Ωω θεέ μου, τι ώρα είναι; Τέλεια 3 το μεσημέρι..
"Αδερφούλα."λέει τραγουδιστά ο αδερφός μου. Μπορείτε να μου πείτε που την έχει την όρεξη πρωινιάτικα;
"Τι θες;"χασμουρήθηκα.
"Να ξυπνήσεις!"είπε.
"Μα ξύπνησα."είπα.
"Ωραία εε τότε σήκω βρε παιδάκι μου!"είπε και μου τράβηξε το σεντόνι.
"Πωω ρε Γιώργο, είσαι σπαστικός!"γκρίνιαξα και έκλεισα τα μάτια μου. Άκουσα τα μπαντζούρια να ανεβαίνουν και ένιωσα το φως στο πρόσωπό μου."ΡΕ ΓΙΏΡΓΟ!"φώναξα και ανασηκώθηκα τρίβοντας τα μάτια μου.
"Ωραία, τώρα πλύσου και κατέβα κάτω."διέταξε και βγήκε από το δωμάτιο.
Κλείστηκα στο μπάνιο και κοιτάχτηκα στον καθρέφτη. Θεέ μου, πως είμαι έτσι; Το μαλλί; Να πετάει! Και να έχω κάτι μαύρες σακούλες που έκαναν πάρτυ! Πφφφ υποθέτω πως πρέπει να τις καλύψω.
Αφού ετοιμάστηκα πήγα στην κουζίνα και τον είδα να βάζει τα αυγά μπροστά μου. "Μόνο αυτό έχει;"ρώτησα θυμωμένη.
"Ναι, είδαμε και εσένα που σηκώθηκες να φτιάξεις κάτι."είπε ειρωνικά.
"Εγώ δεν έχω θέμα να φτιάξω κάτι, εκτός αν θες να βρω κανένα γκόμενο πυροσβέστη."είπα και χαμογέλασα.
"Εε, δεν τρώγεσαι μην τίποτα έτσι;"ρώτησε και έκατσε απέναντί μου με το πιάτο του.
"Θα πας για ψώνια."είπε μετά από λίγο και τον κοίταξα.
"Γιατί;"ρώτησα.
"Επειδή το λέω εγώ."είπε.
"Αν δεν μου πεις γιατί δεν πάω."είπα και άφησα να πέσει το πιρούνι μου στο πιάτο.
"Θα σου πω το βράδυ μωρή γκρίνια."είπε και τον αγριοκοίταξα. "Ναι πες μου ότι δεν θες να πας για ψώνια."είπε.
"Ρητορική ερώτηση;"είπα.
"Πάρε μαζί και την κολλητή σου την..Κάλια;..Κάτια;..Λιάνα..;"προσπαθούσε να βρει το όνομα.
"Βάλια.."είπα μέσα από τα δόντια μου.
"Ναι αυτή."είπε και στριφογύρισα τα μάτια μου.
"Τόσα χρόνια και ακόμη να το μάθεις;"τον ρώτησα με το φρύδι υψωμένο.
"Άννα, σκάσε και τρώγε."είπε.
(..)
"Κατάλαβες Βάλια μου;"της είπα.
"Ωραία, άρα τι ώρα για ψώνια;"ρώτησε.
"Θες να πάμε τώρα; Έλα να με πάρεις."είπα.
"Έρχομαι μωρό."είπε και το κλείσαμε.
Μετά από λίγο άκουσα το κουδούνι. Όμως ο αδερφός μου είχε ανοίξει ήδη την πόρτα και την κοιτούσε σαν χαζό. Καλά όχι που δεν ήταν δηλαδή..
"Ρε, κάνε στην άκρη να περάσει η κοπέλα!"είπα.
Και έδειξε σαν να τον βγάζω από τις σκέψεις του. "Τι; τι έγινε;"ρώτησε και δεν σταματούσε να την κοιτάει.
"Λέω, άσε την κοπέλα να περάσει."είπα λίγο πιο δυνατά και το έκανε.
"Πάμε;"με ρώτησε η Βάλια.
"Φύγαμε! Αλλά εγώ οδηγάω!"είπα.
Στριφογύρισε τα μάτια της και χαχάνισα.
"Να προσέχετε!"είπε ο αδερφός μου πριν κλείσω την πόρτα.
"Ναι, λες και δεν το έχω ξανακάνει."μουρμούρισα.
~3 ώρες αργότερα~
Είχαμε επιστρέψει. *ΆΝΤΕ ΓΕΙΑ*:3..και τώρα ανεβαίναμε τις σκάλες. Άνοιξα την πόρτα και είδα τον Γιώργο να έχει ξαπλάρει στον καναπέ. Όχι ότι θα έκανε και τίποτα άλλο.
"Γυρίσαμεε."είπα και άφησα τις σακούλες πάνω στον πάγκο.
"Επιτέλους."αναφώνησε και σηκώθηκε. "Καλά, πόσες ώρες κάνετε πια εσείς οι γυναίκες;"ρώτησε.
"Αρκετές."απάντησε η Βάλια και συμφώνησα.
"Λοιπόν.. άντε να ετοιμαστείτε!"είπε.
"Γιατί;"ρωτήσαμε και οι δύο μαζί.
"Γιατί έχουμε να πάμε κάπου."είπε."Που;"ρώτησα.
"Σε πάρτυ."απάντησε. "Έλα γρήγορα."διέταξε και χτύπησε τις παλάμες του μεταξύ τους.
---
Ωππ, κι άλλο παρτ! Σε μια ημέρα. Γιεςςς:3 παρά τις απειλές από κάποιες *γκούχου γκούχου* είμαι ζωντανή:)Άραα πως σας φαίνεται; Χμμ πάρτυ ακούωω;))
Μέχρι το επόμενοο..*ΦΙΛΙΑ*ντονατσάκια μου!♥
-Ροδ:3'
VOCÊ ESTÁ LENDO
Χαμογέλα μου.
Ficção AdolescenteΤαχύτητα, μουσική και χαμόγελα. Αληθινά ή ψεύτικα; Κανένας δεν γνωρίζει. ΕΞΩΦΥΛΛΟ: @EiriniDi Copyright Autumn 2015 ♡