Her Happy Ending: DIVERGENT

Chapter 36 - She's Back!

Erza's POV

My Mom and Tita Aurora clarified what I need to know lately. It's been hard for me to grasp every single detail they've said. I knew that there was something wrong with me from the very start. Kung akala ko noon na isa akong taong may sakit na pinagdidirihan ng lahat na dapat ako ang dumistansya ay isa palang negatibo pag-iintindi sa parte ko.

My Mom said that I should be more careful in everywhere I go and to the people beside me because every 'enemy haunts for me'. Well, reality should lifts up. Wala talaga akong ideya sa sinasabi nilang pareho dahil 'I should be the one who'll find it myself' and what bothers me is what Tita Aurora said that 'Truth can really hurts but you have to accept it'

Sa totoo lang, tatlong araw na rin akong di pumapasok dahil sa sakit kong ito kung ano man ito. Ewan ko nga rin kung Masaya ako o malungkot sa sinasabi nila nab aka raw buhay sit e Kendra at kamukha ko daw siya kasi nga TWINS kami. Hindi ko na rin maalala ang mukha niya dahil blurred naman sa panaginip ko ang kanyang mukha at nagka temporary amnesia pa ako sa nangyari noon at ang nakakabigla ay may pangatlo pa kaming kapatid ni Ate Kendra which is si Ate Vianca. Siya daw ang oldest sa amin sunod nun ay si Ate Kendra at ako, ang bunso sa aming magkakapatid.

Habang hawak hawak ko ang kwintas ni Ate Kendra ay bigla ko na lamang nabitawan iyon dahil sa isang boses na aking narinig mula sa aking utak.

"The treasure is covered by shell and the shell has its own treasure. You're blood are one but one of you has the key of power. Everyone can be your enemy and even your strength can be your great weakness."

Halos lumulubog ang boses na iyon habang kumaklaro na ang aking paningin. Ang mga salitang iyon ay mistualng dumadagdag ng mensahe. Kakaiba ang nararamdaman ko habang nakapukol lamang sa isang distansya.

"Kiara? Okay ka lang anak?" Everything were clear and fine when my Mom tapped me by my shoulder. Huminga ako ng malalim at pinulot ang kwintas ni Ate Kendra na aking nabitawan.

"Mom, I'm okay." I smiled and so is she. Tumayo siya mula sa pag kakaupo sa aking kama habang ako ay ganun pa rin ang posisyon.

"So are you ready?" Tinitigan ko siya na parang may question mark sa taas ng aking ulo.

"To be myself? I think I'm ready. I guess" I answered but she turned back on me and went in front of my closet room. Pumasok siya doon at pagkaraan ng ilang Segundo ay bumalik rin siya dala dala ang box na nakita ko na noong bata pa ako doon mismo sa kwarto nila Dad.

"Wear this tonight okay?" She smiled. Ngayon ko lang uli nakita si Mom na ngumiti ng ganyan. Yung parang wala siyang problema, yung abot langit ang ngiti niya.

Kinuha ko ang box na iniabot niya sa akin at binuksan iyon. I found a white dress as pure as snow. May crystals sa gitna at furry ang design. May kasama ring jewelries at pair ng glass slippers sa loob. Tinitigan ko si Mom at marami na agad ang pumasok na tanong sa aking isipan.

"Mom, Is today your birthday?" I asked her curiously buy she turned her back on me giggled soflty and as she closes the door, she laugh a bit saying "Today is the time you'll meet her. Your long lost oldest sister"

Via's POV

It's Tuesday. As usual, papasok na naman ako. Nakakaengganyo na kasi ang pumasok lalo na't parte na rin ito ng misyon ko bilang isang protector. I'm already 18 years old but my face and height are just a high school student. Practically, My Brother John Kurt is an 18 year old guy too pero mas matanda siya sa akin ng months. Nakakapagtaka nga't 3rd year high school palang siya pero ang pagkakaalam ko'y nag stop siyang mag-aral 2 years ago because of himself becoming one of us. Good for me, I don't need education (For young readers, Huwag pong tularan si Miss Via, We need education to gain success.) because I'm a certified famous model and a manager of one of the hugest and biggest company in the world.