Her Happy Ending: DIVERGENT

◆Chapter 11 - Symbol

Author's Note: I'm sorry for all the grammatical errors on those previous chapters. Sorry rin kung ngayon lang nag-update. nanuod kasi ako ng Fairy tail. (My inspiration) I hope you'll continue to support my story. Enjoy!

Erza's POV

Sa pagmulat ng aking mata, imbes na kwarto ang aking nakikita ay isang lalakeng nakaputi lamang na bahagyang nakangiti ang aking nahagip at napalunok na lamang ako sa mabangong amoy na iyon.

What's that freaking smell!?

"For sure naman Erza, Okay ka na.. Sa isang oras ka pa namang tulog mantika" Sabi nito sa akin sabay halo sa bowl. He was obviously cooking some of my favorite food which is Beef steak with potato smashed.

"Hoy, Nerd guy or whatever... Nasaan ako? Kinidnap mo rin ba ako? Anong nangyari?" Tanong ko sa kanya sabay kamot ng ulo ko. Hindi ko na kasi matandaan ang nangyari, malay ko ba kung kinidnap rin ako ng Trever na ito pero kung kinidnap niya ako. Bakit niya ako ipagluluto? O baka naman masyado lang akong assuming.

"Kung makapagtanong ka naman sa akin para namang ni-rape kita" Medyo naasar ata siya sa sinabi ko kanina, Well.. He can't blame me for that. If a girl suddenly forget what happened before her eyes were closed, something happened before it flashes to reality... Agad akong tumayo sa kama at inayos ang buhok ko.

Clothes Checked. Hindi naman ako nahubaran.

Body Checked. Wala namang masakit

"Oy Erza, Grabe ka naman. Call me idiot if you want to.. or nerd, weird or whatever but I know I'm not that pervert as you think" Napatitig na lamang ako sa kanya. Halata ko sa mata niya na nagalit siya o naasar siya pero may magagawa pa ba ako? Nagtanong lang naman ako ah. Masama bang magtanong?

Nagkakatitigan lang kami sa mga oras na iyon at siya ang unang umiwas. A silence slowly making my ears disabled. Nakakabingi ang katahimikan. Walang nagsasalita sa aming dalawa.

(>__

"Uy Trever.. Uhm, So-Sorry na.. Di ko naman sinasadya, Ikaw naman, It's just a piece of joke, you bastard" Medyo awkward pa ako habang pino-poke siya. Ewan ko nga kung kusina ba itong kinalalagyan ko o isang kwarto, eh kasi naman, Ang lapit lang kaya nung kamang hingaan ko sa pinaglulutuan. -__-

"Tch. SORRY NA" Hindi kasi siya nagresponse sa pagsorry ko, that's why I poked him again...

But still, I got no response. The nerd is gaining some coldness through his nerves. Tccch.

"Tch, Sorry na nga eh. Bahala ka na nga diyan. Uwi na ako" Sobrang umiinit ang mukha ko sa asar sa kanya. Hindi man lang niya ako pansinin and I really hate myself on doing this thing. I really hate myself on apologizing to a person who's not really gonna forgive me.

I grab my bag and I was about to make an exit when some hands pulled me... I was shocked at first but when the moment my face was buried on his chest. My frustration fades away as I smell that sweet scent. Is that his scent? -_-

"Where are you going?" Seryoso siyang nakatingin sa aking mga mata. Ewan ko ba pero ayaw kong tumingin sa mata niya. Gaya ng sabi ko. His eyes were haunting me. It's so damn mysterious.

"Aalis na. Ayaw ko naman maging mukhang tanga dito na hindi man ako kinakausap ng isang taong hindi man lang ako pinapansin" Sumbat ko sa kanya sabay bitaw ng pagkahawak niya sa kamay ko.