Χαμογέλα μου.

Παρτ 10: Γιατί?

Ο ήχος των πιάτων που συγκρουόταν με το πάτωμα έκανε τρομερό θόρυβο όπου συνοδευόντουσαν με τις φωνές μου. "ΜΙΛΆΣ ΣΟΒΑΡΆ ΤΏΡΑ? ΓΙΑΤΊ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΊ ΑΥΤΌΣ?ΕΔΏ?"φώναξα και τα πιάτα με την σειρά τους, έσπαγαν.

"Άννα σε παρακαλώ ηρέμησε."είπε ο Γιώργος προσπαθώντας να με καθυσηχάσει.

Τον κοίταξα με βλέμμα που πετούσε σπίθες. "ΠΑΣ ΚΑΛΆ ΑΓΌΡΙ ΜΟΥ? ΞΈΡΕΙΣ ΤΙ ΜΟΥ ΈΧΕΙ ΚΑΝΕΙ?"ούρλιαξα.

"ΝΟΜΊΖΕΙΣ ΕΓΏ ΔΕΝ ΤΑ ΈΧΩ ΠΕΡΆΣΕΙ ΑΥΤΆ? ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΜΆΛΛΟΝ ΧΕΙΡΌΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΣΈΝΑ."φώναξε με την σειρά του και κοίταξα το πάτωμα.

Άρχισα να βουρκώνω. "Τι θα κάνουμε με εκείνον ρε Γιώργο;"ρώτησα πιο ήρεμα.

Με αγκάλιασε. "Θα το περάσουμε μαζί."είπε και με φίλησε στα μαλλιά.

Ακούσαμε το κουδούνι και εγώ πήρα μια χαρτοπετσέτα για να σκουπίσω την μύτη μου.

"Μπουυ μυξιάρα."είπε ο αδερφός μου.

"Βρε άιντε από εδώ."είπα και γέλασε.

Πήγε και άνοιξε. "Επ. Γεια σου Χρήστο."άκουσα να λέει ο Γιώργος.

"Γεια Γιώργο. Η Άννα;"ρώτησε και βγήκα από την κουζίνα.

Μου χαμογέλασε. "Σκέφτηκα μιας και είναι βράδυ να πάμε για κανένα ποτό. Τι λέτε;"ρώτησε.

Ο αδερφός μου με κοίταξε και ανασήκωσα ελαφριά τους ώμους μου. "Τι ώρα;"τον ρώτησε.

"Μπορούμε και τώρα."απάντησε ο Χρήστος.

"Πάω να πάρω την Βάλια"είπε ο Γιώργος και εξαφανίστηκε μέσα.

Οι ματιές μας κλείδωσαν. "Είσαι καλά;"ρώτησε και με πλησίασε.

"Ναι μια χαρά."του χαμογέλασα όσο μπορούσα.

"Δεν μου φαίνεσαι για καλά."είπε και έβαλε τον δείκτη του στο πιγούνι μου.

"Σου είπα είμαι καλά."είπα κάπως νευριασμένη.

"Γιατί μου λες ψέμματα;"ρώτησε νευριασμένος.

"Χρήστο κόφτω."είπα και του έπιασα το δάχτυλο και το έβγαλα από το πρόσωπό μου.

Πήγε να πει κάτι αλλά κοίταξε πίσω μου.

"Η Βάλια έρχεται."είπε με χαμόγελο ο Γιώργος.

(..)

"Πως κάνεις έτσι ρε παιδί μου;"με ρώτησε θυμωμένος.

"Μπορείς να μου πεις γιατί αυτή η ηλίθια σε κοιτάει;"τον ρώτησα νευριασμένη.

"Πωω ρε Άννα, που θες να ξέρω;"είπε και ξεφύσηξε νευριασμένος.

Τον αγριοκοίταξα. Γύρισα από την άλλη και συνέχισα να πίνω το ποτό μου.

"Πάμε να χορέψουμε;"ρώτησε η Βάλια για να ελαφρύνει κάπως την κατάσταση.

"Πάμε"απάντησα γρήγορα.

Πήγα να σηκωθώ αλλά με άρπαξε από το χέρι απότομα με αποτέλεσμα να πέσω απάνω του. "Φρόνιμα."μου ψιθύρισε και ένιωσα να ανατριχιάζω.

Σηκώθηκα και τράβηξα απότομα το χέρι μου. Είδα ότι ο αδερφός μου μας κοιτούσε περίεργα αλλά προχώρησα προς την πίστα.

Εγώ με την Βάλια αρχίσαμε να χορεύουμε στον ρυθμό της μουσικής και νιώθαμε πολλά βλέμματα απάνω μας αλλά αδιαφορούσαμε.

Καλά δεν τον πιστεύω έτσι. Μα εκείνος φταίει. Εκείνος άρχισε τον καβγά. Πφφφ..

Μόλις τελείωσε το τραγούδι και αρχίσαμε να περπατάμε προς το τραπέζι μας, πολλοί άντρες σφύριζαν.

Έκατσα δίπλα του. "Τι έγινε Χρήστο; Ζηλεύουμε;"τον ρώτησα αισθησιακά στο αυτί.

Τον είδα να σφίγγει το σαγόνι του αλλά και τα χέρια του. Χαμογέλασα ικανοποιημένη.

"Δεν φταις εσύ, εγώ φταίω."είπε και κουνούσε νευρικά το πόδι του.

"Εσύ φταις."είπα και ήπια λίγο από το ποτό μου για να χαλαρώσω.

"Ααα,εγώ φταίω και από πάνω."είπε και με κοίταξε με μισό μάτι.
Χαμογέλασα και τον κοίταξα αθώα.

"Πάω τουαλέτα."είπε και σηκώθηκε γρήγορα πριν προλάβω να πω κάτι.

Συγχρόνως βλέπω και την ηλίθια να σηκώνεται απάνω. Αμάν. Λες να κάνουν τίποτα στις τουαλέτες; ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΏΣΩ.

Σηκώνομαι απάνω λίγο απότομα και νιώθω να ζαλίζομαι λίγο αλλά το προσπερνάω. Το ποτό φταίει.

Κατευθύνομαι προς τις τουαλέτες αλλά πέφτω πάνω σε κάτι σκληρό. "Γαμώ την τύχη μου, δεν βλέπεις που πας;"είπα νευριασμένη και σήκωσα το κεφάλι για να τον δω.

Ωχ όχι. Γιατί αυτός, τώρα; Την έκατσα.

-----
Γιοοοο:3 έβαλα ορίστε χδ:ρ λοιπόνν για πείτε. Πως σας φάνηκε;

Ποιον είδε η Αννα; για λέγετε;)

Αυτάαα. Λοιπόν αντίοοο✔✌
Υ.Γ.πεινάω:'(

#Ντονατσάκια∞ #Λοβββ♥
-Ροδ:3'