Χαμογέλα μου.

Παρτ 22: Γύρνα

"Άννα;"είπα και σηκώθηκα.

Είχε σκυμμένο το κεφάλι της. Τα κόκκινα μαλλιά της ήταν ίδια και φορούσε και λουλούδια στο κεφάλι με το ίδιο χρώμα. Πάντα βαφόταν και πάντα το ίδιο χρώμα κραγιόν. Αυτό το φλογερό κόκκινο που με τρελαίνει. Πάντα με τα μαύρα της τα ρούχα. Αυτό μου αρέσει πάνω της. Είναι άγρια αλλά και παράλληλα γλυκιά. Το ελαφρύ αεράκι σήκωνε τις μύτες των μαλλιών της και τις κουνούσε στο ρυθμό του.
Σήκωσε το κεφάλι της. Τα μαύρα μάτια της καρφώθηκαν απάνω μου. Την κοιτούσα από πάνω μέχρι.

Την πλησίασα. "Χρήστο.."ψέλλισε.

Έβαλα το χέρι μου στο μάγουλό της και έκλεισε τα μάτια της, σχεδόν αμέσως. Την πλησίασα κι άλλο. "Άννα. Σε παρακαλώ. Γύρνα ξανά."είπα και έκλεισα και εγώ τα μάτια μου.

Δεν ακουγόταν τίποτα. Μόνο ο ήχος των φύλλων που τους παρέσερνε ο αέρας. Ένιωσα τα χέρια της γύρω μου. Άφησα μια ανάσα που δεν ήξερα ότι κρατούσα. Χαμογέλασα.

"Συγνώμη μωρό μου. Συγνώμη."είπα και την έσφιξα απάνω μου.

"Έφυγα γιατί ήθελα να σκεφτώ. Για αυτό."είπε και την κοίταξα.

Την φίλησα απαλά στα χείλη. "Συγνώμη."είπα.

Χαμογέλασε αχνά. Με χαστούκισε. Έπιασα το μάγουλο μου και ανασήκωσα το φρύδι μου. "Έτσι και το ξανακάνεις, την γάμησες."είπε και γέλασα παρασύροντας και εκείνη.

"Σε αγαπάω βρε γατάκι μου."είπα και την κόλλησα απάνω μου.

Με κοίταξε με άγριο ύφος. "Εγώ είμαι τίγρης."απάντησε και έβγαλε την γλώσσα της έξω.

Γέλασα. "Συγνώμη. Δεν θα σε ξαναπώ έτσι."είπα και χαμογέλασε.

Με τράβηξε από το χέρι. "Που πάμε;"την ρώτησα.

Σταμάτησε και γύρισε να με κοιτάξει. "Πείνασα."είπε και έκανε μια στενάχωρη φάτσα.

Γέλασα με το παιδικό της ύφος. "Έλα Bugger μου. Πάμε."της είπα.

Φάνηκε μπερδεμένη. "Με έβρισες σε άλλη γλώσσα;"ρώτησε.

"Όχι μωρό μου."είπα και προσπαθούσα να πνίξω το γέλιο μου.

"Καλάααα."είπε και φτάσαμε στην καντίνα.

Παραγγείλαμε τα σουβλάκια και τρώγαμε. "Θα μου πεις τι είναι;"ρώτησε.

"Τι κάνεις τώρα;"την ρώτησα.

"Τρώω."είπε μπουκωμένη.

"Καιι πως λέγεται αυτός που τρώει πολύ;"ρώτησα και έδειχνε να το σκέφτεται.

Ξαφνικά με χτύπησε στο μπράτσο. "Είμαι εγώ φαγάνα; Ντροπή σουυ."είπε και γέλασα.

"Ωω έλα τώρα. Αλήθεια είναι."είπα και έφαγα μια μπουκιά.

"Αντί ρε να κοιτάς τα δικά σου τα χάλια που μου τρως δύο σουβλάκια, μιλάς για εμένα;"είπε ειρωνικά.

Δεν της απάντησα. Είχε ένα δίκιο, αλλά δεν της το λέμε.

(..)

"ΙΙΙΙΙΙΙ ΑΝΝΑ."τσίριξε η Βάλια και έπεσε στην αγκαλιά της.

Εκείνη γέλασε.

"Τι κάνεις μικρό;"ρώτησε ο Γιώργος και εκείνη κατσούφιασε.

"Θα έλεγα τώρα αλλά έχε χάρη."του απάντησε.

"Καλά ε, δεν ξέρεις πόσο μου τα είχαν πρήξει και οι 2 τους."γκρίνιαξε η Βάλια.

"ΠΙΑΣΕ ΜΟΥ 2 ΜΠΥΡΕΣ."φώναξε ο Γιώργος.

"Θα τον σκοτώσω."είπε χαμηλόφωνα η Βάλια και άνοιξε το ψυγείο.

Γέλασα.

"Πάω στο δωμάτιο."είπα.

"Έρχομαι και εγώ."μου είπε η Άννα και είχε ένα στραβό χαμόγελο.

Κατάλαβα.

Της ανταπέδωσα και την άρπαξα από το χέρι. "Εμείς πάμε απάνω."είπα στο άλλο ζευγαράκι και μας κοίταξαν πονηρά. "Ναι. Αυτό ακριβώς. Αν θέλετε στήστε και αυτί."είπα.

Ο Γιώργος γέλασε και η Βάλια κοκκίνησε, ενώ η Άννα με χτύπησε στο μπράτσο.

Γύρισα να την κοιτάξω και της χαμογέλασα. Την επόμενη στιγμή, πηγαίναμε στο δωμάτιό της με εμένα οδηγό και εκείνη στον ώμο μου σαν αρνί και παράλληλα να τσιρίζει και να με χτυπάει για να την κατεβάσω.

-----
Χευυυυυυυυυυυυυ. ΟΡΊΣΤΕ. ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΧΔ. ΠΩΣ ΣΑΣ ΦΑΝΗΚΕ; :3

ΣΤΗΝ ΦΩΤΟ:Η ΑΝΝΑ
ΣΟΝΓΚ: ΧΡΉΣΤΟΣ ΜΕΝΙΔΙΑΤΗΣ-ΓΥΡΝΑ ΞΑΝΑ

ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΠΩ. ΑΠΛΩΣ, ΠΕΙΝΆΩ. ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΤΟΝΑΤ. ΓΑΜΩ.

ΑΥΤΆΑΑΑ.ΜΠΑΙΙΙΙ.
#ΝΤΟΝΑΤΣΑΚΙΑ #ΛΟΒΕΕ.
-ΡΟΔ:3'