.