Her Happy Ending: DIVERGENT

Chapter 45 - Erza Vs Trever

Chapter 45 – Erza Vs Trever

Erza's POV

The room starts to change bit by bit. Hindi ko makita ang ilan na bagay sa kwartong ito hanggang sa unti unting lumiwanang ang paligid at mistulang naging lugar na para bang hindi ko pa nasisilayan.

A rare place I can't even understand.

It's like I'm dreaming.

Am i?

"Ate, bago ka dito?" Nagulat na lamang ako ng biglang may narinig akong boses sa aking likod at nang tignan ko na siya ay halos nilunok ko na ata ang aking dila dahil ang batang nasa harapan ko ay walang iba kundi ako.

"..." Hindi ako nagsalita at tinitigan ko na lamang siya. Hinawakan ko ang pisngi niya at tinitigan ko ang mga mata niyang nagtataka.

Gaya ng natatandaan ko, Isa akong bata na may pulang buhok at may maamong mukha.

"Pwede ba kitang kausapin Ate? Kahit ipretend ko nalang na wall ka." Sabi niya at umupo sa may bato sa may puno. Umupo naman ako sa tabi niya kahit na naguguluhan pa rin ako sa mga nangyayari. I realized na ang dungis dungis niya sa suot niyang punit na punit na damit. Isang gown actually.

"Ano bang pr-problema?" Tanong ko sa kaniya. Bigla namang nagulat ako nang yakapin ako ng aking sarili. Ng yakapin niya ako.

"Ate, Kilala mo ba ako?" Tanong niya sakin at kahit sabihin kong kilala ko siya sinabi kong hindi. Bigla siyang naungkot at bumuhos ang luha niya.

"Ako din kasi ate, Hindi ko rin kilala ang sarili ko. Wala akong ideya kung sino ako, It's like Erza Kiara Blanc Valentine really don't exist at all!"Niyakap niya ako ng mahigpit. Halos naluluha na ako sa mga aksiyon niya dahil hanggang ngayon di ko talaga siya kilala. Hindi ko talaga kilalan kung sino ako.

Hinaplos ko ang kaniyang mapula pulang buhok at tinignan siya sa mata hanggang sa natunaw na lamang siya biglang tumalsik sa akin ang pulang likido na galing sa kaniyang puso at nang tinignan ko ito, butas at puso at mula sa likuran, nahagilap ko ang isang dalaga. Isang babae ...

At walang iba kundi ako.

Ako na naman.

Tumayo ako sa aking inuupuan at nakangiti lamang ang babae sa aking harapan na para bang demonyo kung tumingin. Biglang nawal ang baril na kaniyang hawak hawak.

"S-sino ka?" Pabulong kong tinanong pero nakita kong bigla siyang ngumiti na halos nakakainis na. Tumingin siya sa akin at unti unting lumapit pero ako, lumalayo ako sa kaniya.

"Tinatanong pa ba iyan Kiara? Or know to be Erza. I'm you. " Sagot nito sa akin.

"I mean, why are yo- How did this—" Hanggang sa puntong na realized ko na isa lamang itong unfold reality. Kumbaga.. Kasinungalingang nalalapit sa katotohananan o sa madaling salita, mahirap maintindihan.

"You don't who you are right? Well, you're a monster Kiara. Dahil sayo, babangon na naman muli ang nabaon na ala ala ng nakaraan at dahil saiyo mamamatay silang lahat." Natatawang sabi niya na halos ikinagulat ko. Ramdam ko ang saya niya pero meron sa parte kong nagsasabing hindi ako ang babaeng nasa harapan ko.

"I will never be you. N-no. I'm not a monster. N-no" I said. Tinitigan ko siya sa mata habang nag iinit ako sa loob. Tinitigan niya ako ng matalim hanggang sa naisipan kong hindi siya labanan at di ko siya hahayaang makontrol ako. Inisip ko na lamang na lahat ng ito ay pawang panaginip lamang.

Ipinikit ko ang aking mga mata at ng idinilat ko ito ay nakita kong naglaho ang babaeng impostora sa harapan ko at halos mapaiyak ako ng nakikita ko ang dalawang tao sa harapn ko na nakatali habang umaapoy ang paligid nila.