Χαμογέλα μου.

Παρτ 1: Ο αγώνας.

"Είσαι έτοιμη;"με ρωτάει καθώς έχει ανάψει την μηχανή και περιμένει για το σήμα.

"Γεννήθηκα έτοιμη."απάντησα και του έκλεισα το μάτι.

Η κοπελίτσα με τα μικροσκοπικά ρούχα εμφανίστηκε μπροστά μας. Το κοινό σφύριζε και βροντοφώναζε. Το χέρι της με το άσπρο μαντήλι ανυψώθηκε. "Είσαι έτοιμος;"τον έδειξε με το αριστερό της χέρι και η εξάτμιση έκανε τον χαρακτηριστικό ήχο. "Είσαι έτοιμη;"ρώτησε και την κάρφωσα έντονα στα μάτια. "3.."άρχισε να μετράει αντίστροφα και πάτησα το πετάλι ελαφριά. "2.."τα χέρια μου έσφιγγαν δυνατά το τιμόνι. "1.."τα μάτια καρφωμένα στο δρόμο. Το ένα χέρι, χαλαρό αυτή τη φορά, στο τιμόνι και το άλλο στον συμπλέκτη. "Πάμε!"φώναξε.

Το μαντήλι έπεσε και οι μηχανές μας έκαναν τόσο θόρυβο που ακουγόντουσαν σε όλη την γύρω περιοχή. Ξεκινήσαμε και εκείνος ήταν μπροστά μου. Δεν θα τον άφηνα να κερδίσει..όχι ποτέ. Το σαγόνι σφίχτηκε και η τρίτη μπήκε. Προσπαθούσα να τον προσπεράσω αλλά με ήξερε καλά και με έκοβε μπαίνοντας μπροστά μου. "Μπάσταρδε."ψέλλισα και ανέβασα ταχύτητα. Σε μια στιγμή τον χτύπησα αλλά δεν πτοήθηκε. Δάγκωσα το κάτω χείλος μου νευρικά. Δεν μπορούσα να χάσω. Τα χρειαζόμουν τα λεφτά.

Σταμάτησα να του πηγαίνω κόντρα για κάποια λεπτά, όμως φτάναμε στην γέφυρα και εκεί ήταν η γραμμή τερματισμού. "Θα σου δείξω εγώ."είπα και πήγα από τα δεξιά του όμως δεν με παρατήρησε. Ανέβασα ταχύτητα. "120..125..130..135..140.."είπα και πέρασα από δίπλα του.

Το αυτοκίνητο ξαφνικά βρισκόταν στον αέρα. Ήθελε απεγνωσμένα να βρεθεί στο έδαφος και το έκανε.

Το κοινό χειροκροτούσε και μαζεύτηκε γρήγορα γύρω μου. Βγήκα από το αυτοκίνητο και όλοι με συγχαρούσαν και σφύριζαν. Κάποια δευτέρα αργότερα εμφανίστηκε και εκείνος.

Το πλήθος άνοιξε και περπάτησα προς το μέρος του. Ήταν ήδη στηριγμένος απάνω στο καπό με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος και με κοιτούσε.

"Κρίμα για τον προφυλακτήρα."είπε όταν πλησίασα.

"Κρίμα για την ήττα σου."είπα και του χαμογέλασα.

"Την επόμενη φορά γατάκι."είπε.

"Δεν βαρέθηκες να το λες πια;"τον ρώτησα.

"Μέχρι να σε κερδίσω, ναι θα το λέω."απάντησε.

"Κρίμα, γιατί αυτό είναι άπιαστο όνειρο."είπα και του έκλεισα το μάτι.

Απομακρύνθηκα από εκείνον και το βλέμμα μου έπιασε κάποιον άλλον. "Επ, Ντάνι!"φώναξα και σήκωσα το χέρι μου ψηλά για να με δει.

"Βρε,βρε η Άννα."είπε και με πλησίασε. Κάναμε high five και μια φιλική αγκαλιά. "Βλέπω πάλι έκανες σκόνη τον Βαγγέλη."είπε μόλις με άφησε.

Έβαλα τα χέρια μου στις τσέπες του στενού μαύρου παντελονιού μου. "Δεν ξεχνιούνται οι παραδόσεις."είπα και γέλασε.

"Ορίστε μικρή."είπε και μου έδωσε τα λεφτά. "Δικά σου."είπε και μου έκλεισε το μάτι.

Έφυγε και έμεινα να τα κοιτάω. Δεν λες καλύτερα που τον κέρδισα για εκατοστή φορά;..

"Άννα!"φώναξε μια φωνή από πίσω μου.

"Επ. Τι έγινε Γιώργο;"ρώτησα τον αδερφό μου.

"Πως μπορείς να κάνεις κάτι τέτοια;"ρώτησε και με έβαλε στην αγκαλιά του.

"Ρε Γιώργο σιγά το πράγμα!"είπα και προσπαθούσα να βγω από την αγκαλιά του. Με έσφιξε περισσότερο. "Ρε! Θα με πνίξεις!"φώναξα και με άφησε.

"Συγνώμη απλώς ανησυχώ για σένα."είπε.

"Το ξέρω αλλά το έχω κάνει πολλές φορές."απάντησα.

"Το ξέρω αλλά αγχώνομαι κάθε φορά."είπε.

Ξεφύσηξα. "Ηρέμησε!"είπα και τον ακούμπησα στους ώμους.

-----
Λοιπόον. Καινούργια στόρρυ. Γειι:3 χδ λοιπόοον..πως σας φαίνεται; Περιμένω τα σχόλιά σας.

Με αγάπη♡
~Ροδ:3'